22 C
Athens
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Η είδηση κι αναδημοσίευση, η Σάνα Μάριν, το GNTM και τα πρότυπα

Αναρωτιέμαι, Άρα Διακοπάρω

Αυτή η γραμμή που χτυπάτε όλες τατουάζ στα μπούτια σας, τι λέει; Είναι η ίδια, ή αλλάζει ανάλογα με το άτομο; Όταν είναι και στα δύο, πρόκειται για τη μία συνέχεια της άλλης, ή την ίδια δυό φορές; Γι’αυτό μ’αρέσει η ελληνική καλοκαιράρα, αδέλφια: Έχεις τη δυνατότητα να απασχολείς το μυαλό σου με σκέψεις χωρίς καμία θρεπτική αξία – κάτι σαν πνευματικό ποπ-κορν.

Ακριβώς, όμως, επειδή οι ρυθμοί έχουν επιβραδυνθεί, ειδήσεις δεν υπάρχουν τόσες, όσες τη χειμερινή περίοδο, και η έγνοια του κόσμου δεν έχει προτεραιότητα την επικαιρότητα δε σημαίνει ότι μπορούμε να το «χέσουμε» κιόλας. Φυσικά, αναφέρομαι στην περίπτωση του «θανάτου» του Γιώργου Μάγκα που μεταδόθηκε πριν διασταυρωθεί και αποδειχθεί (ευτυχώς) μούφα. Εγώ, αναρωτιέμαι… Ο κατά τα άλλα αξιολογότατος ηθοποιός και πρόεδρος του Σ.Ε.Η. Σπύρος Μπιμπίλας, ως τι δημοσίευσε το θάνατο ενός ανθρώπου που δεν είναι καν ηθοποιός (να πεις ότι το έκανε λόγω του θεσμικού του, ρόλου);

Στις Σχολές δημοσιογραφίας είναι γνωστή η ατάκα: «Πες την καλή είδηση πρώτος και τη δυσάρεστη, τελευταίος». Απ’την άλλη βέβαια, το «Η καλή είδηση ΔΕΝ είναι είδηση» αποτελεί βασικό κανόνα της δημοσίευσης. Για να μην «πιάσουμε» το θέμα της ανα-δημοσίευσης από δημοσιογράφους που έχουν ευθύνη του τι μεταδίδουν λίίίγο περισσότερη απ’τον Σπύρο που στην τελική, ηθοποιός είναι κι ανέβασε κάτι στο FB του, όχι στο site που δουλεύει. Τρέχα γύρευε δηλαδή από εδώ μέχρι τη Φινλανδία…

Χορεύοντας με τους Πρωθυπουργούς

Όπου έπεσαν να φάνε την πρωθυπουργό της Φινλανδίας επειδή ήπιε και χόρευε σε ένα πάρτυ (σιγά το πάρτυ, δηλαδή, με αναμμένα φώτα, 3 νοματαίοι κουνιόνται στριμωγμένα μπροστά σε μια κάμερα). Παρόλα αυτά, η Σάνα Μάριν «τ’άκουσε». Προσέξτε: Δεν ήπιε και χόρευε στο Κοινοβούλιο, ή στο υπουργικό συμβούλιο… Αλλά, σε ένα πάρτυ. Το γράφω 3η φορά: Μια κοπέλα 36 χρονών ήπιε αλκοόλ (όχι ναρκωτικά) και χόρεψε σε ένα πάρτυ, όχι στη δουλειά. Μια δουλειά που σημειωτέον, δεν περιλαμβάνει μόνο τη διακυβέρνηση μιας χώρας και τις πολιτικές ίντριγκες που τη συμπληρώνουν στο εξωτερικό, αλλά και στο εσωτερικό (όσο ξενέρωτη κι αν φαίνεται, λόγω της Σκανδιναβικής φύσης της, η Φινλανδία). Στην περίπτωση της Σάνα μια νεαρή κοπέλα της ηλικίας της έχει στο κεφάλι της κι έναν Πούτιν στο κατώφλι της με ό,τι αυτό σημαίνει για το εθνικό συμφέρον, αλλά και την τήρηση των ισορροπιών. Το λιγότερο που μπορεί να κάνει λοιπόν είναι να πάει σε μια παρτάρα και να χορέψει. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν ανησυχητικό για το πού «εκτονώνει» ένα κορίτσι και νεαρή μητέρα την πίεση μιας δουλειάς τέτοιας ευθύνης.

