Μια Εβδομάδα Μετά…
Δεν «περνάει» με τίποτα, αδέλφια. Δε «χωνεύεται». Θες «να περάσει;», αναρωτιέμαι… Γίνεται «να περάσει;», μονολογώ… Ας είναι το πρώτο «κρίμα» από αρχής ελληνικής κοινωνίας που δεν ξεχάστηκε, που δεν συγχωρήθηκε, που δεν υποβαθμίστηκε στο βωμό του «περασμένα-ξεχασμένα». Καθόλου περασμένα και ποτέ ξεχασμένα…
Μια μικρή ιστορία απ’την Ιστορία: Απ’τους μεγαλύτερους πολέμους στην αρχαιότητα ήταν αυτός ανάμεσα στην Αθήνα και τη Σπάρτη (διήρκησε 27 χρόνια – οι μάχες δίνονταν, βέβαια, μόνο άνοιξη-καλοκαίρια). Νικήτρια Πόλη-Kράτος αναδείχθηκε η Σπάρτη που είχε πολύ γινάτι με τους «χαβαλέδες» των Αθηνών. Αυτό που περισσότερο εξόργιζε τους Σπαρτιάτες ήταν τούτο το νέο εύρημα των συν-Ελλήνων που είχαν ονομάσει: «Δημοκρατία». Στη Σπάρτη που είχαν «Ολιγαρχία» και μάλιστα, στρατιωτικού προσανατολισμού – όπως καταλαβαίνετε – αυτά τα καμώματα με «Εκκλησίες του Δήμου» και περιττές ελευθερίες «χαλούσαν την πιάτσα» των αυστηρών Λακεδαιμονίων.
Απ’τα πρώτα, λοιπόν, πράγματα που φρόντισαν να «διορθώσουν» οι νικητές του Πελοποννησιακού πολέμου ήταν το «ξελογιαστικό» πολιτικό σύστημα των Αθηνών. Επέβαλαν αμέσως, Ολιγαρχία εγκαθιστώντας τους διαβόητους 30 Τυράννους. Όχι, δεν είναι ταινία του Ταραντίνο… Πρόκειται για ένα καθεστώς τρόμου που είδαν κι έπαθαν οι Αθηναίοι να εκδιώξουν αποκαθιστώντας τη Δημοκρατία.
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Μπας και βρούμε τους εαυτούς μας στη νοοτροπία των προγόνων μας… Με την αποκατάσταση της δημοκρατίας επικράτησε μόνο οργή για τα εγκλήματα των «Τριάκοντα» που ως καλοί τύραννοι «είχαν καθαρίσει» όποιον διαφωνούσε. Έγιναν λοιπόν αμέσως, δικαστήρια γι’αυτά τα εγκλήματα και μαντέψτε…
Με συνοπτικές διαδικασίες, οι Αθηναίοι επέλεξαν να «πάμε παρακάτω». Τι κι αν ο Λυσίας με αποδείξεις επιχειρηματολογούσε εναντίον του Ερατοσθένη (ενός απ’τους 30) για να δικαιώσει τον δολοφονημένο απ’το καθεστώς αδελφό του; Από τόσο παλιά η νοοτροπία «περασμένα-ξεχασμένα» και του «πάει τώρα, πέρασε» ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού DNA.
Όχι Αυτή Τη Φορά…
Επιστρέφω στο σήμερα: Όχι μόνο δε μας περνάει, αλλά δεν ξεθωριάζει καν… Πρόκειται για τη μόνη (πρώτη;) περίπτωση που το κοινό αίσθημα αντιβαίνει σ’αυτό το καθιερωμένο DNA του λαού μας. Είναι τέτοιο το μέγεθος της τραγωδίας σε συνδυασμό με την αδικία που το περιβάλλει και ταυτόχρονα τόσοι οι παράγοντες που αναδεικνύουν κάθε μέρα ξεχωριστά όλο και περισσότερες παθογένειες της κοινωνίας μας που δε θέλουμε να πάμε παρακάτω – δεν το επιτρέπουμε. Αυτό που θέλουμε είναι να «κάτσουμε κάτω» και να τα λύσουμε όλα, όσο βαθιά κι αν χρειαστεί «να σκάψουμε» στο κράτος, στην κοινωνία και στους εαυτούς μας τους ίδιους. Γι’αυτό, δε θέλουμε να το ξεχάσουμε, γι’αυτό δε γουστάρουμε να προχωρήσουμε…
Ακριβώς γι’αυτό, κάθε προσπάθεια να συζητήσουμε κάτι άλλο στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο δε «βγαίνει» εύκολα και σας μιλά ένας άνθρωπος που το προσπαθεί καθημερινά. Κι ακόμη κι αν «βγει», μας ξενίζει σα να τρως μπριζόλες τη Μ. Παρασκευή είτε «πιστεύεις», είτε όχι. Γι’αυτό, το να «τσακωθούμε» για τους τραγουδιστές που δούλεψαν στο πένθος μοιάζει παραφωνία. Γι’αυτό, κανείς δεν ασχολήθηκε με τον πανελίστα που θίχτηκε αραδιάζοντάς μας τις «δημοσιογραφικές του αποστολές», μέχρι να καταλήξει να σχολιάζει Μαυρίκιο Μαυρικίου (κάτι που κάνω κι εγώ χρόνια, χωρίς να έχω στο βιογραφικό μου, ανταπόκριση από Κουάλα Λουμπούρ). Γι’αυτό, δε νοιάζεται κανείς που μια παρουσιάστρια αποκαλεί μια άλλη γυναίκα, «Κατίνα». Γιατί, σ’αυτή τη φάση βαρεθήκαμε τα «εγώ» σας. Μόνη σημασία έχει να διορθώσουμε τα δικά μας, αλλά και το «εμείς» όλων μας.
