Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης με αφορμή τον θάνατο του Κωνσταντίνου, παρουσιάζει την ιστορία της Ελληνικής Δυναστείας.
Μια βόλτα στην ελληνική δυναστεία και την ιστορία της
Ο θάνατος του Κωνσταντίνου, του τελευταίου βασιλιά των Ελλήνων, ξεσήκωσε για ακόμα μια φορά πολλές συζητήσεις και παραλίγο να προκαλέσει και πολλά προβλήματα. Δεν θα ήταν η πρώτη φορά που η ελληνική δυναστεία θα αποδεικνυόταν πραγματικά το σημείο «τζιζ» της ελληνικής κοινωνίας. Σε γενικές γραμμές και ως λαός, το έχω ξαναπεί, λατρεύουμε τα μνημεία αλλά μισούμε τη μνήμη. Η ελληνική δυναστεία για τον «οίκο της Ελλάδος» όπως ονομάζεται πιο σωστά όλοι κάνουν αυτό που κάνουν πάντα στην Ελλάδα οι άνθρωποι όταν δεν τους βολεύει κάτι. Κάνουν σαν να μην υπάρχει. Σαν να είναι ένα φάντασμα που δεν υπήρξε ποτέ και επειδή να σε λίγο θα ξυπνήσουμε καλό είναι να κάνουμε σαν να μην υπάρχει γιατί το είδαμε στον ύπνο μας. Συγχρόνως για ότι έχει σχέση με αυτό το θέμα βάζουμε ένα τέως δίπλα ακόμα και αν δεν ταιριάζει στην συγκεκριμένη περίπτωση χρησιμοποιώντας αυτή τη λέξη κάπως σαν το σκόρδο για τους βρικόλακες, κάτι που όμως πραγματικά δείχνει την αμορφωσιά μας. Και την ανευθυνότητά μας εν πολλοίς. Επειδή όμως εγώ ούτε το χθες φοβάμαι, ούτε την ιστορία, με αφορμή αυτό τον θάνατο και ότι συνέβη λέω να γράψω εδώ και να σας παρουσιάσουμε από το youfly την ιστορία αυτής της ελληνικής δυναστείας ή Οίκου της Ελλάδος που στην πραγματικότητα δεν κράτησε μία στιγμή, όπως θα ήθελαν πολλοί, αλλά για την ακρίβεια 111 χρόνια από το 1863 που έφτασε ο Γεώργιος ο Α’ στην Αθήνα από την πατρίδα του τη Δανία, έως τις 8 Δεκεμβρίου του 1974 με το δημοψήφισμα που έθεσε τέρμα στη Βασιλεία οριστικά. Έχουμε και λέμε 111 μείον 12 από το 1923 έως το 1935 που στην Ελλάδα είχαμε δημοκρατία μετά το δημοψήφισμα που έγινε μετά την καταστροφή της Σμύρνης, 99 καθαρά χρόνια. Αν σκεφτείς πως από το 1829 που δημιουργήθηκε το ελληνικό κράτος έως σήμερα έχουν περάσει 194 χρόνια, αφαιρέσεις τα 99 και προσθέσεις τα 27 χρόνια του Όθωνα και της Αμαλίας που δεν ανήκουν σε αυτή τη δυναστεία φτάνουμε στα 126 χρόνια από τα 194 που η Ελλάδα είχε βασιλεία. Δύσκολο να τα βάλεις με τους αριθμούς και να γυρίσεις την πλάτη σε αυτήν ιστορία. Πάμε λοιπόν μια βόλτα στην ελληνική δυναστεία και την ιστορία της, όχι με λεπτομέρειες αλλά με κάποια σημεία όχι πολύ γνωστά που όμως έχουν το ενδιαφέρον τους…
Όταν το 1863 μετά την έκπτωση του Όθωνα και την αποχώρηση του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας με τη γυναίκα του την Αμαλία από τη χώρα, εμείς παρέα και υπό την επίβλεψη των μεγάλων δυνάμεων ψάξαμε ανά την Ευρώπη για ένα βασιλιά όπως συνηθιζόταν τότε, πράγμα καθόλου εύκολο. Έπρεπε να μην είναι Έλληνας για να μπορούν να υποταχθούν σε αυτόν οι Έλληνες από τις διάφορες φατρίες και οικογένειες, να μην ανήκει φανερά σε κάποια από τις τρεις μεγάλες δυνάμεις και σε καμιά ιδιαίτερα και συγχρόνως να θέλουν να στείλουν ως Βασιλιά στην Ελλάδα από κάποια Βασιλική Αυλή της Ευρώπης, ένα πρίγκιπα τους στην ώρα που οι Ευρωπαίοι φαντάζονταν τότε την Ελλάδα γεμάτη ληστές και επαναστάτες…
