Αντί προλόγου, σήμερα αδέλφια, λέω να περάσουμε μια βόλτα απ’τους «τίτλους» στα site της Σόουπιτς, έτσι όπως «έπαιξαν μπάλα» αυτή την εβδομάδα. Όχι τίποτε, για να δοκιμάζουμε εναλλακτικούς τρόπους στη γραπτή επικοινωνία μας, αλλά και να πάρουμε μια γεύση του τι γίνεται στη «φάση» ή, τι θέλουν να νομίζετε ότι συμβαίνει… Ψαγμένο; Μπορεί και όχι. «Κουμπώνω» τραγούδι, βάλτε κούπα αχνιστής καφεδάρας και χάστε τα πόδια σας μέσα στο πάπλωμα, ή την πλησιέστερη φλις-κουβερτούλα. «Secret Smile» από Semisonic και… Πάτα το:
Τίτλοι και «Τίτλοι»
- Αντώνης Λουδάρος: «Η Τηλεόραση δεν είναι ένας κόσμος αγγελικά πλασμένος» – Κληρονομικό χάρισμα ο Αντώνης.
- Γιώργος Λιάγκας: «Εύχεται “Καλά Χριστούγεννα”, μετά από μια κρύα βουτιά στα κρύα νερά της Βουλιαγμένης». – Ο βρεγμένος τη βουτιά δε τη φοβάται.
- Ελεονώρα Μελέτη για ΣΚΑΪ: «Σε κρεμάνε μέσα σε ένα απόγευμα» – Ενώ στα άλλα κανάλια περιμένουν να ξημερώσει…
- Πατήρ Αντώνιος: «Τα ράσα μου δεν έχουν τσέπες» – Σωστά… Αν ισχύουν τα ποσά που ακούμε, τότε τα ράσα… Ήταν τσέπες.
- Θοδωρής Αθερίδης: «Και Όσκαρ να πάρω, για το “Σ’αγαπώ, Μ’αγαπάς” θα λένε». – Πάει, του γάμησαν την όρεξη για Όσκαρ, οι αλήτες.
- Ελένη Καστάνη: «Αν μπορούσα, θα έκανα ακόμα περισσότερα στην ερωτική μου ζωή και με πιο πολλούς συντρόφους» – Κι εγώ.
- «Πρωινό μας»: Ο Ντάνος θα είναι με κάποιο τρόπο στο Σορβάιβο Ολστά, ίσως και ως «έπαθλο» – Μωρέ αυτοί για να τον πείσουν να πάει κι Ατζούν θα τονε ντύσουν.
- Αποκλειστικό YouFly.com: «Ραντεβού Κοκλώνη – ΣΚΑΪ: Αλλάζει κανάλι το JUs;» – Εγώ, αν δε ντο δω στην ΕΡΤ δε θα ησυχάσω.
- Μάριος Καπότσης για δεύτερη πρόταση γάμου στην Konnie Μεταξά: «Της έδωσα δαχτυλίδι και με χαστούκισε» – Αφού δε σου έδωσε αυτή δαχτυλίδι (έτσι που τα έχουμε κάνει) μια χαρά είσαι, πάνε μίλα της.
- Σοφία Χατζηπαντέλης: Σιχαίνομαι όλη την κριτική επιτροπή του φετινού GNTM και ειδικά τη Βίκυ, αλλά ανυπομονώ να τους δω στα γυρίσματα του… τελικός. – Δήλωση, απ’το μυαλό μου, βγαλμένη. Δε θα μπορούσε, όμως; Εκαλά.
Ο Γρηγόρης, ο Γιώργος κ’ η «Χρυσή Σκαλέτα»
Για να καταλάβω τώρα, η μανούρα ανάμεσα στον Γρηγόρη και τον Γιώργο «σιγόβραζε», ή τώρα προέκυψε; Ρε, τι ωραία που περνάμε στη Σόουπιτς… Ε, αδέλφια; Να μη βαριέστε ποτέ. Εμείς, το πρωί «εμφανιζόμαστε» σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα και το βράδυ, η «εκπομπή μας», συνεχίζεται με μανούρες – καλέ δημιουργοί περιεχομένου, όχι αστεία: Ποιός Κοψιάλης, Ποιά Σούπερ Κική, Ντζουβέλες, Τούνες και Εβελίνες Νικόλιζες; Οι Έλληνες παρουσιαστές παράγουν πρωτογενές περιεχόμενο πιο συχνά κι από «Νέο Ξέσπασμα Καινούριου».
