Μαρινέλλα: Να Πει Κανείς, Ή Να Μην Πει;
«Δεν λέω, υπάρχουν καλές φωνές σήμερα, υπάρχουν ταλέντα. Αλλά, δυστυχώς, “σπρώχνονται” άφωνες κυρίως. Οι άφωνες που κάνουν καριέρα με στρινγκ και playback…» δήλωσε σε συνέντευξή της στο ένθετο «Real Life» της εφημερίδας «Real News» η Κυρία του ελληνικού τραγουδιού, η εμβληματική Μαρινέλλα…
Περιγράφοντας δε, ένα περιστατικό που συνέβη κατά τη διάρκεια εξόδου της με τον Αντώνη Ρέμο, συνέχισε: «Είχαμε πάει σε ένα νυχτερινό κέντρο, σκύβει λίγο η αοιδός, να το πρώτη μούρη το στρινγκ. Και στο χρώμα του δέρματος, μήπως και τσιμπήσουν οι “πεινασμένοι”. Μανούλα μου, που πας έτσι; Με το στρινγκ; Και θα κάνεις έτσι καριέρα; Αυτά σου λένε οι μάνατζερ – ο Θεός να τους κάνει – και γδύνεσαι με χαρά; Είναι τρομερό. Άγονται και φέρονται από αυτή τη νέα μάστιγα, τους τύπου μάνατζερ (γιατί οι καλοί, οι original είναι δυο – τρεις και δεν είναι νούμερα) και θα φάνε τα μούτρα τους. Όταν το καταλάβουν όμως, θα είναι αργά».
Για να καταλήξει η μία απ’τους δυό τελευταίους «μεγάλους» που έχει να επιδείξει διαχρονικά το ελληνικό ερμηνευτικό τραγούδι μαζί με τον Γιάννη Πάριο:
«Ξιπάζονται και όποιος πάει να τις ξυπνήσει τον αποπαίρνουν. Φτιάχνουν τις “αυλές” τους – δεν υπάρχει πιο μεγάλη παγίδα – που τις ενημερώνουν τι κάνουν οι άλλες και γίνονται καρμπόν η μία της άλλης, σε σημείο που δεν τις ξεχωρίζεις. Εξτένσιον η μία, εξτένσιον όλες. Πας να τη χαϊδέψεις και σου μένει το εξτένσιον στο χέρι. Μαλλιά, μαλλιά, μαλλιά, μπούκλες, μπούκλες, μπούκλες. Γεμίσαμε με μπούκλες παντού».
Έχει δίκιο, αδέλφια; Έχει. Δε χρειάζονται πολλά λόγια: Έχει απόλυτο δίκιο (κι ας νομίζεις ότι μιλάει για παρουσιάστριες αντί για τραγουδίστριες). Οπότε, η συζήτηση περιορίζεται στο, αν ήταν σκόπιμο αυτή η αλήθεια να ειπωθεί απ’τη Μαρινέλλα. Αν είναι εκείνη που έπρεπε να «λερωθεί» και να μιλήσει «πέφτοντας στο στόμα» του κάθε αποψάκια-σχολιαστή-πανελίστα που θα καρπωθεί ότι τη σχολίασε. Απ’την άλλη λες, αν δεν τα πει ένας καλλιτέχνης του κύρους και της πορείας της Μαρινέλλας, τότε ποιός; Όλοι οι υπόλοιποι θα έμοιαζαν να ζηλεύουν τον ανταγωνισμό – μη σας πω, ακόμη και η ίδια η Μαρινέλλα, αν μετρούσε τα πρώτα της χρόνια στο χώρο. Άσε που, ακριβώς λόγω της εμπειρίας και της διαχρονικής επιτυχίας και προσφοράς στο τραγούδι, αν η «Μεγάλη Κυρία» του ελληνικού τραγουδιού αποφασίσει να εκφράσει άποψη, κατά πάσα πιθανότητα ξέρει τι λέει.
