20.6 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Η ΕΡΤ με τις «Ρόμπες» και τα «Νούμερα», ο Αττίκ, συμπεράσματα και ξεκαθαρίσματα

Μες το Σκοτάδι, «Η Μάντρα» με «Τα Νούμερα»

«Τι ξεφτίλα να κυκλοφορούν φωτογραφίες ανήλικου θύματος βιασμού για πλάκα σε κινητά παρουσιαστών!» είπε στο «Ράδιο Αρβύλα» της Πέμπτης ο Αντώνης Κανάκης και ένα «πες τα» βγήκε αυθόρμητα απ’το στόμα μου. Ύστερα, θυμήθηκα τον μέχρι πέρυσι φίλο και συνεργάτη του και σώπασα. Δύσκολη εβδομάδα, αδέλφια και δυστυχώς, νιώθω ότι έρχονται δυσκολότερες. Κάτι σα τραγούδι Κοκλώνη, Μουτσινά και στο καπάκι, «κλείσιμο» με Φαίη – για να το «ελαφρύνω» λίγο.

Θέλω όμως, να εστιάσω στα ελπιδοφόρα της τηλεόρασης και ναι… Τα περισσότερα έρχονται απ’ την ΕΡΤ, αδέλφια. Η στήλη «Ρόμπες» της εκπομπής «Πρωίαν σε Είδον την Μεσημβρίαν» με τους Φώτη Σεργουλόπουλου και Τζένη Μελιτά δοκιμάζει επιτέλους να ξανακάνει τη σάτιρα που είχαμε ξεχάσει μετά τα καλά πρώτα χρόνια του Λαζόπουλου και των «Ράδιο Αρβύλα». «Τα Νούμερα» επίσης, του Φοίβου Δεληβοριά είναι κάθε εβδομάδα αυτό που λέει κι ο Κούπερ:  #τοκοφδετάουν. Πρόκειται για μια πανέξυπνη ιδέα τηλεοπτικής μεταφοράς της περίφημης «Μάντρας του Αττίκ»…

Δυό Ιστορίες για τον Αττίκ

Ο Αττίκ, αδέλφια, πρωτοπόρος συνθέτης του ελαφρού τραγουδιού των αρχών του 20ού αιώνα αποτελεί μια απ’τις πιο ευαίσθητες καλλιτεχνικές φύσεις που άφησαν μουσικό στίγμα στον τόπο και στις καρδιές μας. Το 1930 δημιουργεί την περιβόητη «Μάντρα»: Μπροστά από την εποχή του, φτιάχνει έναν «καλλιτεχνικό όμιλο» με τραγουδιστές και άλλους αυτοσχέδιους παρουσιαστές, μίμους με διάφορες και πολλές δημόσιες εμφανίσεις και εκδηλώσεις στην Αθήνα.

Οι περισσότεροι γνωρίζουν την ιστορία του τραγουδιού «Ζητάτε να σας πω» που θα επαναλάβω παρακάτω για να ξεκινήσουμε και με την κομματάρα αυτή. Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ο τρόπος που ο Αττίκ έφυγε απ’τη ζωή σε ηλικία 59 ετών, το 1944. Ένας γερμανός στρατιώτης τον αναγκάζει να κατέβει απ’το ποδήλατό του και τον ξυλοφορτώνει στα καλά καθούμενα, εκεί, κάπου στην εκπνοή της Κατοχής. Η ευαίσθητη καλλιτεχνική του ιδιοσυγκρασία δεν μπορεί να αντέξει την αναίτια ατιμωτική βία σε βάρος του και λίγες μέρες μετά, δίνει τέλος στη ζωή του.

Κοιτάξτε να δείτε πώς στην Τέχνη η ευαισθησία είναι το ισχυρότερο όπλο που σε καθιστά καλλιτεχνική «υπερδύναμη» την ίδια στιγμή που στον «έξω κόσμο» αποτελεί πηγή αδυναμίας και ενίοτε αιτία ντροπής και απομόνωσης…

Ορίστε και η περίφημη ιστορία που σας υποσχέθηκα: Για τη Μαρίκα Φιλιππίδου, τη δεύτερη σύζυγό του (την οποία ερωτεύτηκε παράφορα) ο Αττίκ γράφει το βαλσάκι «Είδα Μάτια». Το τραγούδι αυτό εκφράζει όχι μόνο τον καλλιτέχνη αλλά και όλες τις ευαίσθητες ψυχές και αποθεώνεται από το κοινό του. Αυτό λοιπόν το κομμάτι γίνεται η αφορμή να γραφτεί ένα άλλο, ακόμη πιο έντονο κι ερωτικό τραγούδι…