Κάνει, που λέτε, ο Χάρης Λεμπιδάκης ερώτηση στον Γρηγόρη, αν έχει αποταμιεύσει χρήματα όλα αυτά τα χρόνια και αυθόρμητα (μπορεί και όχι) του περνάει απ’το μυαλό ν’αναφέρει στην απάντηση τον Γιώργο που – κακά τα ψέματα – «γαργαλιέται» με τη συγκεκριμένη θεματική ενότητα. Το ακούει ο Λιάγκας κι αντί ν’απαντήσει μόνο στο συνειρμό (καρφάκι ομολογουμένως) του Αρναούτογλου βάζει και λίγη γαρνιτούρα, μη και αφήσει να πέσει κάτω και νομίζουμε στον ΑΝΤ1 ότι είναι τίποτα αγαπημένοι… Απαντά, λοιπόν, ο Γιώργης προσθέτοντας όμως την πληροφορία ότι δυό χρόνια ο Γρηγόρης δε δέχεται να έρθει καλεσμένος του στην πρωινή εκπομπή του καναλιού που δουλεύουν. Ε, ρε… Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε.
Για την ακρίβεια, αφού πρώτα αναρωτήθηκε ο Λιάγκας, αν αυτός είναι ο λόγος που ο Γρηγόρης εδώ και 2 χρόνια που τον καλεί δεν πάει στο «Το Πρωινό» ο φιλαράκος μου συμπλήρωσε: «Όταν κάνεις μία συνέντευξη θεωρώ ότι πρέπει να σκιαγραφήσεις και να φωτίσεις κομμάτια της προσωπικότητας ενός καλεσμένου. Να τα αναδείξεις. Όταν έναν άνθρωπο τον ρωτάς, “πας καλά οικονομικά;” και σου λέει ο άλλος “ναι, πάω” και τον ρωτάς “τα λεφτά που βγάζεις, τι τα κάνεις;”, νομίζω ότι εκεί είναι μία ενδιαφέρουσα ερώτηση. Ταπεινά. Αν σου πει ο άλλος ότι τα κάνει φιλανθρωπίες, πάει μπουζούκια, τα κάνει κομπόδεμα, δείχνει πώς σκέφτεται και πώς λειτουργεί ένας άνθρωπος… Φαντάζομαι με χιούμορ το είπε».
Δεν ξέρω τι γνωμούλα έχετε και τίνος η πλευρά σας εκφράζει περισσότερο. Μπορεί βέβαια και να σας αφήνει παγερά αδιάφορους το ποιός θα κερδίσει το «Χρυσή Σκαλέτα» του ΑΝΤ1, ως MVP της φετινής σεζόν. Όπως και νά ‘χει, θ’αφήσω μερικές αλήθειες εδώ κι άμα θέτε φάτε, αλλιώς παραγγείλτε απ’έξω…
Ισχύει πως τον ερεθίζει το Γιώργη ό,τι ερώτηση έχει να κάνει με τα οικονομικά του καλεσμένου του. Μπορεί να είναι και θαυμαστής του Άνταμ Σμιθ, δεν ξέρω, αλλά ας μην ξενερώνει, όταν του το λένε. Απ’την άλλη, γούστο του, καπέλο του κι άμα δε θέλει ο καλεσμένος ας μην απαντήσει, ή ας μην ανταποκριθεί καν στην πρόσκληση (όπως ο Γρηγόρης εν προκειμένω). Άσε που κι ο Χάρης ίδιου τύπου ερώτηση έκανε, ο Λιάγκας να τηνε πληρώνει πάντα; Ούτ’ο Θεός δε το θέλει, ούτ’ο Θεός (μουσικούλα «Ρετιρέ» και… cut)
Είναι επίσης αλήθεια, ότι ο Γρηγόρης δεν έχει πάει καλεσμένος στη «νέα εποχή» του «Το Πρωινό» με την επάνοδο του Γιώργου Λιάγκα. Απ’την άλλη βέβαια, ούτε εκείνον έχουμε δει στο 2Νight Show απ’το 2015. Αν δεν τον έχει καλέσει ο Γρηγόρης σημαίνει ότι έχει θέμα εκείνος. Αν δεν έχει αποδεχτεί την πρόσκληση ο Γιώργης πάει να πει, ορθόδοξο μπιφ.
