Ο Θεός του Κεραυνού και Άλλες «Πατάτες»
Νομίζω δεν έχω δει χειρότερη ταινία Marvel απ’το καινούριο Θορ (Thor: Love and Thunder). Κάτι ανάμεσα στο «Στραβοί Πιλότοι σε F16», τη «Μεγάλη Απόφραξη» και το «The Κόπανοι: Και οι Οχτώ Ήταν Βλήματα» δεν ήξερες αν έβλεπες παρωδία, ή ταινία με σούπερ-ήρωες. Απανωτά «αστεία» και γκάφες (άβολα απανωτά, όμως) σας έκαναν να κοιτάζεστε με τον άσχετο διπλανό σου πιο συχνά απ’ό,τι «εξοργίζεται» στα σόσιαλ ο Βαρθακούρης. Λόγω εποχής έβαλαν μέσα (πολύ σωστά) και κάποιες πινελιές πολιτικής ορθότητας και ιδού: Το «Ο Κότσος και οι Εξωγήινοι» με κοινωνικό μήνυμα.
Μια παρηγοριά είχαμε αυτό το καλοκαίρι να ξεφύγουμε απ’τις σκέψεις μας κι απ’την πιλάλα της Κατερίνας Καινούριου να μας ενημερώσει Αυγουστιάτικο ότι δεν έφταιγε εκείνη για όσους αποχώρησαν απ’την εκπομπή της και μας την κάνανε «Ψ.Ι.Τ.: Ο Ιππότης της Λακούβας».
Πλάκα πλάκα, το «Η Σούπερ-Κατερίνα και οι Ήρωες Συνεργάτες» θα ήταν είναι περισσότερο ταινία Μάρβελ απ’το τελευταίο Θωρ, αδέλφια. Γι’αυτό κι εγώ είμαι καλοκαιριάτικο σε απόγνωση. Πού να βρω ένα «λιμανάκι» να κουρνιάσω; Όχι, πείτε μου πού; Σ’εσάς που έχετε τρελαθεί να φοράτε εκείνες τις λευκές παντόφλες σα να φέρατε χιόνι στα χαλιά; Στους ακροδεξιούς που τσακωθήκανε πριν καλά καλά ιδρυθούνε; Στη Φαίη που βρήκε άντρα για το πάνελ της εκπομπής, αλλά δε μπορώ να σας το πω όσο και να θέλω, γιατί φοβάμαι κι αυτόν και τη Φαίη; Στη Σόουπιτς που περιμένει παιδί και πρέπει να το ζήσουμε όλοι μαζί; Ή στις ροκ εμφανίσεις Καρβέλα και Δάντη που «παίζουν» στην «πρώτη σελίδα» των Σόσιαλ μαζί με τις απαραίτητες πινελιές από Γιώργο Μαζωνάκη;
Αδιέξοδο, λοιπόν, από παντού, αδέλφια. Αμ η Μαλέσκου για πού μας έδωσε τελικά, ραντεβού το Σεπτέμβρη; 15αύγουστος έφτασε. Σε 15 μέρες δηλαδή… Έχω κι αυτό το άγχος τώρα, καταλάβατε; Γι’αυτό σας λέω είχα τελευταία ελπίδα τον θεό του Κεραυνού και μου βγήκαν οι «Τρελές Σφαίρες». Τώρα, ό,τι έγινε, έγινε…
Μια λύση υπάρχει. Μουσικάρες. Κουμπώνουμε το «Καλοκαιράκι» από «Φατμέ» και ξεκινάμε:
Ειλικρινιάνα Παπαγεωργίου
Γιατί να αναφέρεις στην πρώτη σου ανάρτηση με αφορμή την καινούρια σου δουλειά την προηγούμενη για οποιονδήποτε λόγο; Προσπαθώ να μπω στο μυαλό της Ηλιάνας Παπαγεωργίου, αφού κάνει λίγο στην μπάντα η Έλενα Χριστοπούλου, μη στριμωχτούμε κιόλα που κάνει ζέστη.
Εδώ και 2 χρόνια έχω γράψει και ξαναγράψει ότι πέραν μικρών επικοινωνιακών ολισθημάτων (γνωμούλα μου) θεωρώ την Ηλιάνα την επόμενη γενιά στην τηλεόραση. Είναι διαφορετική, είναι μελαχρινή, ευφυής (εξού και η ταχυλογία της, ενίοτε), έχει ταμπεραμέντο και χιούμορ, μιλά σωστά ελληνικά (για να επικοινωνήσει όχι για να δείξει πως τα ξέρει), αλλά και διάθεση και προοπτική να μάθει και να εξελιχθεί. Είναι επίσης, «γήινα» και οικεία όμορφη η συνάδελφος, χωρίς να «ζορίζει», ή να «απειλεί» την τηλεθεάτρια/τή
Και πες, το «λιβάνισμα» μιας σχέσης που δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ απ’τα χείλη τους (και γούστο τους-καπέλο τους) πάει στο διάλο, άντε και όταν είπε τον πρωθυπουργό καντέμη ήταν μια μαλακία πάνω στο live απ’όσες όλοι κάναμε και θα κάνουμε ξανά (συμπαθάτε μας), αλλά το να αναφερθείς στο προηγούμενο κανάλι σου τη μέρα που ανακοινώθηκες στο νέο, τί φάση; Σα να βγαίνεις με γκόμενο και του απαριθμείς τι πήγε λάθος με τους πρώην σου, μέχρι που βρέθηκες στην αγκαλιά του.