Υπάρχει όμως και μια άλλη οπτική, αδέλφια. Μήπως – ακριβώς λόγω του σεβασμού που χαίρει απ’το σύνολο του χώρου – θα έπρεπε να είναι «υπεράνω» και να μην ασχολείται με τίποτε που συμβαίνει «εδώ κάτω» τοποθετώντας την «μ’εμάς», ή με «τους άλλους»; Η Μαρινέλλα άλλωστε, δικαιούται «να μη μας βλέπει». Μήπως ονόματα μεγέθους Μαρινέλλας πρέπει να είναι παν-καλλιτεχνικά (δική μου, λέξη) λειτουργώντας ενωτικά και όχι παίρνοντας θέση; Μήπως τέλος, περιμένουμε από ανθρώπους φτασμένους και χορτασμένους από επιτυχία να είναι μεγαλόθυμοι και ακόμη κι αν κάτι τους τσαντίζει να μην το αναφέρουν, παρά να βρίσκουν το καλό σε όλα;
Απ’την άλλη, να έχει άποψη ο κάθε πικραμένος «Ουγγαρέζος» και η Μαρινέλλα να καταπιέζεται να την εκφράσει μην την πουν μικροπρεπή οι «Ουγγαρέζοι»; Μπέρδεμα… Άσε που εκτός από άδικο, αυτό στερείται και δημοκρατίας, αδέλφια μου.
Είναι απ’τις λίγες φορές που δεν έχω καταλήξει σε ξεκάθαρο συμπέρασμα, γι’αυτό θα εκτιμούσα και τις δικές σας, σκέψεις στο θέμα. Αν κάτι πηγαίνει στραβά στο ελληνικό τραγούδι, προτιμώ να τ’ακούσω απ’τη Μαρινέλλα – που την εμπιστεύομαι κιόλας – και όχι απ’τον κάθε πικραμένο με συμπάθειες, αντιπάθειες, συμφέρον, εμμονές, ή απωθημένα. Απ’την άλλη δε μ’αρέσει να ακούω την Κυρία Μαρινέλλα να κακολογεί (κι ας έχει δίκιο), γιατί αν το κάνει εκείνη, οι υπόλοιποι τι παράδειγμα θα πάρουν και πού θα καταλήξουν; Να «πιαστούν στα χέρια»; Τι είναι τότε οι λίγοι εναπομείναντες «μεγάλοι»; Τοτέμ που θαυμάζουμε και δεν ενοχλούμε, ή αντίθετα, πηγές εμπειρίας που πρέπει να ξεζουμίσουμε, ώστε να πάμε μπροστά με την αρωγή τους, άρα και την κριτική τους;
Όπως και νά ‘χει, πρέπει να νιώθουμε υπερήφανοι που έχουμε τη Μαρινέλλα να ασχολείται να μας μιλά για το ελληνικό τραγούδι, εκτός απ’το να το ερμηνεύει. Και μόνο που τοποθετείται αποτελεί προνόμιο. Από εκεί και πέρα ας κάνει ο καθένας, ό,τι καταλαβαίνει. Λες και θα ιδρώσει τ’αυτάκι των μάνατζερς, ή θα σκιστεί κανα στρινγκ… Λες και θα πάψουμε (δυστυχώς) να λέμε ότι πήγαμε να δούμε έναν καλλιτέχνη και όχι να τον ακούσουμε, όπως παλιά…
Μιλώντας για εκείνους τους καλλιτέχνες που… ακούγαμε, ας ξεκινήσουμε τα σημερινά #Reminders με έναν από αυτούς: «Γιέ μου», λοιπόν, απ’τον αξέχαστο Σταμάτη Κόκοτα.
#Reminders
Και να θυμάμαι:
- ότι με ξενέρωσε η παρακάτω φωτογραφία. Δεν τιμά ούτε τον καλλιτέχνη, μήτε τη δημοσιογράφο. Και μη γελιέστε: Δεν έχει τίποτα προκλητικό και ροκ πια το να δείχνεις το «δάχτυλο» – ούτε περιφρονείς το «σύστημα». Φαίνεσαι απλά, ανάρμοστα παλιακός – σα μούτζα σε φανάρι.