Κάπως έτσι αρχίζει το παραμύθι μας…
Γεώργιος ο Α’
Ο Χριστιανός Γουλιέλμος Φερδινάνδος Αδόλφος Γεώργιος γεννημένος στις 24 Δεκεμβρίου 1845, δεύτερος γιος του Χριστιανού του 9ου της Δανίας με το όνομα Γεώργιος ο Α’ έφτασε στην Ελλάδα και έγινε βασιλιάς της και η βασιλεία του κράτησε 50 ακριβώς χρόνια ενώ η βασιλεία του τελείωσε στα 67 του μετά τη δολοφονία του τον Μάρτιο του 1913 από ένα ημίτρελο, που άλλοι λένε ότι ήταν ημίτρελος και άλλοι πράκτορας των Γερμανών. Ο Γεώργιος ανήκε στον Οίκο των Σλέσβιχ-Χόλσταιν-Σόνντερμπουρκ–Γκλύξμπουρκ. Επειδή το πρόβλημα με τον Όθωνα και την Αμαλία ήταν πως δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά άρα δεν υπήρχε διάδοχος και επειδή τους έκαιγε όλους αυτό το θέμα παρόλο τον έρωτα του για μια πανέμορφη Ελληνίδα τη δεσποινίδα Σούτσου της γνωστής οικογενείας, και επειδή τότε δεν συνηθιζόταν οι γαλαζοαίματοι να παντρεύονται άτομα με …«άλλο χρώμα αίμα» εκτός του γαλάζιου, ο Γεώργιος μετά από μια βόλτα ανά την Ευρώπη και τις Βασιλικές Αυλές της, γοητεύτηκε και παντρεύτηκε την ορθόδοξη εκ γενετής Όλγα Κωνσταντίνοβνα ανιψιά του Τσάρου της Ρωσίας. Την παντρεύτηκε και το 1868 γεννήθηκε επιτέλους το πρώτο παιδί και διάδοχος ο Κωνσταντίνος. Θα ακολουθούσαν ο Γεώργιος το 1869, η Αλεξάνδρα το 1870, ο Νικόλαος το 1872, η Μαρία το 1876, ένα κοριτσάκι η Όλγα που πέθανε έξι μηνών το 1880, ο Αντρέας το 1882 και τελευταίος ο Χριστόφορος το 1888.
Ο Γεώργιος αποδείχτηκε ο καλύτερος βασιλιάς που είχε ποτέ η Ελλάδα, δεν υπέκυπτε εύκολα σε «επηρεασμούς» και κακές συναναστροφές λάθος συμβούλων, σεβάστηκε το σύνταγμα, το λαό και την πολιτική ζωή του τόπου και ξεπέρασε τους σκοπέλους αυτών των 50 ετών. Έφτασε η φράση «ισχύς μου η αγάπη του λαού» να συνοδεύει την ελληνική δυναστεία, ενώ η βουλή ψήφισε για μια «βασιλευομένη δημοκρατία» και όχι συνταγματική όπως γινόταν συνήθως. Η Όλγα υπήρξε προσεκτική, διακριτική και δούλεψε πολύ για το καλό αυτή της χώρας και οι όποιες επιθέσεις δέχτηκε είχαν να κάνουν με πράγματα που αποδείκνυαν πως αυτή ήταν πιο μπροστά, παρά αυτοί που κυβερνούσαν αυτόν τον τόπο με χαρακτηριστικό παράδειγμα στην προσπάθειά της να επιβληθεί η δημοτική γλώσσα έναντι της καθαρεύουσας με το να βάλει να μεταφράσουν το Ευαγγέλιο, κάτι που προκάλεσε την οργή των διανοούμενων της εποχής. Η Όλγα ήταν σίγουρα η πιο αγαπητή Ελληνίδα βασίλισσα, η πιο σεβαστή, η πιο διακριτική ακόμα και από τον ίδιο τον λαό που βασίλευε, όπως και ο Γεώργιος κατείχε τον τίτλο του βασιλιά που βασίλεψε τα περισσότερα χρόνια σε αυτή τη χώρα.