Κρίση ειλικρίνειας; Διάθεση απολογισμού; Απολογητική πρόθεση; Γινάτι με τον Alpha; Ό,τι και να σκεφτόταν σ’εκείνον τον συνωστισμένο χώρο του μυαλού που λέγαμε πριν η Ηλιάνα, δεν ήταν καλό το «τάημινγκ» (που λέει και ο Κούπερ). Εδώ που τα λέμε, δεν ξέρω αν υπάρχει καν σωστή ώρα για κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω δηλαδή, αν έχει κανα νόημα να ειπωθεί ότι «…Από μένα λοιπόν είναι όχι σε όλα τα όχι που άκουσα και σε συμπεριφορές που δεν κατανόησα ποτέ, thank you tho, με μάθατε τόσα πολλά. Για πάντα ευγνώμων» γενικότερα πλέον.
Κάνεις μια νέα αρχή στον ΣΚΑΪ, μίλα μας γι’αυτήν… Έχεις δει καναν προπονητή, μόλις αναλαμβάνει μια ομάδα να λέει οτιδήποτε άλλο εκτός από: «Ήρθα για τίτλους, να δικαιώσω τον κόσμο μας και αούα»; Άσε τα «όχι» τις «ακατανόητες συμπεριφορές» και τη μίρλα σήμερα. Είναι μέρα γιορτής Ηλιάνα, πάρε τον κυρ-Παντελή να βάλει λίγο ζαμπόν (με παχύ ζήτα) και δυό σοκολατίτσες για τη Χριστοπούλου. Θα το κάψετε απόψε, Ηλιάνα μου. Θα το κάψετε…
Η Δούκισσα, ο «Καταπιεσμένος» και ένα Λάθος
Διάβαζα όλη αυτή τη χολή που έβγαλαν κάποια συγκεκριμέμα blogs γι’αυτό το κορίτσι στον ΑΝΤ1 που από ζήλο και ενθουσιασμό να πει το κάτι παραπάνω στη ρουμπρίκα με θέμα τα νέα της Σόουπιτς που παρουσιάζει στο «Καλοκαίρι Μαζί» του ΑΝΤ1 αναφέρθηκε στη φημολογούμενη έλευση της Δούκισσας στο Πρωινό του Γιώργου Λιάγκα και της ομάδας του ως δεδομένη.
«Άγνωστη», «ερασιτέχνης» και «άπειρη» η δημοσιογράφος, «απροετοίμαστοι» οι παρουσιαστές και «σε αποδρομή το κανάλι» ήταν λίγα από αυτά που έγραψαν οι «πσυχούλες». Συγγνώμη, αλλά θα πρέπει να το πω όπως μου «βγαίνει», αδέλφια: «Σιγά τ’αυγά, ρε μαλάκες». Έκανε το κορίτσι ένα λάθος στις πρώτες ώρες «αέρα» της αυτό το καλοκαίρι. Εδώ εμείς, μετά από 15 χρόνια καθημερινής (χαράς το κουράγιο το δικό σας – των τηλεθεατών, δηλαδή) τηλεοπτικής και ραδιοφωνικής παρουσίας ακόμη αφήνουμε να «ξεφύγουν» ανακρίβειες και λάθη. Να την τρομάξουμε δηλαδή, να λουφάξει και μετά να διαμαρτυρόμαστε, γιατί στην τηλεόραση βλέπουμε τους ίδιους και τους ίδιους;
Δε φτάνει, δηλαδή, που «τ’άκουσε» απ’τον αρχισυντάκτη της, να πει κι ο κάθε πικραμένος που έφτιαξε μπλογκ για να βρει γκόμενα την αποψούλα του. Ποιός δεν κάνει λάθη στη δουλειά και ειδικά, όταν ξεκινά; Και προσέξτε: Δεν ήταν λάθος ανικανότητας ήταν λάθος που προέκυψε από ζήλο. Εγώ σας λέω ότι η Δούκισσα δεν είναι ακόμη σίγουρη στο Πρωινό του ΑΝΤ1 παρ’ότι επικρατέστερη. Ούτε το κανάλι, δηλαδή, δεν ξέρει σίγουρα ακόμη που θα καταλήξουν οι διαπραγματεύσεις με τους μάνατζερζ της φίλης μου, λέτε να ξέρει η κοπέλα που κάνει τα πρώτα της βήματα στον Όμιλο; Απλά, το διάβασε, ή το άκουσε όπως όλοι μας και το ανέφερε ως παραπάνω πληροφορία στον «αέρα» της ενότητάς της, όταν το έφερε η κουβέντα. Εγώ, αν με ρωτάτε (που δε με ρωτάτε) το προτιμώ απ’το να μπαίνει, να απαγγέλει τα θέματά της και να φεύγει. Πρωτοβουλία λέγεται…
