Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης μίλησε με τον Κώστα Μπακογιάννη για την Αθήνα και τα έργα που έχουν γίνει αλλά και για τις επικείμενες εκλογές.
Κώστας Μπακογιάννης
O Κώστας Μπακογιάννης γεννήθηκε πριν 45 χρόνια, γιος του αείμνηστου Παύλου Μπακογιάννη και της Ντόρας, κόρης του Κώστα Μητσοτάκη. Μέχρι τα 11 του χρόνια μεγάλωσε σε ένα έντονο πολιτικά περιβάλλον ώσπου έχασε τον πατέρα του, αναίτιο θύμα που έπεσε έξω από το γραφείο του από τις σφαίρες της 17 Νοέμβρη και εκεί πρέπει να κατάλαβε καλά τι θα πει μισαλλοδοξία. Παρ’ όλ’ αυτά μεγάλωσε με υγιή τρόπο γιατί η Ντόρα Μπακογιάννη ήξερε να είναι σωστή μητέρα εκτός από πολιτικός και ποτέ δεν έφτασε σε ακρότητες. Ήταν φυσικό να ασχοληθεί με την πολιτική και αλήθεια είναι πως άσχετα με τους περισσότερους «γόνους μεγάλων πολιτικών οικογενειών» που θρασύτατα αποκτούν βουλευτικές ή και υπουργικές καρέκλες με το θράσος του οικογενειακού τους ονόματος, αυτός πέρασε από την τοπική αυτοδιοίκηση και συνεχίζει, είτε ως περιφερειάρχης, είτε τα τελευταία χρόνια ως δήμαρχος Αθηναίων. Ίσως ποτέ ένας δήμαρχος δεν έχει δεχτεί τόσες επιθέσεις και τόση λάσπη αν θέλετε και όμως στην ουσία δεν έχει απαντήσει. Και εδώ που τα λέμε σπάνια ένας δήμαρχος ήταν τόσο πολύ δήμαρχος και λιγότερο «πολιτικός αναρριχητής» και ίσως αυτό δεν του συγχώρησαν πολλοί άλλοι που προτιμούν τον δήμαρχο «πολιτικό αναρριχητή».
Βρεθήκαμε στο γραφείο του λίγες μέρες πριν τις εκλογές και αν κάτι μου έκανε εντύπωση, αυτή είναι η ηρεμία του και η ψυχραιμία του. Είναι ένας άνθρωπος που ξέρει τι θέλει και πολύ περισσότερο ξέρει τι δεν θέλει και σίγουρα έχει αρχές. Δεν θα έκανε τα πάντα για να γίνει το δικό του, ούτε θα ξεπούλαγε τα πάντα για λίγο παραπάνω δημοσιότητα -όπως κάποια άλλα «νεανικά γκρο πλαν και φαινόμενα» του τελευταίου καιρού. Ο Κώστας Μπακογιάννης ξέρει να είναι και δήμαρχος και πολιτικός και φίλος και σύζυγος και πατέρας την ίδια στιγμή, χωρίς να τα μπερδεύει και χωρίς να τα «πασαλείβει».
Ι.Τ.: Γιατί κάποιος να ψηφίσει τον Κώστα Μπακογιάννη για 2η πενταετία για δήμαρχο;
Κ. Μπ.: Γιατί έχω μία ξεκάθαρη εικόνα για την Αθήνα του 2028. Θέλω μία σύγχρονη ανοιχτή, φιλελεύθερη, ευρωπαϊκή μητρόπολη. Ο καθένας από εμάς πέρα και πάνω από κοινωνικοοικονομικά κριτήρια, καταγωγή, σεξουαλική προτίμηση, φύλο, γειτονιά να μπορεί να ζήσει και να πραγματώσει τα «θέλω» του. Πιστεύω σε μια πόλη η οποία ξεπερνάει αδικίες και ανισότητες. Σε μία πόλη για όλους και για όλα.