sanna marin και η οικογένεια της

Ενδιαφέρουσα πληροφορία: Το ξέρατε ότι η Σάνα Μάριν είναι παιδί ομόφυλων γονέων (μεγάλωσε με τη μαμά και τη σύντροφό της), ενώ αποτελεί το πρώτο μέλος της οικογένειάς της που φοίτησε στο Πανεπιστήμιο;

sanna marin -πρωθυπουργός φιλανδίας

Της Εβδομάδας τα Καλά

Τώρα που έγραψα για «εκτόνωση» είδατε τι ωραίο, επιβλητικό, εντυπωσιακό και πραγματικά τηλεοπτικό είναι το ολοκαίνουριο τρέηλερ του GNTM 5, χωρίς να καταλήγει στη Ζενεβιέβ να τραβάει το καζανάκι; Και, προς Θεού, δεν είναι θέμα της κοπέλας, αλλά του περσινού κόνσεπτ που δεν κατάλαβε ποτέ κανείς γιατί έμπλεκε τη μόδα με τον καμπινέ. Μπράβο, λοιπόν, στους εμπνευστές του φετινού τρέηλερ (μπορεί να είναι και οι ίδιοι με πέρσι, δηλαδή) που κατάλαβαν ότι δε χρειάζεται σε όλα να σκεφτόμαστε «έξω απ’το κουτί» όπου μια ιδέα μπορεί να πρωτοτυπεί, ή απλά να …ξεχειλίζει.

Κρατάμε, λοιπόν, την εβδομάδα που μας πέρασε το GNTM 5, κρατάμε όμως και τον Γιάννη Παπαδόπουλο στο Δελτίο Ειδήσεων του καναλιού του Φαλήρου. Του πάει του ΣΚΑΪ ο Παπαδόπουλος – να λέμε αλήθειες.

Γιάννης Παπαδόπουλος ΣΚΑΪ

Και μ’αυτά τα «κρατημένα» βάνουμε κομματάρα «Lonely Baby» από The Black Keys και ξεκινάμε αδέλφια…

Τεντόγλου, Ντρισμπιώτη, Τράπερζ: Αντέχετε να Μιλήσουμε για Πρότυπα;

Νέα παιδιά κάνουν μια χώρα υπερήφανη και ο εθνικός ύμνος ακούγεται σ’ολόκληρο στάδιο προς τιμήν τους. Η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη και ο Μίλτος Τεντόγλου «αλώνισαν» στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου, στο Μόναχο και η κουβέντα για τα πρότυπα παραμόνευε να «βάλει (ξανά) μπρος»…

Έπαιξαν ρόλο οι νεαρές ηλικίες των πρωταθλητών μας, ή τα «καθαρά» τους βλέμματα; Ο τόσο πηγαία αυθεντικός ενθουσιασμός που ξεμυαλίζεσαι να ζήσεις κι εσύ – άρα σε εμπνέει; Τα δάκρυα; Η υπερηφάνεια των άλλων; Ο πανηγυρισμός με παιδικότητα που ζηλεύεις; Κάτι απ’όλα, ή όλα αυτά μαζί είναι που σε κάνουν να κοιτάς το μέλλον αυτής της χώρας και να εύχεσαι να είναι γεμάτο από δαύτους.