Και στην τελική, σιγά το μυστικό του κράτους που αποκαλύφθηκε, μωρέ Έλληνες: «Η Δούκισσα στον ΑΝΤ1», πρώτη φορά τ’ακούτε; Η μήπως το: «Η Δούκισσα στο Πρωινό»; Σα να λέμε, «ο Ουγγαρέζος πάνελ». Εκαλά… Εγώ λέω να ενθαρρύνουμε τους νέους να πάρουν τα ηνία και τα In-ear (μέτριο λογοπαίγνιο, προχωραμε…) και να μη βγάζουμε τ’απωθημένα απ’τα μπινελίκια που τρώγαμε εμείς από αντίστοιχους κομπλεξικούς της εποχής που ξεκινήσαμε. Για το τέλος άφησα και το όνομα του κοριτσιού: Αλεξάνδρα Μερακλίδη, λοιπόν, μη μασάς. Προχώρα και θα είναι τιμή μου να συνεργαστούμε, αν ποτέ φύγεις απ’τον ΑΝΤ1.
Τικ-Τοκ: Ο Χρόνος Περνά…
Τα μάθατε τα νέα, αδέλφια; Αλλάξανε τα κόζα… Παλιά (επί Πα.Σο.Κ.) ένα τραγούδι γινόταν επιτυχία απ’τα ραδιόφωνα. Όσο περισσότερο «έπαιζε», τόσο το ακούγατε και το συνηθίζατε. Τώρα, αν οι μεταδόσεις έκαναν την επιτυχία (το ραδιόφωνο δηλαδή), ή η επιτυχία του κομματιού έφερνε τις πολλές μεταδόσεις (εσείς που το ζητούσατε #σαναλέμε) είναι μια άλλη κουβέντα που θυμίζει τη συζήτηση «Ο κόσμος ήθελε την υπόθεση της Πάτρας στις ψυχαγωγικές εκπομπές δίνοντάς τους υψηλές τηλεθεάσεις, ή οι εκπομπές έπαιζαν το θέμα για τις τηλεθεάσεις αυτές;»
Ανάλογα με τον διευθυντή Προγράμματος και τον ιδιοκτήτη, βέβαια (έγραψα «ανάλογα με το ραδιόφωνο», αλλά το διόρθωσα, γιατί αρνούμαι να βρωμίσω το Μέσο που τόσο αγαπώ για τις τακτικές συγκεκριμένων απατεώνων που δεν το σεβάστηκαν ποτέ) είχαμε και τις περιπτώσεις κατάχρησης της παραπάνω διαδικασίας. Ανταλλάγματα λοιπόν – για να παίξει ένα τραγούδι – που, ή ο σταθμός ζητούσε, είτε ο «καλλιτέχνης» προσέφερε από μόνος του (ολόκληρα οικόπεδα πουλούσαν πατεράδες για να «παίξει» το κομμάτι των κανακάρηδων στο ραδιόφωνο και να γίνουν Ρέμοι).
Ύστερα ήρθε ο Παντελής και τους χάλασε τη «σούπα». Βλέπετε, ο φίλος μου δεν ακολούθησε την πεπατημένη. Πήρε την κιθάρα του και χρησιμοποιώντας τη χάντικαμ που είχαν αγοράσει για να μαγνητοσκοπούν τους αγώνες ποδοσφαίρου που έπαιζε ο αδελφός του, πόσταρε τα τραγούδια του στο Γιουτιού. Κι όσο κι αν το «σύστημα» που δεν ασπαζόταν πεισματικά προσπάθησε να χλευάσει τα ρούχα του, την κιθάρα του, ή την τηλεόραση που έπαιζε από πίσω «Star», ο Παντέλος τους γλέντησε αναγκάζοντας δισκογραφικές, ραδιόφωνα και επιχειρηματίες της διασκέδασης να τον κυνηγήσουν εκείνοι και όχι το αντίθετο που είχαν συνηθίσει.
