Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης μας θυμίζει μεγάλες δουλειές που έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης στο θέατρο και το σινεμά.
Είναι σίγουρο πως τα πιο πολλά από τα έργα του Μίκη Θεοδωράκη θα αναφερθούν και θα ταξινομηθούν σε πολλά κομμάτια –και στην youfly.com βεβαίως- αυτές τις μέρες όμως λόγω ειδικότητας και κυρίως λόγω αγάπης εγώ θα ήθελα να κάνω μια αναφορά σε κάποιες δουλειές του Μίκη Θεοδωράκη στο σινεμά και το θέατρο.
Ο Μίκης Θεοδωράκης και η αγάπη του για το θέατρο και το σινεμά
Ο Μίκης Θεοδωράκης αγαπούσε και το σινεμά και το θέατρο και για αυτό ασχολήθηκε με αυτό όχι όμως τόσο πολύ όσο το περίμενε κανείς. Αν και οι προτάσεις που είχε για ανάλογες δουλειές στην Ελλάδα και το εξωτερικό – στο εξωτερικό ειδικά μετά τον Ζορμπά το 1965- ήταν πάρα πολλές.
Ήταν όμως πολυπράγμων και σε πολλές περιπτώσεις είτε αναγκάστηκε να αρνηθεί είτε να δώσει όπως στην περίπτωση της ταινίας «Σέρπικο» κομμάτια του για να ντύσουν την ταινία κατά της διάρκεια μιας μεγάλης περιοδείας όπως μου είχε πει ο ίδιος που είχε βέβαια σκοπό την προβολή της Ελλάδος και τον αγώνα κατά της χούντας – αυτό το τελευταίο μου το είχε πει ο ίδιος όταν κάποια στιγμή μιλήσαμε για τη δουλειά του στο σινεμά και γιατί δεν δούλεψε περισσότερο σε αυτό και σε αυτή τη συζήτηση στο σπίτι του κατάλαβα ποια ήταν η κινητήρια βάση του έργου του που στην ουσία ήταν οι ιδέες του…
Ταινίες και θεατρικές παραστάσεις με μουσική του Μίκη Θεοδωράκη
Η πρώτη ταινία στην οποία έγραψε μουσική ήταν ελληνική και ήταν η «Εύα» το 1952 της Μαρίας Πλύτα. Η ταινία που τον έκανε παγκόσμια γνωστό ήταν βέβαια ο «Ζορμπάς» του Μιχάλη Κακογιάννη το 1964 όπου όμως παρά την τεράστια καλλιτεχνική αλλά και εμπορική επιτυχία της δεν μπόρεσε να είναι υποψήφιος για Όσκαρ Μουσικής.
Αν και στα Όσκαρ για να είσαι υποψήφιος στην κατηγορία της μουσικής πρέπει η μουσική σου να μην έχει ξαναπαιχτεί πουθενά πριν -και υπογράφεις και υπεύθυνη δήλωση για αυτό από τι ξέρω- κάποια μουσικά θέματα του Ζορμπά και κυρίως ο θρυλικός χορός του Ζορμπά είχαν ακουστεί και στη «Συνοικία το όνειρο» την ταινία του Αλέκου Αλεξανδράκη το 1961. Αλλά και στην «Γειτονιά των Αγγέλων» τη θεατρική παράσταση με την Τζένη Καρέζη, τον Νίκο Κούρκουλο και τον Βαγγέλη Σειληνό του Ιάκωβου Καμπανέλη το 1963 στο Θέατρο Κοτοπούλη-Rex.
Είχε προηγηθεί η επιτυχία της «Όμορφης πόλης» το καλοκαίρι του 1962 στο Θέατρο Παρκ. Επίσης η «Μαγική πόλη» με τον Μάνο Χατζιδάκι στο Θέατρο Παρκ το 1963. Αλλά και «Το Τραγούδι του νεκρού αδερφού» στο θέατρο Καλουτά….
