Φεύγουν οι καλύτεροι μας Αύγουστοι…
Μωρέ τι ωραία πού ‘τανε οι παλιοί οι Αύγουστοι που όλοι κάμανε τα «μπάνια του λαού» και η είδηση της ημέρας ήταν κανας σαπουνάς που έχασε το δρόμο του και βγήκε στην ακτή… Τώρα, παραιτήθηκε ο Νο2 της κυβέρνησης, 5 Αυγούστου και καπάκι, ο αρχηγός της Εθνική Υπηρεσίας Πληροφοριών (Ε.Υ.Π.) και ήταν μόνο Παρασκευή…
Φεύγουν τα καλύτερά μας, καλοκαίρια, αδέλφια και δεν τα εκτιμούμε… Ξεκινώ με Λουκιανό Κηλαϊδόνη και αυτό που θεωρώ το καλύτερο κομμάτι του, γιατί έχουμε πολλά να πούμε – ίσως και να θυμηθούμε. Τα «Θερινά Σινεμά», λοιπόν:
Δρυός Πεσούσης: Σταματήστε να Ξυλεύετε
Διαβάζω διάφορα κείμενα, μικρά ή μεγαλύτερα, πονήματα ευγνωμοσύνης, ή χρωστούμενα αδικίας να αραδιάζονται στη μνήμη του Σταύρου Ψυχάρη. Και να σκεφτείς πως ήμουν κι εγώ στη δούλεψη του ανδρός, στα πρώτα 6 χρόνια μου, στο Mega… Όχι, δεν έχω καμιά εμπειρία να μοιραστώ. Μόνο κάτι συναδέλφισσες που διατείνονταν πως ήταν το «βύσμα» τους (για την ακρίβεια, ο «κολλητός» του ήταν το «βύσμα» τους) έχω να θυμάμαι – άδικο για ένα τέτοιο κεφάλαιο της δημοσιογραφίας και της Δημόσιας Σφαίρας του τόπου.
Όχι πιο άδικο, από αυτό που συμβαίνει, όμως, αυτή τη βδομάδα, αδέλφια. Έχω διαβάσει πάνω από 5 «επικηδείους»/δηλώσεις/άρθρα/αναρτήσεις για τον Σταύρο Ψυχάρη και συμπέρασμα δεν έβγαλα. Άλλοι τον σέβονται, άλλοι τον παραδέχονται, άλλοι τον οικτίρουν και άλλοι τον μισούν. Υπάρχουν κι εκείνοι οι ακραίοι που προτιμούν να μην ανοίξουν το στόμα τους, μας γράφουν…
Το σίγουρο είναι πως όταν μιλάμε για τον Σταύρο Ψυχάρη αναφερόμαστε σε δύο περιόδους της πορείας του: Την πρώτη της κραταιάς παντοκρατορίας που αποτελούσε από συνομιλητή μέχρι φόβητρο κυβερνήσεων γελώντας πολλές φορές στα μούτρα τους κι εκείνη της ύφεσης μέχρι τελικής πτώσης… Απ’ ό,τι κατάλαβα δε, αυτή η πρώτη αφορά το δημοσιογραφικό του ένστικτο και τη μάχιμη δράση του απ’το στρατηγείο του Δ.Ο.Λ. στη Χρήστου Λαδά (που όλοι αναγνωρίζουν ως απαράμιλλη), ενώ η δεύτερη την εποχή που αφοσιώθηκε στην επιχειρηματική πορεία του. Με το φτωχό μου το μυαλό, κατάλαβα πως εκεί κάπου τα έκανε μαντάρα.