Και τώρα πάλι, όλα τούμπα αδέλφια. Πού παίζεται το παιχνίδι του τραγουδιού για να γίνει επιτυχία: Στο ΤικΤοκ… Μάλιστα, στο ΤικΤοκ. Η φάση δε, ξέρετε ποιά είναι; Δε χρειάζεται καν ολόκληρο κομμάτι. Γνωρίζω περίπτωση που φίλοι έγραψαν μόνο το ρεφραίν, το πήραν νέοι, γέροι και παιδιά στο ΤικΤοκ, το έκαναν χορευτικό σε δρόμους, πλατείες, κουζίνες, γραφεία, αμάξια και σαλόνια, έγινε επιτυχία και «αναγκάστηκαν» να τελειώσουν και το υπόλοιπο – 25 δευτερόλεπτα είχαν γράψει έως τότε και ήταν αρκετό. Κι άσε τους άλλους να τσακώνονται στα τάλεντ σόουζ…
Φτάνουμε λοιπόν σ’εκείνο το σημείο που το ΤικΤοκ και οι νέοι καλλιτέχνες καθορίζουν τι παίζει στα ραδιόφωνα. Με λίγα λόγια, αδέλφια παίζοντας το κομμάτι του δεν στηρίζω πια εγώ έναν καλλιτέχνη. Μάλλον το αντίθετο.. Εκείνος με στηρίζει με τραγούδια που είναι ήδη επιτυχίες μέσω ΤικΤοκ. Όσο πιο πιστά το ραδιόφωνο ακολουθεί το ΤικΤοκ, τόσο πιο συντονισμένο είναι στα σύγχρονα μουσικά ακούσματα. Αυτό ισχύει και για την προηγούμενη φουρνιά καλλιτεχνών που βλέπετε ότι κυνηγούν συνεργασίες με τους νέους συναδέλφους που ξεχώρισαν μέσω ΤικΤοκ, όπως οι Τανιμανίδιανς την κάμερα του κινητού.
Αλλάζουν οι εποχές και θα μείνουμε άνεργοι, αδέλφια. Εγώ, αυτό ξέρω. Γιατί εγώ να μοντάρω βιντεάκια στο ΤικΤοκ με τον Κούπερ, δεν την παλεύω. Δεν έχω και τα κουράγια, δηλαδή… Θα στηρίξω όμως παιδιά που αγαπούν αυτό που κάνουν στην τηλεόραση, το ραδιόφωνο, το γράψιμο, ή τα social, όσο το κάνουν για να περνάτε καλά εσείς. Νέους που σέβονται τα Μέσα που τόσο αγαπώ κι εγώ, γιατί μου έδωσαν «ψωμί», αλλά και με βοήθησαν να γνωρίσω και να αποδεχτώ τον εαυτό μου και τους άλλους χρόνια τώρα, με τις απεριόριστες δυνατότητές τους να μας φέρνουν πιο κοντά…
Κουιζάρα
Και φύγαμε για Κουιζάρα…
Ποιός παρουσιαστής άλλαξε κανάλι για να είναι ομόσταβλος με τον έρωτα της ζωής του;
Παρατηρούσα τα πρόσωπα στο αεροδρόμιο – όσα, δειλά έστω είχαν αφαιρέσει τις μάσκες. Υπήρχε μια εποχή λοιπόν, αδέλφια, που αρκούσε μια επίσκεψη στις αφίξεις του Ελληνικού, ή του Ανατολικού Αεροδρομίου για να σου φτιάξει τη διάθεση. Αγκαλιές, γέλια πηγαία, ενίοτε συγκίνηση και αγνή χαρά. Τι πιο σίγουρο, άλλωστε, να παραμερίσει κάθε αρνητικό συναίσθημα απ’το να υποδέχεσαι ένα δικό σου άνθρωπο που επέστρεψε;
Τώρα, λοιπόν, σα να άλλαξε κάτι. Βλέμματα απλανή, διεκπεραιωτικές χειραψίες και λόγια ρουτίνας – όλα έχοντας στο μυαλό την επόμενη υποχρέωση μετά το αεροδρόμιο – ακόμη και το πάρκινγκ, ίσως. Αν ισχύει αυτό που διέκρινα και δε με έπιασε η μίρλα πάλι, τότε, μόλις «χάσαμε» μια σοβαρή «καβάντζα» αγάπης. Σα τη μυστική παραλία ενός νησιού που δεν είχαν «ανακαλύψει» ακόμη οι πολλοί και αποτελούσε καταφύγιο… Ε, την ανακάλυψαν και την έκαναν Βούλα Β’.
Χρόνια πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν αύριο. Η Παναγία να μας προσέχει και να έχει το νου της… Κλείνουμε με το τραγούδι που ακούγεται περισσότερο φέτος το καλοκαίρι. «Nisi» από FY, ΜC Daddy, Display, Έλενα Τσαγκρινού και Konnie Μεταξά στην εκτέλεση των φετινών MAD VMA… Το θέλατε, λαβετέ το:
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