Εξαιρετική μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο
Το 1980 δεν πρέπει να ξεχάσουμε τη εξαιρετική μουσική που έγραψε για την ταινία «Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο» του Νίκου Τζίμα. Μια ταινία που αναφερόταν στη ζωή του Μπελογιάννη. Όπως και τη μουσική για τα δύο τραγούδια που ερμήνευσε η Τζένη Καρέζη για την ταινία του Ζαν-Ντανιέλ Πολέ «Μια σφαίρα στην καρδιά» το 1966 …
Το 1969 βέβαια η μουσική του στο θρυλικό «Z» που πήρε και Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας χάλασε κόσμο. Όπως και η μουσική της ταινίας «Σε κατάσταση πολιορκίας» επίσης του Γαβρά…
Ίσως βέβαια η ταινία που περισσότερο τον ενδιέφερε και αγαπούσε για συναισθηματικούς λόγους -όπως και όλους τους συντελεστές της, με τους οποίους είχα μιλήσει- ήταν η «Συνοικία το όνειρο» του Αλέκου Αλεξανδράκη το 1961. Που είναι ίσως η ταινία με τις περισσότερες διώξεις από το κράτος από οποιαδήποτε άλλη ταινία.
Η Τζένη Καρέζη και η Αλίκη Βουγιουκλάκη
Η Τζένη Καρέζη ταυτίστηκε περισσότερο μαζί του – η πρώτη τους «καλλιτεχνική συνάντηση» ήταν το 1961 στην ταινία «Ποια είναι η Μαργαρίτα» όταν η Τζένη Καρέζη πάνω σε ένα ποδήλατο τραγούδησε στους δρόμους της Κω την Μαργαρίτα Μαργαρώ. Όμως και για την Αλίκη έγραψε μουσική για μια παράσταση της το 1974 μετά την μεταπολίτευση την Μαντώ Μαυρογένους – Προδομένος Λαός. Στο δίσκο που βγήκε τότε τραγουδήσαν καθιερωμένοι τραγουδιστές. Αλλά και η Αλίκη τραγούδησε ένα τραγούδι το «Της βροχής νερό»…
Η σχέση με την Αλίκη πήγαινε πολύ μακριά μια και ο πατέρας της ήταν νομάρχης Αρκαδίας και είχαν φιλικές σχέσεις με την οικογένεια του Μίκη που έμεναν εκεί. Και ο έφηβος Μίκης στην φιλική – οικογενειακή ομήγυρη τους έπαιζε στο πιάνο με το ταλέντο του μια σειρά από τραγούδια που ξετρέλαινε τη μικρή τότε Αλίκη- πράγμα που μου είχε επιβεβαιώσει και η Αλίκη αλλά και ο ίδιος ο Θεοδωράκης.
Ηλέκτρα του Κακογιάννη – Η πιο βαθιά και ουσιαστική μουσική
Δεν έχω σκοπό να κάνω πλήρη θεατρογραφία και φιλμογραφία του Μίκη σε αυτό το κομμάτι. Αλλά θα ήθελα να κλείσω με την ταινία την οποία θεωρώ πως έχει γράψει την πιο βαθιά, ουσιαστική και σημαντική μουσική. Και ήταν βέβαια η Ηλέκτρα του Κακογιάννη το 1962. Τελικά ο Μιχάλης Κακογιάννης ήταν ο σκηνοθέτης που του ταίριαζε πολύ αλλά και του Κακογιάννη ο Θεοδωράκης του ταίριαζε επίσης πάρα πολύ…
Αυτά στη μνήμη του για το μέρος της καριέρας του που ίσως είναι αυτό που έχει απασχολήσει λιγότερο τους μελετητές του.
Για καλό κατευόδιο….
Δείτε επίσης:
- Μιχάλης Κακογιάννης – Μίκης Θεοδωράκης: Εκδηλώσεις στο Δήμο Σαρωνικού
- Οι ιδέες του Μίκη Θεοδωράκη για μια διαφορετική Ελλάδα
- Όταν ο Μίκης Θεοδωράκης συνάντησε την Εντίθ Πιάφ
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