Από τα παιδιά τους και εκτός του Κωνσταντίνου που έγινε βασιλιάς, η πριγκίπισσα Αλεξάνδρα είχε την πιο τραγική μοίρα από όλα τα πρόσωπα των 110 ετών αυτής της δυναστείας. Παντρεύτηκε ένα Ρώσο πρίγκιπα της βασιλικής αυλής της Ρωσίας το 1879, πήγε μαζί του να ζήσουν στην Αγία Πετρούπολη, αλλά πέθανε στα 21 χρόνια της από επιπλοκές στην πρώτη γέννα της. Από αυτή και το όνομα στην λεωφόρο Αλεξάνδρας στην Αθήνα – πόσοι το ξέρουν αυτό;-
Ο δευτερότοκος Γεώργιος που έφυγε από τη ζωή το 1957, υπέργηρος για την εποχή εκείνη, στα 89 του χρόνια, παντρεύτηκε – και για αυτό είχε τον τίτλο του μέλους της ελληνικής δυναστείας που έκανε τον πιο ενδιαφέροντα γάμο από όλους- με την Μαρία Βοναπάρτου, Γαλλίδα ευγενή, αλλά από τους ευγενείς και τιτλούχους που δημιουργήθηκαν στη Γαλλία μετά τον Ναπολέοντα, πράγμα που έκανε τους πιο παλιούς ευγενείς, να μην τους βάζουν στην ίδια μοίρα με τους ευγενείς που έριξε στην ουσία η γαλλική επανάσταση το 1989 . Η Μαρία Βοναπάρτου πάμπλουτη από την οικογένειά της ήταν μια από τις πιο σημαντικές ψυχαναλύτριες γιατρούς του 20ου αιώνα με απίστευτες δημοσιεύσεις σχετικά με το θέμα, από τις πιο καλές μαθήτριες του Σίγκμουντ Φρόυντ, ο οποίος την λάτρευε και ήταν αυτή που πλήρωσε ένα αεροπλάνο και το έστειλε το 1938 στη Βιέννη και σχεδόν απήγαγε με αυτό τον Φρόυντ και τον πήγε εκτός κινδύνου λίγο πριν φτάσουν οι Ναζί να τον συλλάβουν σαν Εβραίο. Την περιγράφουν ως εκκεντρική, πολύ προχωρημένη για την εποχή της, η οποία μάλιστα στις τελετές της στέψης της Ελισάβετ Β’ της Αγγλίας το 1953 εκπροσώπησε την Ελλάδα μαζί με τον πρίγκιπα Γεώργιο, σύζυγό της και επειδή λέει, βαριόταν ζήτησε από έναν νεαρό δίπλα της να τον … ψυχαναλύσει για να περάσει η ώρα της, αυτός δέχτηκε και ήταν ο εκπρόσωπος της Γαλλίας ο νεαρός Φρανσουά Μιτεράν.
Το τελευταίο παιδί του Γεωργίου Α’ και της Όλγας, είναι ο Χριστόφορος, ο οποίος από το δεύτερο γάμο του το 1939 και ένα χρόνο πριν πεθάνει απέκτησε ένα γιο που είναι και το πιο ενδιαφέρον πρόσωπο από άλλη άποψη και όχι του μέλους της ελληνικής δυναστείας σε όλη την ελληνική δυναστεία. Ο γιος του είναι ο πετυχημένος συγγραφέας σε όλη την Ευρώπη Μιχαήλ της Ελλάδας ή Michel de Grèce όπως υπογράφει τα βιβλία του, παντρεμένος δεκαετίες τώρα με την πολύ ταλαντούχα ζωγράφο και σκηνογράφο Μαρίνα Καρέλλα, που έχουν φτιάξει μάλιστα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα το ίδρυμα Ελίζα, από τα πιο ενδιαφέροντα ιδρύματα για την προστασία των παιδιών. Ο Michel de Grèce εκτός των άλλων βιβλίων του, στα απομνημονεύματά του παρουσιάζει άγνωστες στιγμές της ελληνικής δυναστείας για όσους ενδιαφέρονται.
