Μπουκιά και Σέλφι = Μπουκέλφι
Κατακλύστηκαν τα Ίσταγραμζ από καλοκαιρινές φωτογραφίες, στόριζ με μαγιό, ηλιοβασιλέματα και φαγητά εμφανίσιμα (ναι, σωστά διαβάσατε). Βλέπετε… Επί Πα.Σο.Κ. αρκούσε η γεύση και η ποσότητα στην καλοκαιρινή κρεπάλη – άντε και κανα κρασί γλυκόπιοτο. Τώρα, με την έλευση του MasterChef, το γεύμα περνά πρώτα απ’το φακό του κινητού κι ύστερα απ’το στομάχι. Γεμίσαμε νόστιμες πιτσίλες στα φαρδιά πιάτα μας (όσο σεξουαλικό κι αν διαβάστηκε αυτό, αφορά μερίδες φαγητού). Ξεχάσαμε που, απ’την πείνα δε βλέπαμε ότι το πιάτο ήταν ανάποδα τοποθετημένο στο τραπέζι για να μη σκονίζεται βάζοντας φαγητό στη λάθος πλευρά και μου θέλετε και κουλί. Κουλοί!
Μας «ζαλίζατε τον έρωτα» ότι δεν τα τρώτε τα ωμά και κοροϊδεύατε το σούσι, ότι είναι τα γιαπωνέζικα γεμιστά και μήτε να τα δείτε, να πούμε. Και ήρθε ο Κοντιζάς και μου καταπίνετε τα σεβίτσε σα σπαθιά. Δε θέλατε «αίμα» στη μπριτζόλα, γιατί αυτά τα κάνουνε οι Γάλλοι (λέγατε) και ίου κι από τότε που σας «έκλεισε το μάτι» ο θείος Λεό, τσουτσουρώσατε και μου κάνετε φιγούρα ότι πήγατε σε εστιατόριο με «κοπές» κρεάτων ρουφώντας τα μίντιουμ-ρερ σα τυραννόσαυροι. Που από τόμαχωκ ξέρατε μόνο τον πύραυλο, «καστανάδες».
Απ’την άλλη, κάποιος θα πρότεινε ψυχραιμία, αδέλφια. Ειρήνη υμίν… Ας μην είμεθα οπισθοδρομικοί, μωρέ Έλληνες. Και το ακούω: #γεύσουτο μεν, #κράξετο δε που θα έλεγε και ο αρχαίος Αιγύπτιος μάγειρας του Φαραώ, Πετεφρής (#τρουστόρυ… Όχι Πετρετζίκης, αλλά Πετεφρής. Τυχαίο; Δε νομίζω). Δοκιμάστε κι άμα δε σας αρέσει, λοιπόν, μην το φάτε. Κρατήστε το μόνο για τη σέλφι και πάρτε χοντροκομμένη φέτα ψωμί με Βιτάμ που έφτιαχνε η γιαγιά μου να την απολαύσετε μετά, στο μπαλκόνι να «σας πιάσει».
Ξέρω, έχεις συνηθίσει να κάνεις παπάρα με ψωμί στο ξυδόλαδο, ή στη μπορντώ σάλτσα του κοκκινιστού της μάνας σου βάζοντας μέσα το μυστικό υλικό: Τον αντίχειρά σου. Ε, σύμφωνοι… Τι σου λέει τώρα ο Άνταμ Κοντοβάς; Παίρνω πιατέλα κεραμική-γαμάτη-κοσταβόδα και βάνω σε μια άκρια τη μπουκιά ψωμί σαν αντίδωρο, δίπλα μια σταγόνα λάδι, παραδίπλα μια λιμνουλίτσα ξύδι πάλσαμ και ξεχωριστά, λίγο αντίχειρα (άντε βρες στη Βαρβάκειο, ανάρπαστα έχουν γίνει όλα τα δάχτυλα – με ζόρι βρίσκεις κανα μεσαίο κι άμα…) Τα γεύεσαι ξεχωριστά, αλλά στο στόμα ολοκληρώνονται στη συνολική γεύση: Αποδομημένη παπάρα, αδέλφια. Ιδού…
Για να μην προχωρήσω και σε άλλες ρηξικέλευθες προτάσεις, όπως τον «Κατάλογο-Selfie» με ξεχωριστές (φθηνότερες) χρεώσεις σε περίπτωση που θες μόνο να φωτογραφίσεις, χωρίς να φας (είτε το πιάτο αλλουνού που πληρώνει για να το φάει, είτε τα αποφάγια του, ότι και καλά το απόλαυσες εσύ). Σ’το φέρνουν, το τραβάς φωτό, το ξαναπαίρνουν πίσω, το πάνε σ’αυτούς που πληρώνουν. Εσύ πεινάς όμως (η μοίρα των βερεσέδων). Ε, φάε λάικ τώρα: Αυτό ακριβώς, τίποτάλλο είναι πάνω-κάτω η φιλοσοφία αυτής της πρότασής μου, αδέλφια.