Κι εκεί θ’ακουστεί αναπόφευκτα το tweet: «Αυτά είναι πρότυπα για τους νέους»… Άντε, αν δε γράφτηκε ήδη, να ειπωθεί στο αεροδρόμιο μαζί με την αμέσως πιο αγαπημένη μας, συζήτηση: «Στην υποδοχή των παιχτών του Σορβάιβο μαζεύτηκαν περισσότεροι. Μην παραπονιέστε μετά που…» Ωραία, ας τολμήσουμε να βουτήξουμε σ’αυτήν την κουβέντα λοιπόν και όπου διαφωνείτε, μου το τουιτάρετε και το συζητάμε, αδέλφια… Έχουμε και λέμε:

  • Μέχρι την προηγούμενη γενιά (τη δική μου, δηλαδή) τα πρότυπα ήταν να γίνεις γιατρός, ή δικηγόρος. Οι λόγοι αφορούσαν τα λεφτά, τον σεβασμό που απολάμβανες απ’τον περίγυρο (επειδή διάβασες πολύ για να τα καταφέρεις) αλλά και την προσφορά στην κοινωνία – αυτά πάνω κάτω.
  • Οι Ολυμπιονίκες και οι πρωταθλητές μας (εκτός της περίπτωσης του Ευρωμπάσκετ το ‘87 και κάποιων προδοσφαιριστών) δεν ήταν ποτέ πρότυπα μαζικά στους νέους – όχι τουλάχιστον επαγγελματικά. Μην ωραιοποιούμε καταστάσεις. Θαύμαζαν οι νέοι τον Ολυμπιονίκη, άντε να δοκίμαζαν και μια ριξιά στο άθλημα. Δεν επεδίωκαν όμως να ακολουθήσουν τον δρόμο του, μην «πεινάσουν», γιατί «πόσοι γίνονται σαν αυτόν και πόσους άλλους περισσότερους τρώει η μαρμάγκα;» Θα ακουγόταν σε ένα οικογενειακό τραπέζι.
  • Σ’αυτό το σημείο είναι χρήσιμο να ορίσουμε την έννοια του προτύπου. Ας συμφωνήσουμε, λοιπόν, ότι τα πρότυπα αφορούν τους νέους και όχι τους γονείς τους, ως κάτι που τους εμπνέει να βαδίσουν στην πορεία του/της, ή σε κάποια παρεμφερή – σύμφωνα όμως πάντα με το παράδειγμά του/της. Άρα, τα πρότυπα είναι επαγγελματικά (σ’αυτά έχουμε αναφερθεί ως τώρα), αλλά και στάσης απέναντι στη ζωή.
  • Το θέμα με τα πρότυπα δεν είναι τι θα καταλήξεις να κάνεις επαγγελματικά, ή τι άνθρωπος θα γίνεις. Τα πρότυπα έχουν έναν μικρό κύκλο ζωής που αφορά τη νιότη μας – σα τζιτζίκια που γεννιούνται για να ζήσουν μια μέρα, μέχρι να «σκάσουν» στη γη. Άρα, ουσιαστικά, ξέρουμε ότι μάλλον ο νέος δε θα καταλήξει να μοιάσει στο πρότυπό του (είτε γιατί από ένα σημείο κι έπειτα αλλάζει αυτός, ή το πρότυπο) αλλά θέλουμε να ακούμε να το έχει, ή να λέει ότι το έχει. Πρότυπο ανέκαθεν δεν αποτελούσε αυτό που θα γίνεις, αλλά αυτό που θες να γίνεις. Εκεί μπαίνουμε στην ανάγκη για «υγιή» πρότυπα που όμως, «χαϊδεύουν» αυτιά.
  • Άρα, τι είναι τα πρότυπα: Μια δήλωση σκοπού (statement of purpose που λέει κι ο Κούπερ). Τώρα, αν στην πορεία ξεπατικώσεις και χαρακτηριστικά του προτύπου σου, καλό είναι από εκείνα που θα σε ωφελήσουν (νάτη πάλι η ανάγκη για τα «υγιή» που ξεπετάχτηκε).