Ο Κωνσταντίνας πρωτότοκος γιος του Γεωργίου
Ο Κωνσταντίνας πρωτότοκος γιος του Γεωργίου έγινε βασιλιάς μετά τη δολοφονία του πατέρα του το 1913. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του του έδωσε τον τίτλο του ‘Δούκα της Σπάρτης’ αλλά έγινε της τρελής στη βουλή και αναγκάστηκε ο Γεώργιος να πάρει πίσω τον τίτλο, γιατί το σύνταγμα έλεγε πως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τίτλοι ευγενείας. Έτσι γρουσούζικα ξεκίνησε η ζωή του. Παντρεύτηκε την αδελφή του Κάισερ Γουλιέλμου της Γερμανίας τη δύσκολη στον χαρακτήρα Σοφία, το 1889 αν θυμάμαι καλά και απέκτησαν έξι παιδιά τον Γεώργιο το 1890, τον Αλέξανδρο το 1893, η Ελένη το 1896, τον Παύλο το 1901 και την Ειρήνη το 1904 και την Αικατερίνη το 1913 που αυτή έχει τον τίτλο του μέλους της ελληνικής δυναστείας που έζησε τα πιο πολλά χρόνια μια που έφυγε στα 96 της χρόνια. Ο Κωνσταντίνος απέκτησε 6 παιδιά από τα οποία τα τρία έγιναν βασιλιάδες, υπερτερεί σε αυτό όπως και στο γεγονός από το 1912 όπου ήταν αρχιστράτηγος του βαλκανικού πολέμου έως το 1922 με την καταστροφή της Σμύρνης έγινε από ο πιο λατρεμένος έως ο πιο μισητός άνθρωπος στην Ελλάδα. Το 1923 εγκατέλειψε την Ελλάδα με όλη την οικογένειά του μια και με δημοψήφισμα η Ελλάδα έγινε δημοκρατία και το 1923 επίσης πέθανε στην εξορία στο Παλέρμο. Η γυναίκα του η Σοφία λένε πως τον επηρέασε πολύ και ήταν από τους βασικούς υπεύθυνους για το τρομακτικό εθνικό διχασμό του 1916 που ακόμα μας ταλαιπωρεί.
Ο Κωνσταντίνος δεν βασίλευσε από το 1913 έως το 1923 μια και έξω αλλά υπήρξε ένα «διάλειμμα» ας το πούμε από το 1917 έως το 1920 όταν λόγω του διχασμού οι μεγάλες δυνάμεις τον ανάγκασαν να παραιτηθεί υπέρ του γιου του Αλέξανδρου, που βασίλευσε έως το 1920 οπότε πέθανε από σηψαιμία μετά από μια δαγκωνιά που του έκανε μια μαϊμού που ήταν στο Τατόι, το αγαπημένο του κατοικίδιο και τότε δεν υπήρχαν αντιβιοτικά. Το ότι είχε αυτό το απίστευτα τραγικό φινάλε αλλά και το γεγονός πως ήταν ο μόνος Έλληνας βασιλιάς που ερωτεύτηκε σφόδρα την πανέμορφη Ασπασία Μάνου, κόρης της μεγάλης οικογένειας -η μικρή αδελφή της ήταν μια από τις μεγάλες του χορού Ραλλού Μάνου- και δεν υπολόγισε τίποτα αρκεί να ήταν μαζί της. Στη σχέση αυτή αντέδρασαν αρνητικά οι πάντες, θετικοί και αρνητικοί ως προς την βασιλεία, γιατί τότε θεωρείτο ανάρμοστο και πρωτοφανές να γίνει γάμος γαλαζοαίματου με κοινό θνητό και η Ασπασία Μάνου ήταν σε αυτήν την κατηγορία. Το κακό είναι πώς όταν πέθανε ξαφνικά ο Αλέξανδρος το 1920 -που πολλοί σχολιάζουν μέσα από τις γνωστές θεωρίες συνωμοσίας πως δεν ήταν απλώς η μαϊμού αλλά ξένες δυνάμεις που είχαν προκαλέσει το θάνατο του όπως και του παππού του Γεωργίου του Α’, η Ασπασία Μάνου ήταν έγκυος και γάμος δεν είχε γίνει. Άλλη μια θλιβερή πρωτιά του Αλέξανδρου του Α’ είναι πως η ένωση τους επικυρώθηκε με ειδική νομοθετική πράξη το 1923 για να νομιμοποιηθεί το παιδί και να γίνει μέλος της βασιλικής οικογένειας όπως και η μητέρα του. Η Αλεξάνδρα παντρεύτηκε τον βασιλιά Πέτρο της Γιουγκοσλαβίας.