Ο Αττίκ έχει χωρίσει με τη Μαρίκα Φιλιππίδου, την οποία όμως αγαπάει ακόμη. Ένα βράδυ η Μαρίκα με τον δεύτερο σύζυγό της (τον μετέπειτα πατέρα της Μελίνας, Σταμάτη Μερκούρη) επισκέπτεται τη Μάντρα και κάθονται στις πρώτες θέσεις. Οι υπόλοιποι θεατές την αναγνωρίζουν και αρχίζουν τα πειράγματα προς τον Αττίκ (κάτι σαν εμένα που με ρωτούν 5 χρόνια μετά στις συνεντεύξεις ακόμη για την Ιλένια). Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να φωνάζουν ρυθμικά το «Είδα μάτια», το τραγούδι που της είχε γράψει ο μεγάλος καλλιτέχνης. Βουρκωμένος και με έναν κόμπο στο στομάχι, ο Αττίκ σηκώνεται από το πιάνο του και φεύγει προς τα καμαρίνια. Επικρατεί αμηχανία στο κοινό που δεν ξέρει τι να περιμένει. Ωστόσο, παραμένουν όλοι στη θέση τους και μετά από δέκα λεπτά «αποζημιώνονται» με τον πιο απίθανο τρόπο. Ο Αττίκ επιστρέφει στη σκηνή έχοντας συνθέσει μουσικά και στιχουργικά ένα τραγούδι. Ο τίτλος του; «Ζητάτε να σας πω».

Νομίζω είναι ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσουμε τα σημερινά #FlyNews μας έχοντας κατά νου ότι υπάρχουν ακόμη εκπομπές σαν «Τα Νούμερα» του Φοίβου Δεληβοριά και μια ευαίσθητη καλλιτεχνική πλευρά ακόμη και στην τηλεόραση (ελπίζω). «Ζητάτε να σας πω», λοιπόν…

Του Φευγάτου, Η Μάνα…

Έστειλα μήνυμα στον Λιάγκα, μόλις διάβασα ότι ένας συντάκτης απ’την ομάδα του αποχωρεί για αναβαθμισμένη θέση μπροστά απ’τις κάμερες άλλου καναλιού: «Πάει κι αυτός, Γιώργη» του έγραφα περιπαιχτικά, για να λάβω σοβαρή απάντηση απ’τον παρουσιαστή του «Το Πρωινό» στον ΑΝΤ1. Ο Λιάγκας μου εξηγούσε ότι το παιδί το χειρίστηκε πολύ τίμια, ενημέρωσε εκείνον και όσους έπρεπε στο σωστό χρόνο, αναγνωρίζοντάς τους ταυτόχρονα την επιλογή να μην του το επιτρέψουν… Και πάλι φίλοι θά ‘τανε συνεχίζοντας στην ομάδα της εκπομπής του ΑΝΤ1 κι όλα πρίμα κι όμορφα, λεβέντικα και καπετανέικα.

Έπειτα, σκέφτηκα την περίπτωση της Δούκισσας για την οποία «χύθηκε πολύ μελάνι». Επιλέχθηκε απ’το κανάλι με τη σύμφωνη γνώμη του επικεφαλής για να ενταχθεί στην παρέα του «Το Πρωινό». Δεν «τα βρήκαν», χωρίς τσακωμό απαραίτητα (η αλήθεια είναι πως η Δούκισσα δε «μαλώνει»). Η συνάδελφος δε μπόρεσε να ακολουθήσει τον ξέφρενο ρυθμό της εκπομπής που επέβαλε ο ανταγωνισμός (όχι απαραίτητα ο Γιώργος – μπορεί και ναι), άσε που νομίζω ότι δεν ήθελε κιόλας. Απ’την άλλη, ο Λιάγκας δεν την «περίμενε», ούτε της έδινε τον λόγο, ώστε να τον διεκδικήσει μόνη της σε μια συνθήκη όπου «καιγόταν ο κώλος του». Η κοπέλα τα μάζεψε κι έφυγε μαζί με τον μάνατζέρ της και πάλι (σ’αυτήν την περίπτωση), τέλος καλό, όλα καλά – και το «Το Πρωινό» ανέβηκε σε ποσοστά και η Δούκισσα κάνει άλλα πράγματα στη μόδα που γουστάρει. Εδώ, να αναφερθούμε, βέβαια και στον παράγοντα που έχει να κάνει με το ότι η Δούκισσα παραιτήθηκε, χωρίς οικονομικό κόστος, μια που το συμβόλαιο με τον ΑΝΤ1 «τρέχει».