Ι. Τ.: Σε τι υστερεί αυτή η πόλη;
Κ. Μπ.: Σε πολλά, αν θέλουμε να μιλήσουμε ανοιχτά. Δεν έχει νόημα να τα ωραιοποιούμε. Ο δικός μας θεός είναι ο θεός των μικρών πραγμάτων. Είναι όλα τα μικρά τα οποία κάνουν τα μεγάλα. Για μένα αυτά είναι απαραίτητα συστατικά στοιχεία του πολιτισμού, η καθαριότητα, το φως, το πράσινο, πεζοδρόμιο, η παιδική χαρά, το δημοτικό ιατρείο, το σχολείο και τόσα άλλα. Κάποιοι θεωρούν ότι αυτά πρέπει να τα υποτιμούμε γιατί δήθεν δεν είναι υψηλή πολιτική, αλλά η υψηλή πολιτική είναι η αληθινή ζωή. Το ερώτημα είναι σε ποιον απευθύνεται ο καθένας από εμάς. Εγώ από την πρώτη μέρα επέλεξα να απευθύνομαι στον μόνιμο κάτοικο και στη γειτονιά. Κανείς δεν λέει ότι η Αθήνα δεν έχει ακόμη δουλειά στην καθαριότητα, αλλά η καθημερινότητα έχει γίνει σίγουρα λίγο καλύτερη. Η Αθήνα είναι πιο καθαρή από ό,τι ήταν ποτέ, είναι πιο πράσινη από ό,τι ήταν ποτέ, είναι πιο φωτεινή απ’ ό,τι ήταν ποτέ, τα σχολεία βελτιώνονται, τα ιατρεία μας πλέον είναι 7, ένα σε κάθε δημοτικό διαμέρισμα, κάτι που συζητιόταν από την εποχή του Μιλτιάδη Έβερτ. Θα μπορούσα να συνεχίσω με πάρα πολλά παραδείγματα, απτά, μετρήσιμα και ορατά.
Ι.Τ.: Πόσο αρμόδιος είναι ένας δήμαρχος για να φτιάξει κάποια πράγματα στην πόλη του και κατά πόσο αρμόδια για όλα αυτά είναι η κυβέρνηση;
Κ. Μπ.: Το ερώτημα είναι πάρα πολύ καλό. Ποτέ δεν θα με έχεις ακούσει εμένα να επικαλούμαι το άλλοθι των αναρμοδιοτήτων. Πολύ συχνά τις υπερβαίνω. Δηλώνω οπαδός ενός αυτοδιοικητικού αθλητισμού και το κάνω πράξη. Και ή διεκδικώ από την εκάστοτε κυβέρνηση να μου δώσει την αρμοδιότητα εκεί που έχω και την ευθύνη, γιατί έχω την ευθύνη της πόλης, άρα είναι φυσικό επακόλουθο να διεκδικώ και την αρμοδιότητα ή την παίρνω μόνος μου τελικά.
Ι.Τ.: Με τα πάρκα τι γίνεται;
Κ. Μπ.: Τα διεκδικώ. Έχω διεκδικήσει τον λόφο του Φιλοπάππου, πετύχαμε μία μεγάλη συνεργασία με το υπουργείο πολιτισμού, στον λόφο του Λυκαβηττού διεκδικήσαμε και πήραμε το θέατρο και το πάρκινγκ, διεκδικήσαμε και πήραμε τον Αρδηττό ο οποίος θα ανοίξει πολύ σύντομα. Εννοείται ότι διεκδικώ. Ξέρεις τι; Μπορεί να μην τις κερδίσεις όλες τις μάχες, αλλά τις δίνεις όλες.
Ι.Τ.: Σχετικά με τον πολιτισμό, τον δήμο και την πόλη;
Κ. Μπ.: Ένας δήμος, όπως ο δήμος της Αθήνας, με το ιστορικό και πολιτικό βάρος της Αθήνας είναι καταδικασμένος όχι απλώς να έχει ενδιαφέροντα και ευαισθησίες, αλλά να είναι στον σκληρό πυρήνα του πολιτισμού.
Η Τεχνόπολη, το «άτακτο παιδί» του δήμου Αθηναίων όπως μου αρέσει να τη λέω, έχει ανοιχτεί και μάλιστα κατά τη διάρκεια της πανδημίας προσέφερε και υποστήριξη στους καλλιτέχνες. Το θέατρο Ολύμπια έχει επανασυστηθεί στο κοινό ως ένα άλλο θέατρο που φιλοξενεί πολύ μεγάλες κοσμοπολίτικες παραγωγές, με ιδιαίτερη εξωστρέφεια. Έχουμε το Athens City Festival που είναι ένας νέος θεσμός, που εμπλέκει πάνω από 200 διαφορετικούς εταίρους σε όλη την πόλη προσέλκυσε πάνω από 200.000 ανθρώπους την άνοιξη που μάς πέρασε. Έχουμε το πρόγραμμα του πολιτισμού στις γειτονιές, όπως το Φεστιβάλ του Κολωνού, που για μένα είναι πολύ σημαντικό γιατί θα πρέπει να διευρύνεται ο πολιτισμός σαν το νερό, πρέπει να πηγαίνει παντού.