Να μην ξεχάσουμε να πούμε πως ο Κωνσταντίνος ο Α’ πιστεύει ο κόσμος πως πήρε το όνομα του λόγω του Κωνσταντίνου ΙΑ’ του Παλαιολόγου του Βυζαντίου αλλά είναι κάτι πιο πεζό η αλήθεια, έχει το όνομα του θείου του από την μεριά της πλευράς της μαμάς Όλγας από τη Ρωσία. Πάντως ο «μεγαλοϊδεατισμός» της εποχής επέβαλε στην αρχή να ονομάζεται Κωσταντίνος ΙΒ’ για να θεωρείται ως συνέχεια του Βυζαντίου αλλά μετά επανήλθε στο κανονικό Κωνσταντίνος Α’.
Για ένα μικρό διάστημα κάτι μηνών ο Γεώργιος ο Β’ βασίλεψε κάτι μήνες το 1923 πριν εγκαθιδρυθεί δημοκρατία στην Ελλάδα, μετά έφυγε, επανήλθε το 1935 όπου βασίλεψε έως το 1941 που λόγω της κατάληψης της χώρας από τους Γερμανούς η ελληνική βασιλική οικογένεια κατέφυγε στην Αίγυπτο και επανήλθε με δημοψήφισμα το 1946, αλλά πέθανε την πρωταπριλιά του 1947. Ήταν η πιο «πήγαινε έλα » βασιλεία που είχε ένας βασιλιάς ποτέ. Και ήταν ο μόνος Έλληνας βασιλιάς που είχε πάρει διαζύγιο. Ο γάμος του με την πριγκίπισσα Ελισάβετ της Ρουμανίας δεν είχε καλή τύχη και δεν απέκτησε και απογόνους.
Παύλος και Φρειδερίκη
Τον διαδέχτηκε το 1947 εν μέσω εμφύλιου πολέμου ο Παύλος, ο οποίος παντρεύτηκε το 1938 στην Αθήνα την πανέξυπνη πολύ δυναμική Φρειδερίκη, πριγκίπισσα του Οίκου του Αννόβερο της Γερμανίας ,που εξαιτίας του δυναμισμού της υπήρξε από το πιο δημοφιλές έως το πιο αντιπαθητικό πρόσωπο στην Ελλάδα. Ο Παύλος με τη Φρειδερίκη απέκτησαν τρία παιδιά τη Σοφία το 1938, η οποία το 1962 παντρεύτηκε τον πρίγκιπα διάδοχο της Ισπανίας Χουάν Κάρλος και αυτός ο γάμος εκτός της τεράστιας δημοσιότητας ανά τον πλανήτη είχε γίνει και θέμα συζήτησης στην Αθήνα και για τα έξοδα του γάμου αλλά και για την ειδική νομοθετική ρύθμιση σχετικά με τα 300.000 δολάρια προίκα που δόθηκε στη Σοφία . Ως γνωστό η Σοφία και ο Χουάν Κάρλος έγιναν βασιλιάδες στην Ισπανία με τα το θάνατο του Φράνκο το 1975 και πριν λίγα χρόνια ο Χουάν Κάρλος παραιτήθηκε υπέρ του γιου του και είναι αυτοεξόριστος σε κάποια αραβική χώρα. Ξανασυναντήθηκε με τη Σοφία και το γιο του νυν βασιλιά της Ισπανίας στην κηδεία του Κωνσταντίνου. Ο διάδοχος Κωνσταντίνος γεννήθηκε το 1940 τον Ιούνιο και το 1942 στη νότια Αφρική εν μέσω πολέμου γεννήθηκε και η Ειρήνη την οποία βάφτισε εκεί ο περίφημος Γιαν Σματς ηγέτης εκεί κάτω και από τους πιο γνωστούς ρατσιστές γενικώς.