- ότι δυστυχώς, έχει δίκιο ο Γιώργος Λιάγκας: Φοβόμαστε να πούμε κάτι αρνητικό για τους Τράπερζ (γενικά), γιατί προστατεύονται από ένα ολόκληρο «σύστημα» που δε θες να μπλέξεις.
- ότι το Voice δε βιώνει την παλιά του, αίγλη και επιτυχία. Εκτός της Έλενας Παπαρίζου θεωρώ ότι χρειάζεται ριζική ανανέωση των Κόουτσιζ που βαριούνται σχεδόν ξεδιάντροπα πλέον…
- ότι τώρα που κάψανε την καλύβα τους στο Σορβάιβο, γιατί δεν πάνε στη μεξικάνικη που είχαν ανακαλύψει στη ζούγκλα για τα χαμουρέματα;
- ότι ο Βαγγέλης Σερίφης, ισόβιο μέλος της ομάδας του Mappes Show θα «βγει» με τα τσαρούχια ως υποψήφιος με το Κ.Κ.Ε. στις επερχόμενες εκλογές – να μου το θυμάστε και να τον βοηθήσετε – αξίζει.
- ότι δε μπα’ ν’αλλάζουν τους κανόνες στο Μάστερ Τσεφ… Άμα δεν έχει γκομενιλίκια, κέρατα και gay σχέσεις, τι να φτουρίσει πια ένα μπλανσάρισμα;
- ότι, ας το παραδεχτούν: Στο Σορβάιβο δε μπήκαν για να παίξουν, αλλά για να παραβιάσουν τους κανόνες.
- ότι ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης χάρηκε πολύ με την «Κλέλια», τη γατούλα που του έκαναν δώρο απ’το «Καλύτερα δε Γίνεται»…
- ότι επίσης, τώρα που αναφερθήκαμε στον Χριστόφορο πρέπει να δείτε αυτό (αν δεν το έχετε τσεκάρει ήδη):
- ότι, όσο ταλαντούχο και νά ‘ναι, το να στέλνουμε ένα 16χρονο παιδί να μας εκπροσωπήσει στη Eurovision σημαίνει, ή πως θέλουμε περισσότερο να κάνουμε εντύπωση απ’το να κερδίσουμε, ή πως είναι ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρντ.
- ότι ο Ηλίας Γκότσης προσπαθούσε να σβήσει τη φωτιά πετώντας (της) ξύλα. Τι να μας πουν τα ξένα Σαρβάιβορ… ΤΙ;
Κε Ατζούν, Έρχομαι…
Συλλήψεις ανθρώπων μπροστά σε κάμερες, εκπροσώπηση κατηγορουμένων στα τηλεοπτικά πλατώ, αντί για τις δικαστικές αίθουσες και παντού υποψήφιοι βουλευτές. Αφού νομίζω ότι θα ανοίξω κανα ψυγείο μου και θα βρω κάποιον από δαύτους να βγαίνει να μου ζητά ψήφο. Μακάρι να ήταν τόσο οικείοι και προσβάσιμοι τα προηγούμενα 3 χρόνια της θητείας τους και όχι μόνο αυτό το τελευταίο. Γι’αυτό σας λέω, αδέλφια… Σορβάιβο και πάλι Σορβάιβο: Όλοι έχουν κινητό, λεφτά, φαγητό και σχέση κρυφή, ή φανερή (κάποιοι μάλιστα, έχουν και δύο). Οπότε φεύγω για Άγιο Δομίνικο και… «Θα πάω στη Ζούγκλα με τον Ταρζάν», αδέλφια, «να την περνάω φίνα» απ’τον Γιάννη Ντουνιά. Τα λέμε την Κυριακή στα #FlyNews μας:
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