Η τρίτη περίπτωση αφορά τους δυό συνεργάτες της εκπομπής «Γειά Σου» με τη Μαρία Μπακοδήμου. Οι άνθρωποι αποτελούν κυριολεκτικά το «νέο αίμα» στις τηλεοπτικές ομάδες-παρέες, άρα φέρουν τη νέα ματιά, τις ιδέες, τις απόψεις και το επόμενο βήμα που όλοι χρειαζόμαστε – ή τουλάχιστον, έτσι λέμε. Δεν ξέρω, αν είναι καλοί ή κακοί στη συγκεκριμένη δουλειά. Άσε που στο παρελθόν έγραψα και τις αμφιβολίες μου για τον έναν από αυτούς, λόγω εντελώς διαφορετικού πεδίου ενασχόλησης και εκφοράς δημόσιου λόγου, μέχρι το «Γειά Σου». Όμως, η αλήθεια είναι πως δεν τους δόθηκε ποτέ και η ευκαιρία να «αναπτυχθούν» επιδεικνύοντας επιτυχία, ή ανεπάρκεια. Αντίθετα, σα να μην «έδεσαν» (λεπτομέρειες δεν ξέρω και μήτε θέλω και να μάθω) χαιρέτισαν άμεσα μια τηλεόραση που φαίνεται να επιστρέφει στην ασφάλεια της συνήθειας (ακούγεται ότι στη θέση τους θα πάει ο συνάδελφος της πρώτης περίπτωσης που παραιτήθηκε απ’την εκπομπή του Λιάγκα).

Τρεις εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις «αποχωρήσεων». Πριν συνεχίσουμε θέλω να ξεκαθαρίσω πως αποτελεί επιλογή μου να μην αναφερθώ στα ονόματα των συναδέλφων της πρώτης και τρίτης περίπτωσης, όχι επειδή τους υποτιμώ. Τουναντίον… Το κάνω απλά, γιατί θέλω να επικεντρώσουμε την αποψούλα μας στα περιστατικά του θαυμαστού κόσμου της τηλεόρασης και ουχί στα πρόσωπα.

Συμπεράσματα και Ξεκαθαρίσματα

Από μια εκπομπή φεύγεις στα μέσα της σεζόν, είτε επειδή δεν δουλεύεις για τα χρήματα (δύσκολο), ή γιατί έχεις καλύτερη πρόταση και σ’το επέτρεψαν. Από εκεί και πέρα, υπάρχει και το να μη σε θέλουν απλά, με τη γνωστή κατάληξη… Όπως και νά ‘χει όμως, τα media αποτελούν ζωντανό οργανισμό, χωρίς τίποτα το στατικό, ή έστω, επαναλαμβανόμενο. Συνεπώς, το βασικότερο όλων είναι πως πρέπει να ΘΕΣ να βρίσκεσαι σ’αυτά και μάλιστα, με την ψυχή και το σώμα σου, όσο διαρκεί η παρουσία σου στον «αέρα». Ξέρετε γιατί; Γιατί οτιδήποτε άλλο φαίνεται. Και το καταλαβαίνετε εσείς, οι τηλεθεατές που είστε και ο λόγος να συμβαίνουν όλα αυτά στην TV.

Όλα αυτά αποτελούν σκέψεις που κατέγραψα το βράδυ της περασμένης Κυριακής, με αφορμή την αποχώρηση του καλού μου φίλου και συναδέλφου, του Σταμάτη απ’το ραδιοφωνικό μας, Mappes Show. Δεν ήθελε άλλο ο άνθρωπος κι έφυγε «έγκωσε» που λένε, βρε αδελφέ και είναι απολύτως αποδεκτό. Εγώ, με τους ψυχαναγκασμούς μου και τη σχολική λογική του «φυτού» δε θα το έκανα ποτέ, αλλά σέβομαι την επιθυμία ζωής του καθένα και τη στηρίζω. «Ξαναχτίζουμε» λοιπόν, μαζί με την Ιωάννα τη Βασιλική και όλους εσάς, τους ακροατές-Μάππες μας ό,τι «γκρεμίστηκε» – ποιά καλύτερη ευκαιρία για ανακαίνιση και την επόμενη εποχή του “Mappes Show”, άλλωστε;

Α, και κάτι άλλο: Είμαι μια χαρά στην «Ελένη». Άσε που τηρώ πάντα τις συμφωνίες μου. Άσε που σας ετοιμάζουμε ακόμη περισσότερα πράγματα. Στους «καλούς» συναδέλφους που ενδιαφέρθηκαν μέσα από «ρεπορτάζ» του ΣΚ για την καριέρα μου (και σιγά την καριέρα, δηλαδή) αφιερώνω το «Δεν Πάω Πουθενά» του Βασίλη και σ’εσάς όσα σας ετοιμάζουμε για τη συνέχεια…