#Reminders
Θα προσπαθήσω να θυμάμαι, αδέλφια, αν και δε μπορώ (πια) να ξεχάσω:
- ότι ο λόγος που δε θέλουμε έναν καταδικασμένο απ’τη Δικαιοσύνη και έναν παραιτηθέντα, λόγω ευθιξίας να ξαναβάλουν υποψηφιότητα είναι πως δεν είναι ηθικό; Ή μήπως επειδή δεν έχουμε εμπιστοσύνη στους εκλογικούς στρατούς και φοβόμαστε ότι θα επανεκλεγούν ταυτίζοντας την είσοδο τους στη Βουλή με δικαίωση άμεσα απ’το «δικαστήριο» του λαού; Σημείωση: Ο ένας είναι ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κι ο άλλος Ν.Δ. για να μη νομίζετε ότι είναι θέμα πολιτικού κόμματος.
- ότι αυτή την τηλεοπτική εβδομάδα οι ήρωές μου είναι η Ράνια Τζίμα κι ο Νίκος Μουτσινάς.
- ότι αυτή την τηλεοπτική εβδομάδα ήρωάς μου ΔΕΝ είναι ο Αντώνης Κανάκης και ο τρόπος που επέλεξε να εκφράσει την άποψή του μέσα απ’το «Ράδιο Αρβύλα». Φράσεις όπως «Γαμώ τις γραβάτες σας» και «Σκατά στα μούτρα σας» αποτελούν επικίνδυνο λαϊκισμό, «τάισμα» αυτιών, εύκολη κριτική και παλιά τηλεόραση. Καμιά αγανάκτηση δε δικαιολογεί να γυρνάς τον δημόσιο λόγο 30 χρόνια πίσω βρίζοντας, γιατί τότε δείχνεις πιο απαρχαιωμένος κι απ’το σύστημα που «χτυπάς». Άσε που στο τέλος δεν το χτυπάς καν, μόνο τον εαυτό σου «εξυπηρετείς». Να ξεκαθαρίσω: Δεν αναφέρομαι σ’αυτά που είπε ο Αντώνης – δεν κρίνω εγώ τις απόψεις κανενός. Γράφω για τον αγοραίο τρόπο εκφοράς του δημόσιου λόγου που δε δικαιολογείται από έναν επιτυχημένο επαγγελματία της τηλεόρασης με πρόσχημα την αγανάκτηση.
- ότι αρχισυντάκτης πρωινής εκπομπής μεταπηδά σε άλλη πρωινή εκπομπή άλλου καναλιού μεσούσης της σεζόν. Γίνεται δουλίτσα…
- ότι κανείς δε θα σου πει αν και πώς θα πενθήσεις. Άρα, σε κανέναν δεν πέφτει λόγος αν αποφασίσεις να δουλέψεις, ή όχι – ακόμη και στην ψυχαγωγία (ειδικά, αν εκείνος που σε πληρώνει το απαιτεί).
- ότι αν υπάρχει προσέλευση σε ένα νυχτερινό κέντρο δε σημαίνει τίποτα. Άνοιξε το μαγαζί και πήγε ο κόσμος, όπως θα πήγαινε και την άλλη εβδομάδα. Δεν ικανοποιήθηκε δα καμιά μαζική κοινωνική ανάγκη που λειτούργησε η μπουζούκα – μην τρελαινόμαστε να ψυχολογούμε τους πάντες.