Το Μουσείο Μαρία Κάλλας είναι έτοιμο επί της οδού Μητροπόλεως, επέλεξα εγώ να μην το ανοίξουμε πριν τις εκλογές αλλά να το ανοίξουμε μετά τις εκλογές, γιατί δεν ήθελα να γίνει αντικείμενο πολιτικό. Είναι ένα καταπληκτικό μουσείο το οποίο συνδυάζει την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών με τη βιωματική εμπειρία και σπάνια κειμήλια της ζωής της Μαρίας Κάλλας. Κειμήλια που διάφοροι συλλέκτες είχαν την καλοσύνη να τα μοιραστούν μαζί μας.
Επίσης το κτίριο του Εθνικού Τυπογραφείου επί της Σταδίου στη Σανταρόζα, πέρασε από το υπουργείο Δικαιοσύνης σε εμάς και θα το ξανανοίξουμε ως έναν σύγχρονο πολυχώρο πολιτισμού, απευθυνόμενο κυρίως στη σύγχρονη τέχνη. Έχουμε το θέατρο Εμπρός το οποίο έχει περάσει επίσης στον Δήμο Αθηναίων και αυτό θέλουμε να το ξανά ανοίξουμε. Έχουμε το σπίτι της Μαρίας Κάλλας στην Πατησίων, όπου θέλουμε να φιλοξενήσει μία Λυρική Σχολή μαζί με την Βάσω Παπαντωνίου και τον Βασίλη Βασιλικό και ήδη έχει ξεκινήσει η αποκατάσταση.
Και έχουμε και το Αναπαυτήριο του Πικιώνη, στου Φιλοπάππου, στον Λουμπαρδιάρη, το οποίο θέλουμε να είναι αυτό που είναι, ησυχαστήριο, όχι άλλο ένα καφέ, αλλά ένας χώρος πολιτισμού. Θέλω όμως να τονίσω την ιστορία του θεάτρου του Λυκαβηττού το οποίο ήταν η «ναυαρχίδα» αν θέλεις του πολιτισμού μας και ξανάνοιξε τις πόρτες του. Και αυτό είχε κακοποιηθεί για πολλά χρόνια. Έχει γίνει πάρα πολύ ωραίο το Θέατρο του Λυκαβηττού και έχουμε επαναφέρει και το Αττικό όραμα του Ζενέτου, το οποίο ήθελε ένα θέατρο λιτό με μία διαφάνεια, γιατί με τα χρόνια είχε κακοποιηθεί πολύ.
Ι.Τ.: Όμως να μην μπορεί να μπει ο καθένας και να ξεπέσει από ποιότητα και λάθος συμμετοχές.
Κ. Μπ.: Μα είναι φεστιβάλ, πάντα μπαινοβγαίνει όποιος θέλει. Όπως γινόταν πάντα, το Θέατρο του Λυκαβηττού νοικιάζεται και προφανώς όταν νοικιάζεται απευθύνεται σε διαφορετικούς ανθρώπους, διαφορετικές γενιές, διαφορετικές ηλικίες. Εγώ ανέβηκα στο Λυκαβηττό για να ακούσω τον Ξαρχάκο που η 14χρονη κόρη μου δεν θα ερχόταν μαζί. Η 14χρονη κόρη μου πάλι ανέβηκε με τις κολλητές της τις φίλες στον Λυκαβηττό να ακούσουν κάποιον άλλον που εγώ ενδεχομένως δεν θα πήγαινα. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι και εκείνη και εγώ μαζευτήκαμε για δικούς μας λόγους και όλοι κάτι βρήκαμε και κάπως έτσι το θέατρο μας ένωσε.
Ι.Τ.: Το Πεδίο του Άρεως;
Κ. Μπ.: Ανήκει στην περιφέρεια, το έχω ζητήσει να περάσει στον Δήμο Αθηναίων, ελπίζω να γίνει πράξη.
Ι.Τ.: Τι λάθη αναγνωρίζεις πως έχεις κάνει στην έως τώρα δημαρχία σου;
Κ. Μπ.: Εγώ έχω κάνει πολύ ανοιχτά την αυτοκριτική μου για τα λάθη τα οποία κάναμε στην Πανεπιστημίου. Πιστεύω ότι η αρχική σκέψη ήταν σωστή αλλά η υλοποίηση ήταν λάθος και το αποτέλεσμα ήταν ότι καθυστερήσαμε πάρα πολύ. Βεβαίως το τελικό αποτέλεσμα νομίζω λειτουργεί ανταποδοτικά, είναι πάρα πολύ όμορφη η Πανεπιστημίου, είναι ένα βήμα ακόμα στον δρόμο μας να γίνουμε μία ευρωπαϊκή μητρόπολη.