Πάμε τώρα στο σήμερα:

  • Δεν αποτελούν πια επαγγελματικά πρότυπα οι γιατροί και οι δικηγόροι #σόρυ #νοτσορυ. Το πρώτο θέλει πολύ κόπο και το δεύτερο έχασε αισθητά το κύρος που είχε, ειδικά στους νέους.
  • Επαγγελματικά πρότυπο αποτελεί πλέον, η εύκολη και γρήγορη επιτυχία που μεταφράζεται σε λεφτά και, γιατί όχι, σε φήμη. Ούτε λόγος για πρωταθλητισμό και προπονήσεις ετών, χωρίς λεφτά.
  • Οι νέοι στην πλειοψηφία τους θέλουν να γίνουν τραγουδιστές (τράπερζ κυρίως, αλλά αυτό πες είναι της εποχής), ίνφλουενσερζ (να δημιουργούν περιεχόμενο και να πληρώνονται γι’αυτό), παρουσιαστές, άντε και ποδοσφαιριστές…
  • Το ανησυχητικό στα παραπάνω είναι ότι δεν προϋποθέτουν κανενός είδους κόπο, ή καλλιέργεια-παιδεία. Με λίγα λόγια το «Τα αγαθά κόποις κτώνται» καταντά όνομα μεζεδοπωλείου με ζωντανή μουσική στο Χαϊδάρι.
  • Θυμίζω αυτά που κουβεντιάζαμε πριν: Μην αγχώνεστε… Στην αγορά εργασίας θα αναζητήσουν την προκοπή τους οι περισσότεροι νέοι. Το ανησυχητικό είναι πως ξεκινούν με τον πήχη χαμηλά, χωρίς πρόθεση να «χτίσουν» χαρακτήρα, ή να πολυ-μοχθήσουν επιδεικνύοντας υπομονή. Ξέρετε τι πρόβλημα είχαν φέτος τα μαγαζιά με πιτσιρικάδες που ζητούσαν καλοκαιρινή δουλειά, δεν «την πάλευαν» και τα παρατούσαν να φύγουν διακοπές αφήνοντας το πόστο σύξυλο;

Ποιός φταίει λοιπόν; Οι νέοι που δεν επιλέγουν να μας πουν ότι ακολουθούν τα «υγιή» πρότυπα, όταν τους ρωτάμε, ώστε να θαυμάσουμε τους στόχους τους που θα αλλάξουν 50 φορές, μέχρι να κατασταλάξουν; Εμείς που το συζητάμε, χωρίς να είμαστε οι νέοι (πια); Ή τα Media (πάλι) και όσα προβάλλουν, ή δεν προβάλλουν, ανάλογα με το τι «πουλάει»;

Σκέφτηκα να μην τολμήσω απάντηση, αλλά, καλοκαίρι είναι, δε βαριέσαι… Είστε έτοιμοι; Νομίζω λοιπόν, αδέλφια ότι το πρόβλημα είναι βαθύτερο και δεν αφορά μόνο τους νέους, μόνο τους γονείς τους, ή μόνο τα Μέσα. Ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του, τον οποίο δε θέλει και να ζορίσει – όπως είναι και η φυσική τάση του ανθρώπου, εδώ που τα λέμε. Στη δουλειά, στις σχέσεις, στους στόχους: Θέλουμε το γρήγορο-άμεσο όφελος. Κανείς δεν στηρίζεται πια σε ανθρώπους, στην κοινωνία, ή στο κράτος – μόνο στον εαυτό του. Αν δεν έχεις λεφτά δεν έχεις εκπαίδευση, περίθαλψη, σύνταξη, φήμη, ή σεβασμό – αυτό είναι το μήνυμα που έχει περάσει στο DNA μας πλέον (όχι άδικα) και η πηγή των παθογενειών της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Με λίγα λόγια, κανείς δε νιώθει ότι ανήκει σ’αυτήν την κοινωνία – περισσότερο «συγκατοικεί» μέχρι να φτάσει στην κορυφή της – και μάλιστα, όσο πιο σύντομα γίνεται.