Να κάτι, όμως, που δε θα έγραφα, αν ήταν στα «πάνω» του γιατί αυτός είμαι, αδέλφια – κότα. Θα αφήσω στην άκρη τα καλά, διότι αυτά οφείλονται σε έναν άνθρωπο που «έφυγε» από εκείνους που μένουν πίσω. Δεν είναι πλέον στο χέρι μας να τον κρίνουμε, οπότε λίγη σημασία έχει η χολή τέτοιες ώρες. Ειδικά, για τη συγκεκριμένη όμως: Πού ήσουν φίλε δημοσιογράφε που συνεργάστηκες, ή ήθελες να συνεργαστείς με τον εκδοτικό κολοσσό του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη όλα αυτά τα χρόνια που ο μακαρίτης ζούσε; Για να μην πω, εκείνα που ήταν στα «πάνω του». Συγγνώμη ρε παιδιά, αλλά αυτό το χαρακτηριστικό της φάρας μας δε θα το χωνέψω ποτέ: Έχεις κάτι να προσάψεις στον άνδρα; Κάντο και πάρε τις ευθύνες σου (ειδικά, αν αφορά τις Αρχές – γιατί είχαμε και τέτοια υπονοούμενα), αλλιώς βούλωσ’το για πάντα – ναι, για πάντα.
Αλήθεια, δεν έχω ιδέα σε τι αναφέρεται η κακή κριτική που ακουμπά τους πρόποδες της καταγγελίας, όσον αφορά τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Αυτό, όμως, αποτελεί ένα λόγο παραπάνω να παρατηρήσω πως ο χρόνος που λέγονται και γράφονται όλα αυτά από κάποιους και κάποιες είναι άκαιρος όσο και άκυρος. Κανένας ήρωας δεν έγινε ξακουστός καρφώνοντας με το σπαθί του πεθαμένο τέρας. Ο άνθρωπος έφυγε, «κύριοι και κυρίες» με το έργο και την πορεία του να μένουν προς αποτίμηση από την ιστορία. Εσείς, όμως, «παλικάρια και λεβέντισσες της φακής» που τον «γλείφατε» πατόκορφα όσο μεσουρανούσε καλό είναι για τη δική σας πορεία και αξιοπρέπεια, αν δεν έχετε να πείτε κάτι καλό για να τον αποχαιρετίσετε, να μην πείτε τίποτα. Γιατί εσείς ζείτε και κρίνεστε ακόμη…
Στην Καρδιά…
Να πω ότι δεν ξενέρωσα με Αδαμαντίδη; Δε θα το πω. «Μα, τι είσαι; Δικαστής;» Συνετίζω τον εαυτό μου… Ούτε ξέρω, αν το βίντεο με την κλωτσιά στη σύντροφό του (που βγήκε τότε στη δημοσιότητα) τους απεικονίζει. Μήτε είναι η θέση μου να γνωρίζω αν, όσα του κατελόγισε εκείνη επιστρατεύοντας δικηγόρους και απασχολώντας τη δικαιοσύνη και την κοινή γνώμη αληθεύουν. Δεν είναι η δουλειά μου να αποφανθώ – αυτό αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο της δικαιοσύνης και δε θα το έκανα και ποτέ (ειδικά δημόσια).
Παρόλα αυτά, γράφεις Ούγγα ότι ξενέρωσες; Από πού κι ως πού; Αρχικά, για να ξενερώσεις με κάποιον προϋποθέτει την εκτίμησή σου κι εγώ καλλιτεχνικά τον Αδαμαντίδη τον παραδέχομαι, όπως και όλοι οι συνάδελφοί του. Σας έχω ξαναγράψει πως σε όποιο καμαρίνι έχω βρεθεί, δεν υπάρχει συζήτηση που να αφορά την κορυφαία φωνή που να μην τον συμπεριλαμβάνει. Άλλο τό’να, άλλο τ’άλλο, όμως. Μη σας πω ότι το ένα δεν αναιρεί το άλλο, ούτε και το συγχωρεί.