Επιστρέφω στις σκέψεις τις περασμένης Κυριακής: Υπάρχει λοιπόν, η επαγγελματική ηθική και η ευσυνειδησία, υπάρχει η ανάγκη βιοπορισμού, υπάρχει και η επιθυμία του εκάστοτε καναλιού. Πάνω απ’όλα όμως, σ’αυτή τη δουλειά χρειάζεται η διάθεση να γίνεις κομμάτι της εκπομπής, μέρος του μηνύματος και να χρησιμοποιήσεις το Μέσο για να «περάσεις» απέναντι, στο σαλόνι του τηλεθεατή. Άμα δε θες, τίποτα δεν έχει νόημα. Σκούπισ’τα πόδια σου και πέρασε, λοιπόν, συνάδελφε (όπως λέει και το τραγούδι του φίλου μου του Παντελή). Αλλιώς, φόρα τα παπούτσια που απλά είναι της μόδας και βόλταρε με τους άλλους στον αυλόγυρο.

Ψυχαγωγία Vs Πληροφορία

Ρε αδέλφια, πείτε με χαζό: Τις καταθέσεις ενός κοριτσιού 12 χρονών, αλλά και των κατηγορουμένων… Να σας το κάνω χειρότερο; Τη συζήτηση της ανήλικης με τον ψυχολόγο (που καλύπτεται και απ’το ιατρικό απόρρητο, πάνω απ’όλα) πού τη βρήκαν οι δημοσιογράφοι και οι «δημοσιογράφοι»; Δεν είναι μόνο παράνομο, είναι και ανήθικο, άσε που μπερδεύει και τις έρευνες τις αστυνομίας…

Δηλαδή καταλαβαίνετε τι ακούμε; Ο ένας είδε το κορίτσι, ο άλλος τις φωτογραφίες και ο τρίτος τους υπόλοιπους ενόχους που δεν έχουν συλληφθεί ακόμη. Αμ το άλλο; Κανείς δε θέλει να δημοσιεύσει τα μηνύματα του κοριτσιού με τα τομάρια που τη βίασαν, αλλά τελικά, τα δημοσιεύει – για να καταλάβουμε την ουσία, σου λέει. Μα, ποιά είναι η ουσία της δυσωσμίας; Υπάρχει διαβάθμιση του «κοινού περί δικαίου αισθήματος» όσον αφορά τους παιδοβιαστές; Είμασταν ουδέτεροι και έπρεπε να δούμε τα μηνύματα για να τους σιχαθούμε;

Και σ’αυτή την ανησυχητικά σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού που λέγεται τηλεόραση και Σόουπιτς, η απάντηση των εκπομπών που επέλεξαν συνειδητά να αφοσιωθούν στην ψυχαγωγία είναι το ποιός «μπλόκαρε» ποιόνα στα σόσιαλ. Μπρος γκρεμός και πίσω, ρέμα, δηλαδή. Εκαλά…

Μετά, ακούς τον Γρηγόρη να πρεσβεύει πως η νέα γενιά «πρωινού» απαιτεί ένα μοντέλο χαράς, χορού και ξεγνοιασιάς που θα σας κάνει να ξεχνιέστε απ’ό,τι σας «σκοτεινιάζει». Για τον Άρνι αυτή η πρόταση δεν εθελοτυφλεί, παρά προκύπτει ως ανάγκη της κοινωνίας για την «παρηγοριά» της – ένας τηλεοπτικός χώρος, όπου θα μπορείς να εκτονώνεσαι απ’την καθημερινή φόρτιση πανταχόθεν… Το ακούω.

Την «αντίπερα όχθη» εκφράζει ο Γιώργος Λιάγκας που σου λέει: Πληροφορία. Οι εκπομπές πρέπει να νιώθουν τον «παλμό» της εποχής και να τον αποτυπώνουν. Πάνε τα «αχαχούχα», οι φάρσες, οι διαγωνισμοί, τα παιχνίδια, τα τραγούδια και οι συνεντεύξεις – δεν «τα αγοράζετε». Σύμφωνα με τον Γιώργο, στην έλευση και των Σόσιαλ, η «επόμενη τηλεόραση» απαντά με διαρκή ροή πληροφορίας, ώστε να τα προφτάσει. Αυτό βέβαια, φλερτάρει επικίνδυνα με τις κακοτοπιές των Fake News στην ανάγκη να έχεις διαρκώς κάτι να «ταΐσεις» τον τηλεθεατή, επειδή έτσι τον συνήθισες. Η υπερβολή, το «ξεχείλωμα» και οι θεατρινισμοί παραμονεύουν στην προσέγγιση αυτή, εξίσου επικίνδυνα, ακόμη κι αν έχεις τις ευγενέστερες των προθέσεων. Τρεις ώρες καθημερινά, πόση πρωτογενή πληροφορία να παράξεις για να γεμίσουν;