Φυσικά, υπάρχουν εξαιρέσεις (ευτυχώς) γιατί πολύ μαύρα σας τα είπα. Παραμένουν όμως εξαιρέσεις και όχι ο κανόνας, αδέλφια. Αφήστε, λοιπόν, τις συζητήσεις για τα υγιή πρότυπα και το εύκολο ανάθεμα στους Τράπερζ, τους Ίνφλουενσερζ και τα Media – social και παραδοσιακά. Ο Τεντόγλου και η Ντρισμπιώτη εκεί είναι. Εσύ, θες να τους μοιάσεις; Αν δε σου έρχεται εύκολα η απάντηση, άραξε, βάλε καρπουζάκι και έλα να τους θαυμάσουμε μαζί.

Καλοκαιρινοί Τίτλοι Για Πάντα

Να μιλήσουμε λίγο για τους καλοκαιρινούς τίτλους στα site με την ελπίδα να μην επεκταθούν και στο χειμώνα μας, ή δε νιώθετε αρκετά έτοιμοι και θα κάνουμε πώς δεν τους διαβάσαμε; Λίγο που δεν υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο, κάτι η καλοκαιρινή ραστώνη των συντακτών που απέμειναν στα γραφεία πληρώνοντας τις αμαρτίες άλλων, άντε κι εσείς που δεν πατάτε κλικ στις διακοπές σας… Τι α γίνουμε; Κλέφτες; Ορίστε λοιπόν, οι τιτλάρες. Όχι δηλαδή κι ότι η ελληνικιά Σόουπιτς δεν πετάει τη σκούφια της για θέματα επιπέδου: «Χύθηκε Καφές στη σαγιονάρα του Αργυρού»…

Η ακούραστη ομάδα των #FlyNews (εγώ δηλαδή) δεν ησύχασε μέχρι να μαζέψει (ούτε 5’ δε μου πήρε) τους καλύτερους τίτλους των site την εβδομάδα που πέρασε. Ταξιδιάρικοι, ευρηματικοί, δροσεροί μα πάνω απ’όλα ΕΙΔΗΣΕΙΣ, αδέλφια, με κάθε γράμμα κεφαλαίο. Απολαύστε με δική σας ευθύνη:

  • «Γιώργος Λιάγκας: Εντυπωσίασε κάνοντας κατακόρυφο μέσα στη θάλασσα» – Αν κάνει έξω απ’τη θάλασσα θα τον παραδεχτώ.
  • «ο Αργύρης Πανταζάρας δεν περίμενε με τίποτα ότι θα έβλεπε το πρόσωπό του σε σταυρόλεξο» – Περίμενε κάποιο άλλο σημείο του σώματός του;
  • «Η Ναυσικά Παναγιωτακοπούλου δε σταματά ν’αναστατώνει κόσμο» – Πίνει λίγο νερό και συνεχίζει #σαναλέμε.
  • «Σάκης Ρουβάς – Κάτια Ζυγούλη: Η επιβλητική βιβλιοθήκη του σπιτιού τους με τα γεμάτα ράφια που θα σε κάνει να στραφείς στο διάβασμα» – Δε σχολιάζω άλλο.
  • «Νίκος Αλιάγας – Τίνα Γρηγορίου: Σε παραλία της Βουλιαγμένης για μπάνιο» – Βουλιαγμένη; Μπάνιο; ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ.
  • «Χριστίνα Μπόμπα: Παρακολουθεί αγώνα της εθνικής ομάδας μπάσκετ μαζί με τις δίδυμες κόρες της» – Φοβάμαι τι θα ποστάρει αυτή η οικογένεια στο Μουντιάλ.
  • «Ελεονώρα Μελέτη: Η καυστική ανάρτησή της για τη Μαντόνα: Ποιόν κοροϊδεύει;» – Πες της τα, της ξεφτιλισμένης, Ελεονώρα.
  • «Κώστας Μυλωνάς: Το Παιδί της Νύχτας ήπιε τα ουζάκια του με τον Μπόρις Τζόνσον» – Αριστούργημα. Δε θα άλλαζα λέξη.
  • «Σοφία Καρβέλα: Είμαι πάρα πολύ νευριασμένη – Τι συνέβη;» – Καλύτερα μη μάθουμε και μας «πάρει η μπάλα».
  • «Γιώργος Αγγελόπουλος: Τρώει μαλλί της γριάς στη Σκιάθο» – Έχει γούστο να φάει και κανα καλαμπόκι μαλάτι.
  • «Ιωάννα Μαλέσκου: Η νέα αινιγματική ανάρτηση προκαλεί ερωτήματα.» – Αυτή δεν είναι παρουσιάστρια, η Πυθία είναι.