Αρκετά σας ζάλισα μες την καρδιά των διακοπών σας. Βάζω κομματάρα “Hooked on a Feeling” από Blue Swede (είναι απ’το OST του πρώτου Guardians of the Galaxy της Marvel, για να ξέρετε) και ξεκινάμε…
#Reminders
Κατακαλόκαιρο να θυμάμαι…
- ότι στο Twitter τρεντάρει το χάσταγκ: #not_my_national_team. Πάλεψα πολύ μέσα μου, αδέλφια: Να το γράψω εδώ και να το «αναδείξω», ή να το αφήσω να ξεχαστεί στο σκοτάδι και στους πανηγυρισμούς για τον κάθε πόντο των AntetokounBros με την Εθνική Ελλάδος 2022 στο επερχόμενο EuroBasket αυτών των διαδικτυακών KolotoumBros; Σ’αυτή τη φάση επιλέγω το πρώτο για να θυμόμαστε ότι υπάρχουν κι αυτοί και να μην «πέφτουμε απ’τα σύννεφα» αύριο-μεθαύριο με μια Κοινωνία, μια Βουλή ή μια Χώρα που αντί για μπροστά, πηγαίνει προς τα πίσω…
Βασικά, θα βάλω αυτή τη φωτογραφία που «τσούζει» περισσότερο τους τυφλοπόντικες:
- ότι κανείς δεν έχει καταλάβει, γιατί παρακολουθούσαν τον Ανδρουλάκη. Αυτό που σίγουρα καταλάβαμε είναι ότι «μπουρδουκλώθηκαν» κι αποκαλύφθηκε η πράξη της υποκλοπής. Αυτά παθαίνεις όταν κοιτάς πώς θα διαχειριστείς ένα θέμα επικοινωνιακά στα Μ.Μ.Ε. και όχι στην ουσία του, λες και είσαι στο House of Cards, να πούμε.
- ότι παρόλα αυτά, η κυβέρνηση, εκεί που λες ότι επικοινωνιακά δε μπορεί να τα κάνει χειρότερα, καταφέρνει στην επόμενη κίνηση να τα κάνει.
- ότι έχουμε περισσότερους επικοινωνιολόγους και διαχειριστές κρίσεων απ’ όσους μπορούμε να καταναλώσουμε.
- ότι όλοι λένε: «Ξεκουραστείτε, έρχεται δύσκολη χρονιά», αλλά κανείς δε μας λέει γιατί. Ξέρουν κάτι; Εν τω μεταξύ, λες και οι προηγούμενες μας πήγαν «νεροτσουλήθρα».
- ότι η Φαίη Σκορδά, η Ηλιάννα Παπαγεωργίου και η Κωνσταντίνα Σπυροπούλου θα είναι στο ίδιο κανάλι. Έλα μωρή ΣΚΑΪ, αρρώστια.
- ότι πρώτη φορά βλέπω παρουσιάστρια, αφού ανακοινωθεί ο επόμενος σταθμός που θα συνεργαστεί, να ποστάρει και για τον προηγούμενο. Τι διάλα; Καψούρα με τον ALPHA έφαγε η Ηλιάνα;
- ότι ένας προβεβλημένος πολιτικός πρώτης γραμμής κερατώνει, βαράει και φωτογραφίζει κι από πάνω τα «κατορθώματά του», σύμφωνα με τα δημοσιεύματα. Πού ζούμε, ρε αδέλφια; Μπροστά μας ο Φράνσις Άντεργουντ είναι η Καλομοίρα.
- ότι αν δω άλλη μια δήλωση «Σούπερ Κικής» θα τηνε κάνω φόλο. Α ρε Άρνι ζημιά που έκανες και τώρα λιάζεσαι στην Αλόννησο.
- ότι όλες οι δημοσιογράφοι της Ενημέρωσης ποστάρουν από παραλίες που είναι ολόαδειες και τις απολαμβάνουν. Δύο ενδεχόμενα υπάρχουν: Ή, εκτός απ’την επικαιρότητα, γνωρίζουν κι από «κανάντζες», ή όλος ο κόσμος πάει πίσω απ’το κινητό για τη φωτογραφία.
- ότι ξέρω πως σας το έγραψα και για το 1ο μέρος, αλλά ΠΡΕΠΕΙ ν’ακούσετε το 2ο του podcast για τον Γιώργο Τράγκα από τον Άρη Δημοκίδη για λογαριασμό της LiFo. Είναι ανατριχιαστικό. Όχι τόσο γι’αυτά που φέρεται να έκανε ο άνδρας και απ’ό,τι δείχνουν όλα ήταν κοινό μυστικό στη χώρα, αλλά για εκείνους που τον στήριξαν στις αλαζονικές συμπεριφορές και την τουλάχιστον απάνθρωπη απέναντι στην κοινωνία και τους εργαζομένους/συνεργάτες δράση του. Το γράφω, γιατί εκείνος «έφυγε». Αυτοί, όμως, συνεχίζουν να διαφεντεύουν τα Μ.Μ.Ε. πρωταγωνιστώντας στη Δημόσια Σφαίρα. Ορίστε το link: https://mikropragmata.lifo.gr/podcasts/podcast-tragkas-kolotoumpa/
- ότι η «μαγκιά» του επιστήμονα Διονύση Σιμόπουλου που έφυγε από τη ζωή προχθές είναι πως κατάφερε ό,τι κι ο Μίκης Θεοδωράκης και όλοι οι «πεφωτισμένοι» άνθρωποι: Δε θεώρησαν τον ουρανό-τέχνη ιδιωτικό τους, προνόμιο, επειδή τον κατανοούσαν – αλλά έκαναν σκοπό της ζωής τους να τον «κατεβάσουν» στη γη για όσους δε μπόρεσαν να πετάξουν προς αυτόν.
- ότι αυτό με την Άννα Βίσση και το αλκοτέστ, τι φάση;
- ότι το OPEN το «χτίζει» ωραία. Για να δούμε…
- ότι 5 Σεπτεμβρίου ξεκινάμε όλοι. Φυλαχτείτε…
Να σας αφήσω στην Αυγουστιάτικη ραστώνη και την καλοκαιρινή ρουτίνα ανούσιου αράγματος που σημαίνει ελληνικό καλοκαίρι, αδέλφια. Κλείνω με “Chi Mai” του Ennio Morricone, επειδή μπορώ. Τα λέμε την Κυριακή, αδέλφια…
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