Ι.Τ.: Και από τα πράγματα που έχεις κάνει και νιώθεις υπερήφανος για αυτά;
Κ. Μπ.: Σίγουρα το Πολυδύναμο Κέντρο για τους άστεγους, ο Ξενώνας Μεταβατικής Φιλοξενίας για τους άστεγους χρήστες ναρκωτικών και τα δημοτικά ιατρεία. Έχουμε έναν ξενώνα εδώ κοντά που είναι για τους άστεγους χρήστες ναρκωτικών. Δηλαδή οι άνθρωποι που είχαν παραδοθεί, που ήταν όπως λένε οι ίδιοι στα πατώματα, είχαν μία νέα ευκαιρία στη ζωή να σηκωθούν όρθιοι, να ξαναφτιάξουν τις ζωές τους, να ξανακερδίσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Είμαι υπερήφανος για αυτό το οποίο έχει σώσει κυριολεκτικά δεκάδες ζωές.
Έχουμε αποκαταστήσει 130 σχολεία. Θέλω να συνεχίσουμε και με ενεργειακές αναβαθμίσεις. Για μένα είναι πολύ σημαντικό το σχολικό περιβάλλον να είναι σύγχρονο, να είναι ευρωπαϊκό. Νούμερο 2, τα δημοτικά μας ιατρεία. Θέλω να το αναβαθμίσω και να τα κάνω όλα πολυιατρεία. Νούμερο 3, χώροι πρασίνου, όπως έχουμε κάνει στα Σεπόλια στο Κοροπούλη γκρεμίσαμε ένα εργοστάσιο εγκαταλελειμμένο που έστεκε φάντασμα για δεκαετίες και κάναμε ένα πάρκο νέας γενιάς. Έτσι θέλω να κάνουμε και σε πολλά άλλα σημεία μεταξύ των οποίων ο σταθμός του ΚΤΕΛ στη Λιοσίων.
Ι.Τ.: Ο δήμος είναι ένα σκαλοπάτι προς τα πάνω για έναν πολιτικό;
Κ. Μπ.: Αυτή είναι εντελώς λανθασμένη λογική για μένα και δυστυχώς την έχουν αρκετοί. Το ‘19 θυμάμαι υποψηφίους που ορκίζονταν ότι θα μείνουν στον δήμο. Τελικά δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα σκαλοπάτι για να πάνε στη Βουλή. Ελπίζω να μην επαναληφθεί το ίδιο και τώρα και όλοι μας να μείνουμε στον δήμο. Εγώ θα μείνω σίγουρα γιατί υπογράφω συμβόλαιο, ένα συμβόλαιο τιμής για 5 χρόνια.
Ι.Τ.: Κυκλοφορείς στις γειτονιές της Αθήνας; Βλέπεις τα καθημερινά τους προβλήματα;
Κ. Μπ.: Κάθε μέρα περπατάω. Όχι τώρα προεκλογικά, από την πρώτη μέρα. Η Αθήνα είναι μία πόλη δύσκολη, στριμωγμένη με πολύ περισσότερο τσιμέντο. Οτιδήποτε πρέπει να γίνει για να ανακουφίσει την καθημερινότητά μας, να την κάνει λίγο καλύτερη, να την αγγίξει, είναι πάρα πολύ σημαντικό για εμάς.
Ι.Τ.: Η αρνητική κριτική σε επηρεάζει;
Κ. Μπ.: Τα ακούω όλα με πάρα πολύ σεβασμό, αυτή είναι η δουλειά μου, οφείλω να το κάνω και προσπαθώ κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερος.
Ι.Τ.: Ποια θα ήταν η ιδανική πολιτική εξέλιξη του Κώστα Μπακογιάννη;
Κ. Μπ.: Είναι πολύ νωρίς ακόμα για να μπορέσω να σου απαντήσω. Ανάλογα, σε κάθε περίπτωση έχω μία πενταετία μπροστά μου στον δήμο, είτε ως δήμαρχος είτε στο δημοτικό συμβούλιο.
Ι.Τ.: Έχεις κάτι να πεις για το φινάλε;
Κ. Μπ.: Εγώ ένα πράγμα θέλω να πω – παράκληση, πρόκληση, όπως θέλετε πάρτε το – ελάτε στις κάλπες. Μην ψηφίσετε εμένα αν δεν θέλετε ή ψηφίστε εμένα αν θέλετε, αλλά όποιον κι αν ψηφίσετε, ελάτε να πάρετε την Αθήνα στα χέρια σας.
Ι.Τ.: Η σχέση σου με το κόμμα στο οποίο ανήκεις;
Κ. Μπ.: Είμαι περήφανος για το κόμμα μου, αλλά ένας από τους βασικούς λόγους που επιλέγω να είμαι στην αυτοδιοίκηση και όχι στην κεντρική πολιτική σκηνή, είναι γιατί θέλω να είμαι ελεύθερος.
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