- ότι επίσης, κανείς δε μπορεί να κρίνει το αν στεναχωριέται κάποιος, αν πενθεί και πώς το εκφράζει. Μπορεί κανείς να «ξεσπά» πηγαίνοντας σε ένα νυχτερινό κέντρο και ξενυχτώντας. Ο καθένας να κοιτά τη δική του, ψυχή.
- ότι πράγματι, ζουν οικογένειες απ’τις 2 το πολύ 3 μέρες που δουλεύουν την εβδομάδα τα νυχτερινά κέντρα.
- ότι τα παραπάνω αρκούν, αν αποφασίσει ένα κέντρο διασκέδασης να δουλέψει ακόμη κι αυτήν την περίοδο που ένας αναστεναγμός επικρατεί παντού.
- ότι, από εκεί και πέρα, οποιαδήποτε «πρωτοβουλία» για προσφορά των χρημάτων απ’τις βραδιές που δούλεψε ένα νυχτερινό κέντρο στις οικογένειες των θυμάτων του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών αποτελεί επίφαση, δικαιολογία άκυρη και επικοινωνιακή τακτική που αγγίζει τα όρια της προσβολής, μια που καμιά απ’τις οικογένειες δε ζήτησε χρήματα (όπως επεσήμανε σωστά και ο Γιώργος Λιάγκας).
- ότι με λίγα λόγια, όποιος θέλει τραγουδάει και όποιος γουστάρει πηγαίνει και τον ακούει. Αφήστε τους χαροκαμένους ανθρώπους έξω από αυτό.
- ότι δε μπορώ να βρω πουθενά την εταιρεία σε όλη αυτή την «εξίσωση θανάτου». Πέρα από κάποιες απρόσωπες ανακοινώσεις δεν είδα κανέναν εκπρόσωπο της στα νοσοκομεία, ή δίπλα στις οικογένειες. Αντίθετα, άκουσα συγγενείς να διαμαρτύρονται ότι ψάχνουν κάποιον υπεύθυνο και δεν καταφέρνουν να βγάλουν άκρη. Σε αντίστοιχη περίπτωση αεροπορικού δυστυχήματος, η εταιρεία επικοινωνεί και δηλώνει έμπρακτη συμπαράσταση συναντώντας μάλιστα, τους συγγενείς των θυμάτων για ό,τι χρειαστούν.
- ότι Λιάγκας και Κανάκης απ’τον ΑΝΤ1 και Μουτσινάς απ’τον ΣΚΑΪ «τα έχωσαν» κανονικά σε «δικαίους» και «αδίκους» του συστήματος μη δίνοντας σημασία στις όποιες ενδεχόμενες «προτιμήσεις» των καναλιών τους ως προς το σύστημα αυτό. Αν δεν «έφαγαν παντόφλα» μετά, ας δώσουμε ένα πόντο στους εργοδότες τους. Αν «έφαγαν» και συνέχισαν, ας δώσουμε τον πόντο σ’αυτούς.
- ότι αν ήταν «γραμμένος» ο Μουτσινάς στο Σ.Ε.Η. δε θα ένιωθε την ανάγκη να ζητήσει να μην λειτουργήσουν τα θέατρα, ώστε να μη χρειαστεί ν’ανέβει στη σκηνή και να δώσει παράσταση την ημέρα του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη; Πρέπει να είσαι μέλος και να γνωρίζεις τη «διαδικασία» για να βιώνεις πένθος;
- ότι στον ΑΝΤ1 κάνουν νυχθημερόν πρόβες για τη νέα εκπομπή που θα παρουσιάσει η Ελίνα Παπίλα και η ομάδα της. Άντε παιδιά, καλή επιτυχία.
- ότι η Φαίη Σκορδά απάντησε μια χαρά και σε όποιον πανελίστα έχει μπερδέψει σε τι είδους εκπομπή δουλεύει.
- ότι νιώθω για πρώτη φορά τους πολιτικούς και ειδικά την κυβέρνηση, «τρομαγμένους», μια που όλο αυτό δεν είναι διαχειρίσιμο από τις ομάδες επικοινωνιολόγων τους. Μακάρι ν’αλλάξουν όλα και να θεραπευτούν οι παθογένειες ετών.
Όχι… Το ξανασκέφτηκα: Χέστηκα για τις παθογένειες ετών και τα ξερά κεφάλια πολιτικών, κομματόσκυλων, δημοσιογράφων και παρουσιαστών. Ας μείνουν ως έχουν κι ας μην αλλάξει αυτή η κοινωνία ποτέ. Αλλάζει αυτό που συνέβη; Αυτό θέλω.
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
