Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει για όσα ακούστηκαν τις τελευταίες μέρες για τα νυχτερινά κέντρα και κάποιους καλλιτέχνες, στη διάρκεια του 3ήμερου πένθους για το τραγικό συμβάν στα Τέμπη.
….το πένθος δεν επιβάλλεται
Όπως και πολλά άλλα πράγματα που έχουν να κάνουν με το συναίσθημα, με το πως αισθάνεται κανείς και με το πως δεν αισθάνεται έτσι και το πένθος δεν επιβάλλεται. Δεν επιβάλλεται ούτε να στους ανθρώπους που ζουν το δράμα μέσα στο σπίτι τους, πόσο μάλλον σε ανθρώπους εκτός σπιτιού. Και όταν σε μια χώρα λένε πως κηρύσσεται τριήμερο πένθος δεν εννοούν βέβαια πως θα βάλουν το μαχαίρι στο λαιμό όλων των πολιτών για να μην γελάσουν, να μην διασκεδάσουν, να μην χαρούν, αλλά να κυκλοφορούν με μαύρα τρεις μέρες, εννοούν πως επισήμως σταματάνε εκδηλώσεις κλπ βασισμένες στη χαρά. Από σεβασμό και από τακτ. Από εδώ και πέρα ή το νιώθεις ή δεν το νιώθεις, δεν σου επιβάλει κανείς με το μαχαίρι στο λαιμό εσύ να πενθήσεις αν δεν το αισθάνεσαι. Και αν θες να πας στα μπουζούκια να τα σπάσεις, πήγαινε αρκεί τα μπουζούκια να είναι ανοιχτά και να έχεις να πληρώσεις.
Τώρα από εκεί και πέρα κάποιοι άνθρωποι επειδή τυγχάνουν μιας δημόσιας φήμης, καλό είναι να προσέξουν τις δημόσιες κινήσεις τους. Ας κάνουν ότι θέλουν, αλλά ας το κάνουν σιωπηλά γιατί μπορεί κάτι να θεωρηθεί προκλητικό. Αυτό είναι όλο το θέμα.
Καλλιτέχνες που τραγούδησαν και καλλιτέχνες που δεν τραγούδησαν
Άκουσα λοιπόν ότι το περασμένο Σάββατο ο κύριος Βέρτης και η δεσποινίς Πάολα δήλωσαν πως εμείς θα τραγουδήσουμε γιατί θέλουμε τα λεφτά να δοθούν στους αναξιοπαθούντες ή στο νοσοκομείο της Λάρισας ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Μάλιστα η δεσποινίς Πάολα έμαθα πως δήλωσε ότι θα δώσει τα χρήματα συγκεκριμένα στο νοσοκομείο της Λάρισας. Ο Γιάννης Πλούταρχος προφανώς μετά τις συγκεκριμένες δηλώσεις και επειδή τραγούδαγε με τη δεσποινίδα Πάολα, δήλωσε το πρωί του Σαββάτου ότι εγώ δεν θα τραγουδήσω λόγω του τριήμερου πένθους. Οι δυο πρώτες δηλώσεις ήταν περιττές, δεν χρειάζεται να δικαιολογείσαι για κάτι τέτοιο, καλύτερα ότι είναι να κάνεις να το κάνεις σιωπηλά. Η δήλωση όμως του Γιάννη Πλούταρχου, ήταν προς τιμήν του γιατί ξεκαθάρισε τη θέση του.
Επίσης η δήλωση του Γιάννη Χαρούλη πως ακυρώνει τις εμφανίσεις των ημέρων λόγω αυτών που έχουν συμβεί, είναι επίσης προς τιμήν του γιατί απ’ ότι κατάλαβα μετά ξεκίνησε ολόκληρη ιστορία με «προγραφές» του στυλ οι μεν και οι δε, ποιοι τραγουδούν και ποιοι δεν τραγουδούν, ποιοι από αυτούς ανήκουν στους μπουζουξήδες και ποιοι στους «έντεχνους», ποιοι είναι αριστεροί και ποιοι δεξιοί και διάφορα άλλα τέτοια χαριτωμένα. Ο Γιώργος Τσαλίκης βγήκε πριν αρχίσει το πρόγραμμα έμαθα και είπε ότι δεν αισθάνεται καθόλου καλά να τραγουδήσει, αλλά υπάρχουν και 60 οικογένειες που περιμένουν σε αυτό το μαγαζί να ζήσουν από το μεροκάματο που θα πάρουν αν αυτός τραγουδήσει ή όχι. Και αυτό σωστό.