Και ποιό είναι «το άλλο», αδέλφια; Αυτό που με ξενερώνει; Το μήνυμα που πέρασε η «ιστορία» αυτή στη Δημόσια Σφαίρα και μέσα από αυτή σε κάθε σπίτι και κάθε κακοποιητική σχέση χωριστά – σε κάθε κοπέλα/γυναίκα, ή ακόμη και αγόρι/άνδρα (αν και σπανιότερο). Αυτό είναι το σημείο που «αφήνουμε» τα ονόματα, γιατί δεν είναι προσωπικό το θέμα και αναφερόμαστε στην κατάσταση, αδέλφια μου:
Φανταστείτε τη δημοσιότητα ως ένα μεγάφωνο που μεταδίδει ό,τι πεις σε κάθε αυτί ξεχωριστά – τεράστια δύναμη. Προσέξτε, όμως το πρόβλημα: Δεν είσαι δίπλα στο κάθε «αυτί» να εξηγήσεις τι εννοείς, να ανασκευάσεις, ή να αναπτύξεις τον συλλογισμό σου ανάλογα με την κατανόηση, την παιδεία, τη μόρφωση και την αντίληψη του «αυτιού». Εκεί «κρύβεται» η μεγαλύτερη ευθύνη του Πομπού: Προσέχεις να μεταδίδεις τα ασφαλή για τους πολλούς μηνύματα με απλό τρόπο και ψυχραιμία, ώστε να μην κάνεις περισσότερο κακό, απ’όσο καλό. Μόλις ορίσαμε την πολίτικαλ κορέκτνες (που λεν’ και στο χωριό μου).
Επιστρέφουμε στο μήνυμα που με ξενέρωσε. Το ζήτημα έχει ως εξής: Αν σε χτύπησε, φύγε. Αν σε χτύπησε, θα σε ξαναχτυπήσει… Όσο κι αν παρακαλάει γιατί θα αλλάξει δε μπορεί – δεν είναι στο χέρι του/της. Αυτά ισχύουν αδέλφια κι αυτά πρέπει να μεταδίδει το «μεγάφωνο» σε κάθε σπίτι και σε κάθε μυαλό. Το να «βγαίνει» στη δημοσιότητα μια ιστορία με φερόμενο ξυλοδαρμό που επιστρατεύει δικηγόρους και δικαιοσύνη για να καταλήξει δημόσια στα μπουζούκια αποτελεί «θόρυβο» στο μήνυμα. Ξαναλέω: Δεν ξέρω, δε θέλω να ξέρω και ούτε με αφορά ο Θέμης Αδαμαντίδης και η σχέση του – καλά να είναι οι άνθρωποι. Ούτε είμαι σε θέση να κρίνω τι συνέβη. Από τη στιγμή, όμως, που έγινε επίκληση της δημοσιότητας, οφείλω να πω ότι το μήνυμα που τελικά, πέρασε είναι λάθος και δεν ωφελεί κανέναν.
Ο καθένας είναι συνταγματικά ελεύθερος να ορίζει τη ζωή του και να κάνει τις επιλογές του. Ας είναι όμως αυτές οι επιλογές πιο προσεκτικά δημοσιεύσιμες, γιατί επηρεάζουν. Διαφορετικά, ας μείνουν ιδιωτικές, παρακαλώ.
ANACKΟΠΙCIC
Η Ιωάννα Μαλέσκου ποζάρει με μαγιό, οι Τανιμανίδιανς είχαν πρόχειρο το κινητό και βιντεοσκόπησαν τα πρώτα λόγια των παιδιών τους – πρίμα βίστα, μπορεί και όχι – για να τα ποστάρουν (κάτι μου λέει πως θα έχουμε και τα δεύτερα και τα τρίτα σε ανάρτηση, όταν έρθει ο καιρός), η Κατερίνα Καινούριου #χωρίςφίλτραπάντα να απαντά σε αρνητικό σχόλιο για την πλαστική στο στήθος της, οι τελευταίοι πάνε-λ κι έρχονται στις εκπομπές και οι παρουσιαστές προσποιούνται ξέγνοιαστες στιγμές στο Insta, ενώ στην πραγματικότητα έχουν κάνει το τηλέφωνο-σκουλαρίκι μιλώντας με τους αρχισυντάκτες τους.