Εμένα το μυαλό και η «μαγκιά» μου, μέχρι εκεί φτάνουν, αδέλφια. Να τσακωθώ και να «ξεσπάσει» πάλι η Κατερίνα; Όχι αγάπη μου… Δε μπορώ να σας δώσω μασημένη τροφή, άσε που κι εγώ εργαζόμενος είμαι. Τα συμπεράσματα δικά σας – αν σας νοιάζει. Γιατί άμα δε σας νοιάζει συνεχίστε το δρόμο σας περιμένοντας τους επόμενους που θα μανουριάσουν στη Σόουπιτς. Αυτή η φάμπρικα δε θα «κλείσει» ούτε για γιορτές. Αράξτε κι απολαύστε…
Αστέρια, Δορυφόροι και… Μαρίες Χουακίνες
Με αφορμή (και μόνο) το κείμενο της φίλης και παλιάς συνεργάτιδάς μου, Χριστίνας Πολίτη για την εκτός αρμοδιοτήτων πιλάλα αρχισυντάκτη να «προστατεύσει» την παρουσιάστρια, ώστε να μην την επισκιάζει καμία απ’την ομάδα της, μπήκα (πάλι) σε σκέψεις, αδέλφια.
Αρχικά, να ξεκαθαρίσω πως, σκόπιμα δεν αναφέρομαι στα πρόσωπα της περιόδου για την οποία έγραψε η Χριστίνα, όχι γιατί φοβάμαι, ή κάνω δημόσιες σχέσεις. Πρόθεσή μου, Κυριακάτικο, είναι να εστιάσω στο φαινόμενο της όψιμης «προστασίας» του κεντρικού παρουσιαστή από «ευσυνείδητους» συνεργάτες, χωρίς καν να το έχουν οι ίδιοι, ζητήσει. Ότι τι, δηλαδή; Φροντίζει ο αρχισυντάκτης να μη φαίνεται πιο εντυπωσιακή η πανελίστ, μπας και ξενερώσει η παρουσιάστρια, χωρίς να του το έχει ζητήσει; Αχού επαγγελματισμός…
Από την άλλη, θεωρώ ειλικρινά πως τα χρόνια περνούν, οι άνθρωποι ηρεμούν, ισορροπούν (τρώμε «φάπες» ίσως) και γενικά, αλλάζουν προς το καλύτερο – ωριμάζουν σα να λέμε. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις που «αποτραβούν την τάπα» και «την πετάνε στα χωράφια» χειροτερεύοντας, όσο μεγαλώνουν – αλλά ας μην αναφερθούμε σ’αυτές τις ελάχιστες περιπτώσεις που μόνο θλίψη προκαλούν. Επιλέγω, λοιπόν, να πιστέψω στη δύναμη της εμπειρίας και στη σοφία της εξέλιξης των ανθρώπων (ακόμη και της Σόουπιτς) θεωρώντας δεδομένο πως με τα χρόνια γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, άρα και ώριμοι επαγγελματίες.
Όλα αυτά για να σας γράψω, αδέλφια, πως δεν έχει νόημα ν’ασχοληθούμε με πρόσωπα, γιατί αυτά εξελίσσονται, περνούν τις φάσεις τους και στην τελική – αν διορθώθηκαν, ή όχι – θα κριθούν απ’την τηλεοπτική ιστορία. Αυτό που μονοπώλησε τις σκέψεις μου, ώστε να τις μοιραστώ μαζί σας είναι το φαινόμενο της περιθωριοποίησης ενός συνεργάτη επειδή κάποιος (ή ένα σύστημα «κάποιων») νιώθει/ουν ότι «απειλεί» τη δεδομένη πρωτοκαθεδρία του παρουσιαστή.