10 + 1 τίτλοι, 10 + 1 μικρά ταξίδια, αδέλφια. Καβαλήστε τους και χαθείτε στο ηλιοβασίλεμα της εικονογραφικής Σόουπίτς μας…

Κουιζάρα

Και φύγαμε για την κουιζάρα μας:

Ποιά πανελίστρια νομίζει ότι θα είναι σε εκπομπή που έχουν αμελήσει να την ενημερώσουν ότι συνεχίζει, αλλά «πίσω απ’τις κάμερες» αν θέλει;

Έλα αδέλφια, μαζεύτε τα σιγά σιγά, φτάνει με το αστειάκι: καλοκαίρι-πρωινάρες-παραλία και τσιν με πινκ κρέηπφρου. Τα κεφάλια μέσα, ξύπνημα με βρισιές και δυσπεψία συνθέτουν και τον φετινό Σεπτέμβρη – την Τσαγκαρο-Δευτέρα του έτους. «Wake Me Up, When September Ends» από GreenDay λοιπόν γιατί είναι αυτή η στιγμή της χρονιάς και ραντεβού την Τετάρτη με τα #Reminders μας…

Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.

Δημήτρης Ουγγαρέζος
Δημήτρης Ουγγαρέζος
Γεννήθηκα στις 9 Φεβρουαρίου 1980 κατά τη 1 και 25’ το ξημέρωμα στην Αθήνα και κατάγομαι από την Κάλυμνο και το Καστελόριζο με προπάππου σφουγγαρά (όχι Σφουγγαρέζο - απ’το άλλο σόι) και παππού, ψάλτη. Το Mappes Show, αφού πέρασε απ’τον Ρυθμό 94.9, όπου κατάφερε να βρεθεί στην πρώτη θέση των προτιμήσεων, ανέλαβε την πρωινή ζώνη του νεοσύστατου My Radio 104.6! Παράλληλα - από το 2008 - δοκιμάζω μάταια (μπορεί και όχι) να τα καταφέρω στην τηλεόραση, ως παρουσιαστής στο Mad, Mega, ΑΝΤ1 και φέτος, ξανά στο Mega που με ανέδειξε. Μου λείψατε και χαίρομαι πολύ που οι διαδικτυακές συζητήσεις και οι αποψούλες μας θα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος, χωρίς λογοκρισία, στη γεμάτη όρεξη οικογένεια του YouFly.com (μπλέξανε οι άνθρωποι). Καλά μας, ταξίδια στα FlyΝews!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ακολουθηστε μας
65,000ΥποστηρικτέςΚάντε Like
13,090ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
11,546ΑκόλουθοιΑκολουθήστε

ΔΗΜΟΦΙΛΗ