Τα πρώτα τρέηλερ των εκπομπών του ΣΚΑΪ, του OPEN και του Alpha είναι στον «αέρα» (ειδικά αυτό του «Αυτή η Νύχτα Μένει» είναι έξτρα εξαιρετικό), όσο οι νεαροί ρεπόρτερ της Ενημέρωσης κάνουν όλη τη δουλειά αξιοπρεπέστατα με ζωντανές συνδέσεις απ’όπου η επικαιρότητα απαιτεί. Τα «πιτσιρίκια» έχουν σηκώσει τα κανάλια στους ώμους τους. Μακάρι να το εκτιμήσουν… Ειδικά, η περίπτωση του ΣΚΑΪ που μένει να συνειδητοποιήσει πως αυτή ήταν πάντα η δύναμή του – «Φυτώριο Ενημέρωσης» – πριν «ξεμυαλιστεί» απ’την ψυχαγωγία και παρασυρθεί απ’τα «βύσματα» που έπρεπε να «βολέψει» στις Ειδήσεις του.
Η Σοφία Χατζηπαντελή που νωρίτερα είχε τρομάξει απ’τα σχόλια των χέητερζ για τα φρύδια της, τώρα από τα γυρίσματα του νέου GNTM δηλώνει πως «ανυπομονεί να ενοχληθούν οι Έλληνες τηλεθεατές». Καλά ξεκινά να κάνει ψυχαγωγία αυτή. Έχω ευοίωνο προαίσθημα – μπορεί και όχι. Η Σούπερ Κική μας ξανα-ενημερώνει για τον παλιότερο έκνομο βίο της σα να μας λέει για τότε που νοικιάσανε γουρούνα στον Πόρο καταλήγοντας ότι καμιά φορά συνεχίζει ακόμη να κλέβει το κατιτίς της, ενώ οι Ζήνα Κουτσελίνη-Σταματίνα Τσιμτσιλή και Νίκος Μουτσινάς-Ζέτα Μακρυπούλια αποτελούν τα ζευγάρια διακοπών που προκρίνονται μέχρι στιγμής για να σας κοιτάξω στα μάτια και να σας ρωτήσω, αδέλφια: Με το χέρι στην καρδιά, εσείς, ποιό θα διαλέγατε να βρεθείτε μαζί τους για ένα ΣΚ; Κατά τα άλλα, πάνε τουρίστες στη Μύκονο, παραγγέλνουν στρείδια μπροστά στο ηλιοβασίλεμα και όταν έρθει ο λογαριασμός (η λυπητερή θλίψιc) όσο ένα Σουμπαρού μεταχειρισμένο σκούζουνε. Κατάλογο δεν έχουν στις χώρες τους, ή νομίζουν ότι πήγαν στον Κρητικό στη Χαραυγή που με ένα «Φέρε…» σε γεμίζουν το βάρος σου σε καραβίδες;
Κουιζάρα
Και φύγαμε για την Κουιζάρα μας:
Ποιά παρουσιάστρια έχει φάει τερελή καψούρα με πολιτικό;
Ελπίζω να σας πετυχαίνω σε διακοπές απ’τη ρουτίνα, το άγχος και την πίεση της καθημερινότητας, αδέλφια, ακόμη κι αν με διαβάζετε απ’το σπίτι. Αυτό είναι καλύτερο από καλοκαιρινές εξορμήσεις που και λόγω των εισιτηρίων έχουν προσεγγίσει επίπεδο ξαπλώστρας στην Ψαρού. Προτιμήστε τα απλά, αυτά που ξέρετε ότι θα σας «γεμίσουν» και θα σας ξεκουράσουν. Πάρτε το «ασφαλές» μονοπάτι των δοκιμασμένων φίλων, του αγαπημένου φαγητού και των συνηθειών που γεννούν αναμνήσεις, μυρωδιές και ήχους από τότε που νιώθατε άτρωτοι. Στην τελική, διώξτε τη ρουτίνα με την προβατίνα:
Κλείνουμε με κομματάρα, ταξιδιάρικια, όπως πάντα και τα λέμε την Τετάρτη με τα #Reminders μας, αδέλφια μου: «Purple Rain» απ’τον Prince, φυσικά:
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