Εντάξει, υπήρξαν και ανασφαλείς παρουσιαστές, αλλά αυτό ήταν μια φορά κι έναν καιρό: Δε θα ξεχάσω κάποια στιγμή, όταν μου έκανε πρόταση πολύ γνωστή παρουσιάστρια επιτυχημένης (τότε) εκπομπής να συνεργαστούμε. Ήταν μια σεζόν που, άλλοι ζήτησαν να φύγουν απ’την «παρέα» της, άλλοι απομακρύνθηκαν και όσοι απέμεναν έπρεπε να «επανεξεταστούν» – ιδανικές συνθήκες για ανανέωση, δηλαδή. Παράλληλα, λοιπόν, με την πρόταση, η «φιληνάδα» μου ζήτησε να σκεφτώ και κάποια κοπέλα για την ομάδα. Πρότεινα τότε, την Ευαγγελία Αραβανή που πιστεύω πολύ σε ατάκα (προφανή ομορφιά) και ταλέντο. Δε θα ξεχάσω ποτέ την απάντηση που πήρα: «Δε γίνεται το πρώτο πλάνο μετά από μένα να είναι κάποιας πιο όμορφης…»
Φταίγαν οι αρχισυντάκτες, φταίγαν οι παρουσιαστές, έφταιγε το θωλό μας το μυαλό, αδέλφια; Στραβός ήταν ο γυαλός, ή στραβά αρμενίζαμε; Είναι το σημείο του κειμένου που ξεκαθαρίζουμε το προφανές: Σίγουρα δε έφταιξε η κάθε «Ευαγγελία», «Χριστίνα», ή η Μαρία Χουακίνα. Όμορφα… Τότε γιατί «την πλήρωσαν» αυτές; Καλά, μπορεί και να γλίτωσαν εν τέλει, αλλά αυτό θα μπορούσαν να το διαπιστώσουν από μόνες τους – όχι να τους επιβληθεί.
Ναι, υπήρχε εκείνο το «σύστημα», όπου η τηλεόραση γινόταν μόνο μ’αυτόν τον τρόπο τη συγκεκριμένη εποχή. Ευτυχώς, η εποχή πέρασε, οι άνθρωποι εξελίχθηκαν και με την έλευση των Social Media εκτίμησαν εκείνους που περπατούν δίπλα τους, περισσότερο απ’όσο θαύμασαν στο παρελθόν, όσους πετούσαν πάνω απ’τα κεφάλια τους. Ας μείνουν λοιπόν, στο παρελθόν (όπου και ανήκουν), τέτοιες συμπεριφορές… Μπας και δικαιωθούν – έστω και τώρα – οι «Ευαγγελίες» που δεν έκαναν τίποτα διαφορετικό απ’το να είναι ο εαυτός τους.
Όσο για τις κλίκες, τις αυλές και τους κάθε είδους «δορυφόρους» των αστεριών; Δυστυχώς, μόλις το φως ασθενίσει μεταπηδούν σε άλλο ουράνιο σώμα για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους – μην τους κλαίτε. Οι παρουσιαστές και οι «Ευαγγελίες» αλλάζουν, εκείνοι όμως παραμένουν σταθεροί για να προστατεύσουν κολακευτικά τις ανασφάλειες και όχι την πραγματική αξία ενός παρουσιαστή…
Ο Τσιτσιπάς, ο Φεμινισμός, το Κλειδί κ’ το Αυτί
Ερέθισμα 1: Ο σύγχρονος φεμινισμός, σύμφωνα με αναδημοσίευση – άρα υιοθέτηση της άποψης – από τον Στέφανο Τσιτσιπά στο Twitter: «Έχει μετατραπεί σε λατρεία οργής, επιδιώκει να υποτιμήσει τους άνδρες»
Ερέθισμα 2: Όταν κλήθηκε κάτω απ’τη (ανα) δημοσίευσή του να εξηγήσει, ο 3ος στην παγκόσμια κατάταξη σήμερα (και που το γράφω δε μπορώ να το πιστέψω) Έλληνας τεννίστας ξεκαθάρισε πως η γνώμη του προκύπτει από συζητήσεις με φίλες του, αλλά και από προσωπική παρατήρηση ξεκαθαρίζοντας πως «Δεν πιστεύω στην πατριαρχία» για να λάβει από την άλλη πλευρά την αποστομωτική απάντηση από γυναίκα: «Μακάρι κι εγώ να είχα το προνόμιο να μην πιστεύω στην πατριαρχία».