Το πένθος το ζεις ή δεν το ζεις
Το πένθος δεν επιβάλλεται. Το ζεις ή δεν το ζεις. Πολύ περισσότερο από ανθρώπους που δεν το ζουν στο σπίτι τους, αλλά το διαβάζουν, το βλέπουν, το μαθαίνουν. Αυτοί που δεν τραγούδησαν, μπορούσαν να μην τραγουδήσουν, άλλοι δεν μπορούσαν να μην τραγουδήσουν, επίσης κάποιοι άλλοι δεν το σκέφτηκαν καθόλου και συνέχισαν τη ζωή τους. Αν τα μαγαζιά τους ήταν γεμάτα, αυτό απλώς σημαίνει πως υπήρχαν και άνθρωποι που ήθελαν να πάνε να διασκεδάσουν, γιατί μπορεί και να στεναχωρήθηκαν με όλο αυτό, αλλά θεώρησαν υποχρεωμένοι να κανονίσουν όλη τη ζωή τους με βάση αυτό το γεγονός. Ο καθένας όπως το βλέπει, όπως το θέλει και όπως το μπορεί.
Αν υποθέσουμε πως υπάρχουν φταίχτες για όλο αυτό, το ίδιο φταίχτες είναι και αυτοί που πήγαν και γέμισαν αυτά τα μαγαζιά μαζί με τους εργαζόμενους σε αυτά, είτε ήταν γνωστοί πανελληνίως είτε δεν ήταν. Δεν μπορείς να επιβάλεις το πένθος, ούτε καν τη στεναχώρια. Επίσης για να γυρίσουμε στην αρχική κίνηση της δεσποινίδας Πάολας και του κυρίου Βέρτη , οι άνθρωποι που ζουν αυτή την τραγωδία, οι οικογένειες δηλαδή, όπως και το νοσοκομείο που τους περιέθαλψε κλπ κλπ δεν χρειάζονται οικονομική ενίσχυση, αγάπη και συμπόνοια χρειάζονται. Δεν γκρεμίστηκε το σπίτι τους, η ζωή τους γκρεμίστηκε και τα νοσοκομεία δεν χρειάζονται τα χρήματα κανενός -άσε που απ’ ότι ξέρω για να προσφέρεις χρήματα σε δημόσιο νοσοκομείο επειδή πρέπει να περάσει από συμβούλια κλπ κλπ μπορεί αν περάσουν και κάνα δυο χρόνια!- τους αρκεί που οι εργαζόμενοι τους είναι άνθρωποι που τιμούν τη δουλειά τους. Ένα μπράβο τους χρειάζεται και η σκέψη μας. Όλα τα άλλα είναι προσπάθειες και δικαιολογίες έξυπνα ανακατεμένες με προσπάθειες διαφημιστικής κάλυψης.
Οι άνθρωποι που πενθούν χρειάζονται σιωπή, διακριτικότητα και ενσυναίσθηση
Οι οικογένειες αυτών των 57 ανθρώπων δεν χρειάζονται καν μεγάλες δημόσιες διαδηλώσεις από ανθρώπους που ψηφίζουν, αλλά κάθε φορά σε κάτι κακό όταν έρχεται η ώρα να ασκήσουν τα πολιτικά τους δικαιώματα ξεχνούν – αν και που να βρεις φταίχτες όταν για όλο αυτό φταίνε τόσοι πολλοί και επί τόσα πολλά χρόνια –
Υπήρχε μια ταινία παλιά που είχε έναν υπέροχο τίτλο, λεγόταν «Μακριά από το αγριεμένο πλήθος». Νομίζω ότι οι άνθρωποι που αυτή τη στιγμή πενθούν και θα πενθούν για όλη την υπόλοιπη ζωή τους, το μόνο που χρειάζονται ειδικά από αυτό το αγριεμένο πλήθος που ουρλιάζει πάντα κατόπιν εορτής είναι η σιωπή, η διακριτικότητα και η ενσυναίσθηση του τι ζουν. Όποιος θέλει να πάει να τραγουδήσει, ας πάει και όποιος θέλει να πάει να διασκεδάσει, ας πάει επίσης. Δεν νομίζω πως αυτοί οι άνθρωποι που μόλις τώρα άρχισαν να σηκώνουν τον σταυρό του μαρτυρίου, χωρίς ελπίδα ανάστασης, θα βοηθηθούν με κάτι άλλο, εκτός από την αγάπη που μπορεί να τους δώσει κανείς και κυρίως με διακριτικότητα και σιωπή και βεβαίως με τις ευθύνες που πρέπει να αποδοθούν από τους σωστούς ανθρώπους και το σωστό τρόπο. Και βέβαια με το να μιλούν στα ΜΜΕ οι σωστοί άνθρωποι και με τον σωστό τρόπο.
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