Εκεί έρχεται το «Πρωινό μας» να «παίξει» λίγο απ’τό ‘να και λίγο απ’τ’άλλο βρίσκοντας τη μέση λύση. Μια «προσπάθεια» που δε φαίνεται να σας «κερδίζει», αλλά δεν παύει να είναι τίμια. Αν ρωτάτε εμένα, αδέλφια, είτε τη «χαρά», είτε την «πληροφορία», ή ακόμη και έναν συνδυασμό τους αν επιλέξουν, οι παρουσιαστές οφείλουν να θυμούνται πως η τηλεόραση είναι κομμάτι της κοινωνίας και όχι κάποιος πλασιέ που τη θέλει για πελάτη. Και αν, υποθετικά, θέλαμε να αλλάξουμε κάτι ανάβοντας ένα φωτάκι στο σκοτάδι, από μέσα θα έπρεπε να το κάνουμε και όχι με φακό απ’την περίφραξη. Απ’την άλλη, τα έχουμε πει: Εσείς κρατάτε το καρπούζι, εσείς το μαχαίρι, εσείς τον «διακόπτη», εσείς και το φακό που θ’ανάψει το φως, αδέλφια. Ό,τι θέτε, κάντε…

Ο Ουγγαρέζος, οι Ράδιο Αρβύλα, ο Λιάγκας, Τα Νούμερα κι η Μπακοδήμου

Κουιζάρα

Και φύγαμε για την κουιζάρα μας…

Ποιός πανελίστας φλερτάρει με όχι μία, αλλά δύο συναδέλφους του;

Γαϊδουρο-Επίλογος

Γαϊδουροκαλόκαιρο, σου λέει, έχουμε… Άντε πάλι 30 οι βαθμοί, λες και χειμώνιασε ποτέ. Λίγο και το Χαλογουήν που ποτέ δεν κατάλαβα, ως «γιορτή», βάλε και τις «φάπες» που τρώμε καθημερινά, πολύ θέλει να «περάσουμε απέναντι»; Εγώ, ήδη έχω πιάσει τον εαυτό μου να «τα λέω μοναχός μου». Δε θα χρησιμοποιήσω τη λέξη: «παραμιλάω», θα προτιμήσω να πω ότι κάνω ένα προσωπικό σελφ-ποντκαστ. Ευτυχώς που έχω κι εσάς να τα λέμε. Ραντεβού την Τετάρτη στα #Reminders μας. Σας αφήνω με κομματάρα, φυσικά από τον Ed, φυσικά: «Pokémon – Celestial»

Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com

Δημήτρης Ουγγαρέζος
Δημήτρης Ουγγαρέζος
Γεννήθηκα στις 9 Φεβρουαρίου 1980 κατά τη 1 και 25’ το ξημέρωμα στην Αθήνα και κατάγομαι από την Κάλυμνο και το Καστελόριζο με προπάππου σφουγγαρά (όχι Σφουγγαρέζο - απ’το άλλο σόι) και παππού, ψάλτη. Το Mappes Show, αφού πέρασε απ’τον Ρυθμό 94.9, όπου κατάφερε να βρεθεί στην πρώτη θέση των προτιμήσεων, ανέλαβε την πρωινή ζώνη του νεοσύστατου My Radio 104.6! Παράλληλα - από το 2008 - δοκιμάζω μάταια (μπορεί και όχι) να τα καταφέρω στην τηλεόραση, ως παρουσιαστής στο Mad, Mega, ΑΝΤ1 και φέτος, ξανά στο Mega που με ανέδειξε. Μου λείψατε και χαίρομαι πολύ που οι διαδικτυακές συζητήσεις και οι αποψούλες μας θα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος, χωρίς λογοκρισία, στη γεμάτη όρεξη οικογένεια του YouFly.com (μπλέξανε οι άνθρωποι). Καλά μας, ταξίδια στα FlyΝews!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ακολουθηστε μας
65,000ΥποστηρικτέςΚάντε Like
13,090ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
11,546ΑκόλουθοιΑκολουθήστε

ΔΗΜΟΦΙΛΗ