Ερέθισμα 3: Ελληνίδα παρουσιάστρια αναφέρεται στους τρόπους να ξεπεράσεις ευκολότερα έναν πρώην. Μέσα σ’αυτούς εντάσσει το να μη θεωρείς την τωρινή του σύντροφο «αντάξιά σου» χλευάζοντάς την, αλλά και (ναι, καλά θα διαβάσετε) το να είναι «χωρισμένη με παιδί». Την ίδια στιγμή που όποιος βρεθεί «απέναντι» αποκαλείται μισογύνης, πιο συχνά απ’ό,τι ο Καραγκούνης ζητούσε πέναλτι…
Δεν είναι κακός ο φεμινισμός, ούτε κανένα κίνημα, ρεύμα, ή ακτιβισμός εκφράζει επιτακτικά την ανάγκη μιας εποχής. Η διεκδίκηση και η (σε δεύτερο χρόνο) επιβεβαίωση της ισότητας απέναντι στην κοινωνία και τους νόμους της για τα φύλα, τις εθνικοτήτες, τις σεξουαλικές προτιμήσεις, τις ιδεολογίες, ακόμη και τις θρησκείες δεν «περισσεύει» ποτέ, αδέλφια. Και ναι… Η πατριαρχία τα σακάτεψε όλα, κοινωνίες και ψυχές.
Στη ζωτική ανάγκη να αποκατασταθεί το δίκιο και η ισορροπία το συντομότερο δυνατό, όμως, δεν πρέπει να χάνεται το μέτρο και να φτάνουμε στο άλλο άκρο. Έχει δίκιο η συνομιλήτρια του Στέφανου στο Twitter πως εκείνη δεν είχε καν την ευκαιρία να μην πιστέψει στην πατριαρχία γιατί τη βίωσε στο πετσί της. Αντέχετε αλήθειες; Κι ο Στέφανος, όμως, έχει δίκιο όταν εντοπίζει ακραίους ακτιβισμούς που κάνουν και έναν άνδρα να φοβάται να μιλήσει, μην τις «φάει» για όλους τους προγόνους του, αναδρομικά. Κι αν είναι να πει συνειδητά τη μαλακία που έμαθε τόσα χρόνια, καλά κάνει και φοβάται. Αν, όμως, του «ξέφυγε», δεν του εξήγησε κανείς, ή θέλει απλά να το συζητήσει, βρε αδελφέ, δεν είναι άδικο να φοβάται; Μη σας πω, αντιδημοκρατικό. Στο «Καλό» και την αποκατάστασή του από μια κοινωνία που «μούχλιασε» δε χωρούν «απωθημένα» να αμφισβητούν την υγιή παιδεία, τον χαρακτήρα και την καλή πρόθεση κάποιου (σε περίπτωση που έχει). Ωραία, βουλιάξαμε στην «αμαρτία». Είναι λύση ένας κατακλυσμός που θα μας πνίξει όλους για να καθαρίσει ο τόπος;
Μέτρο, λοιπόν, αδέλφια… Γιατί ο σκοπός είναι να διορθώσουμε, όχι να τιμωρήσουμε, όπως κρίμα κι άδικα αδικηθήκαμε. Για να μην έρχονται «πονηροί» και «πονηρές» να χρησιμοποιήσουν τη δυναμική υγιών κινημάτων όπως ο Φεμινισμός, το Metoo, το Pride, ή το Black Lives Matter για γκομενιλίκι, να «θάψουν» την κοπέλα του πρώην τους, ή τον ανταγωνιστή τους στη δουλειά. Γενικά, για να μη χρησιμοποιούμε το κλειδί που θ’ανοίξει την πόρτα στην επόμενη εποχή για να καθαρίσουμε τ’αυτί μας.
Κουιζάρα
Και φύγαμε για την κουιζάρα μας
Ποιά είναι η δύσμοιρη πανελίστρια που, όταν μιλά στον «αέρα» βρίζουν απ’το κοντρόλ, γιατί δεν τη χωνεύουν; Έλα ρε, αδέλφια, τι σας έκανε; Συμπαθέστατη (μπορεί και όχι) είναι.