Η βασιλεία του Παύλου και της Φρειδερίκης κράτησε έως τον Μάιο του 1964 όποτε ο Παύλος πέθανε από βαρύ και γρήγορο καρκίνο, ενώ οι κακές και ανόητες γλώσσες έλεγαν πως τον είχαν σκοτώσει μέσα στο παλάτι στενοί του συνεργάτες για πολίτικους λόγους. Μάλιστα λόγω της αρρώστιας είχαν φέρει από την Τήνο την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας για να τον βοηθήσει, ενώ το ίδιο είχε γίνει άλλη μια φορά για την ελληνική δυναστεία και συγκεκριμένα το 1916 για τον Κωνσταντίνο το Α’ που ήταν και εκείνος βαριά άρρωστος, αλλά την γλίτωσε τελικά.
Η βασιλεία του Παύλου ξεκίνησε στον εμφύλιο και τελείωσε με την Ελλάδα στο απόγειο της δόξας της σχεδόν, ενώ ο ίδιος είχε σχεδόν πραξικοπηματικά θέσει ως πρωθυπουργό τον Καραμανλή το 1955 μετά τον θάνατο του Παπάγου. Η πολυπράγμων γυναίκα του βασίλισσα Φρειδερίκη, κατηγορήθηκε πολύ για παρεμβάσεις στην πολιτική και έκανε κακό ιδιαίτερα στον Παύλο και στον διάδοχό του, γιο της Κωνσταντίνο Β’ και στην ελληνική δυναστεία. Δεν ήταν ψέματα αυτά που λέγονταν, αλλά δεν ήταν και η απόλυτη αλήθεια. Υπήρξε υπερβολικά δυναμική, αλλά αρκετά συκοφαντημένη.
Κωνσταντίνος ο Β’
Το 1964 τον Μάρτιο ο Κωνσταντίνος ορκίστηκε βασιλιάς μετά τον θάνατο του Παύλου. Ο Κωνσταντίνος ο Β’ τον Σεπτέμβρη του 1964 παντρεύτηκε τον παντοτινό του έρωτα την Άννα Μαρία και από εκεί και πέρα τα πιο πολλά γράφτηκαν και ξαναγράφτηκαν αυτές τις μέρες λόγω του θανάτου του.
Στις 21 Απριλίου του 1967 έγινε δικτατορία και τον έπιασε στον ύπνο στις 13 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου το αντικίνημά του κατέληξε σε αποτυχία και από εκεί και πέρα έζησε στο εξωτερικό όλα τα υπόλοιπα χρόνια έως το 1973, που ένα δημοψήφισμα της χούντας τον κήρυξε έκπτωτο και στις 8 Δεκεμβρίου του 1974 με το δημοψήφισμα που λέγαμε δόθηκε οριστικό τέλος στην ελληνική δυναστεία…
«Αυτή είναι η ιστορία μιας κυρίας» όπως έλεγε και ο Γιώργος Ζαμπέτας στο φινάλε του τραγουδιού “Και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου” … Αυτή είναι η ιστορία μιας δυναστείας που κράτησε περισσότερο απ’ ότι θα φανταζόταν κανείς για μια χώρα σαν την Ελλάδα και έκανε πολύ περισσότερο καλό σε αυτή τη χώρα απ’ ότι διαδίδεται. Έκανε και κακό, αλλά όχι μόνο, αντίθετά επίσης απ’ ότι λέγεται. Αυτή ήταν η ιστορία και αυτή ήταν η ιστορία της…
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