Χρύσα, Σ’ Ευχαριστούμε…
Ήταν μια φορά κι έναν καιρό, που λέτε αδέλφια, η ναυαρχίδα των σειρών του Mega… Κλείνονταν όλοι (οικειοθελώς) στο σπίτι για να απολαύσουν καθημερινά τον έρωτα του Λουκά και της Νόρας, μα και τις «περιπέτειες» της «Παρέας της Φεγγαρόπετρας». Ναι, αναφέρομαι στα «Μυστικά της Εδέμ» που είχαν καταφέρει να μας καθηλώσουν αυθεντικά κάπου στα τέλη του 2000 – διάολε, ως και νικητής του J2Us είχε αναδειχθεί ο «Λουκάς»-Παναγιώτης Πετράκης (με τη φωνάρα του, βέβαια και την αρωγή της αγαπημένης μου, Ελένης Φουρέιρα).
Από τα Μυστικά της Εδέμ, λοιπόν, εγώ «κράτησα» ένα… Μια φιλία που αντέχει έως σήμερα. Δε θέλω να σας μιλήσω για τις συζητήσεις μας με την «Μελίτα», ή την «Εύα» από τη «Γη Της Ελιάς» (αν προτιμάτε), τα γέλια και τα παθήματα, τα ραντεβού που μόνο κλείστηκαν και δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ (χωρίς να τσαντιστεί), τον γρίφο του φαγητού με την απόλυτη βίγκανοβετζετέριαν που «έμπλεξα» #ούτ’εγώ-ξέρω-τι-τρώει-πλέον.
Θα σας γράψω όμως, για το «ψαρωτικό» ταλέντο της αγαπημένης μου, Χρύσας Παπά που σε καθηλώνει, όσο σε παρηγορεί απ’όποιον «καημό» σε συνοδεύεσαι μπαίνοντας στο θέατρο «Άνεσις» για να δεις το «Σέρρα – Η Ψυχή του Πόντου». Αδέλφια, ακόμη κι εγώ δε βρίσκω τις λέξεις να σας το γράψω: Αυτό που συμβαίνει πάνω στη σκηνή είναι υπερφυσικό. Σε 1,5 ώρα «θεατρικής ορειβασίας», κουβαλώντας στους ώμους τη βαριά ευθύνη ν’ασχοληθεί με τη Γενοκτονία των Ποντίων – που ακόμη πονά βαθιά στην ψυχή ένα έθνος ολόκληρο – η Χρύσα Παππά «σκαρφαλώνει» με πρωτοφανείς αντοχές. Για να καταλήξει απλόχερα να προσφέρει σ’εμάς τις κορυφές για να τις χαρούμε. Το σώμα της καταπονείται, η φωνή αλλάζει σα να περνούν από μέσα της οι 12 ρόλοι της αφήγησης και η ίδια γιγαντώνεται πάνω στη σκηνή λες και την κουβαλάνε στους ώμους όλες οι ψυχές που μνημονεύονται στην ιστορία που μας αφηγείται η «Λεμονιά».
Να είναι η δύναμη του σανιδιού; Η «ευλογία» ενός λαού που (πρέπει να το δείτε, ή να διαβάσετε – αν δεν είχατε την ευκαιρία) βασανίστηκε, εκδιώχθηκε, ξεριζώθηκε, βιάστηκε και γύρισε τη μισή Ευρώπη μέχρι να νιώσει ότι δεν τον κυνηγούν πια; Μήπως το ταλέντο της που την «αφαιρεί» απ’τον κόσμο αυτόν μ’εμάς να μένουμε αποσβολωμένοι να την κοιτάζουμε; Ό,τι και νά ‘ναι, αδέλφια, η Χρύσα Παπά αποτελεί τον λόγο που σέβομαι τόσο το θέατρο (γι’αυτό και δε θα έκανα ποτέ), αλλά και την αιτία να δείτε Παρασκευο-Σάββατα το «Σέρρα – Η Ψυχή του Πόντου»
Κλείνω, φυσικά με Ποντιακή «Σέρρα» απ’το «Στην Υγειά μας, ρε Παιδιά» που θα «ταράξει» την Κυριακή σας, όπως πρέπει. Μην ξεχνάτε ποτέ, αδέλφια, είτε είστε, είτε δεν είστε Πόντιοι – το χρωστάμε σ’εκείνους…
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
