H video performance από την Ευγενία Γραμμένου με τίτλο «Inner Topography» δημιουργήθηκε και εξελισσόταν εν μέσω της καραντίνας. Οι δράσεις και λήψεις έγιναν σε διάφορα σημεία της Αθήνας σηματοδοτώντας έναν χάρτη τραυμάτων σε μια πόλη φάντασμα.
Το έργο της Ευγενίας Γραμμένου επιλέχθηκε από τον πολιτιστικό οργανισμό Artens για να παρουσιαστεί στο Artens Festival – “Τι εννοείς δεν είσαι ευτυχισμένη;”.
Το Festival θα διεξαχθεί από τις 16 μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου 2020 ηλεκτρονικά μέσω Ζoom, Υoutube καθώς και μέσω της ιστοσελίδας www.artens.gr, όπου και θα παρουσιαστούν τα έργα των καλλιτεχνών.
Η performer χρησιμοποιεί το σώμα της ως πεδίο αφήγησης με body notes να εγγράφονται σε σημεία απρόσμενα. H μνήμη αποσπασματική εκ φύσεως, αποτυπώνεται με λέξεις, σπαράγματα λέξεων και τελικά αφηρημένες χρωματικές χειρονομίες πάνω στο «χαρτί/σώμα».
Ευγενία Γραμμένου Συνέντευξη: Η ιδέα για τη video performance – Inner Topography
Τι σημαίνει ο τίτλος Inner Topography της video performance που υπογράφετε; Πώς ξεκίνησε η ιδέα για αυτό το project;
»Για να υπάρξω πιάνομαι συνήθως από δυο τρία συγκεκριμένα άγκιστρα, -άργησα κάπως να τα βρω – αλλά τώρα ξέρω πως είναι οι βάσεις, οι ρίζες, για να συνεχίζω. Η δημιουργικότητα είναι το ένα.
Με την έναρξη της δεύτερης καραντίνας το Νοέμβριο, ήξερα πως έπρεπε άμεσα να κάνω κάτι για να μπορέσω να συνεχίσω με ελάχιστες απώλειες. Τη δουλειά μου την διατρέχουν συγκεκριμένοι άξονες πάνω στους οποίους κινούμαι διερευνητικά. Πότε μπρος, πότε πίσω, πότε με ανεπαίσθητα απαλά βήματα και πότε με ποδοβολητό.
Είναι, λοιπόν, η εσωτερική διερεύνηση, με ότι αυτό περιλαμβάνει -τις αντιφάσεις μέσα μας, τη μνήμη, τον χρόνο, τον έρωτα- που με απασχολεί σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Inner topography: μια εσωτερική τοπογραφία. Ένα σκάψιμο εντός, το οποίο ο εγκλεισμός καθιστά αναγκαίο αλλά του δίνει και μια πιο εσωτερική και αναπόδραστη υπόσταση.
Ευγενία Γραμμένου: “… ένα ημερολόγιο καραντίνας αλλά με χαρτί το σώμα”
Η πρώτη ιδέα ήταν η αίσθηση που διαποτίζει την κάθε μέρα απομόνωσης ως ίχνος να εγγράφεται στο σώμα. Μια λέξη, μια φράση, ένας ήχος… ξεκίνησε έτσι αόριστα σαν ένα ημερολόγιο καραντίνας αλλά με χαρτί το σώμα.
Γιατί το σώμα; Εδώ έρχεται μια δεύτερη συνθήκη, ένα επιπλέον «υλικό» που με απασχολεί: το σώμα. Το σώμα ως πεδίο συμβάντων, πεδίο μνήμης, δράσης, πτώσης, ανάτασης, το πάσχον σώμα. Γιατί στο σώμα συμβαίνουν πολλά και «γράφουν» περισσότερα. Δεν ήξερα και ούτε ακόμη ξέρω που θα οδηγήσει αυτή η καταγραφή αυτή η εσωτερική έρευνα που καθιστά το σώμα χάρτη μνήμης και πόνου.
Πόνου, γιατί συχνά αυτή την εσωτερική έρευνα την καθοδηγούν τα τραύματα, αυτά είναι τα πιο έντονα επισημασμένα σημεία στον εσωτερικό χάρτη μας. Αυτά ξεπηδάν με την αίσθηση του κατεπείγοντος μπροστά μας. Συχνά το σύνολο της ύπαρξης είναι διαχείριση τραυμάτων.
Έτσι σε διάφορα σημεία της πόλης που μπορεί να σηματοδοτούν μια μνήμη ή να πυροδοτούν μια αίσθηση άρχισα την καταγραφή αυτού του ιδιότυπου ημερολογίου. Εδώ και η πόλη ως γεωγραφική πραγματικότητα έπαιξε το δικό της ρόλο. Δημιούργησε σε δεύτερο επίπεδο έναν χάρτη πόνου, φυσικών σημείων και διαδρομών.
Ευγενία Γραμμένου: Η συμμετοχή στο ARTENS festival
Το έργο σας επιλέχτηκε και θα παρουσιαστεί στο ΑRTENS festival- «τι εννοείς δεν είσαι ευτυχισμένη;». Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για τη συμμετοχή σας;
Όταν αργότερα είδα το open call για το ARTENS Festival με θέμα την έμφυλη βία «τι εννοείς δεν είσαι ευτυχισμένη;», ένιωσα ότι μέσα σε αυτό που ξεκίνησα και που είχε μια πιο γενική και αφηρημένη αλλά προσωπική μορφή ως χάρτης μνήμης και πόνου, συμπεριλαμβάνονταν ως μέρος του και τα τραύματα, οι πληγές της έμφυλης βίας που πιστεύω πως μια μεγάλη μερίδα γυναικών σε μικρό ή μεγάλο βαθμό έχουμε υποστεί.
Κάποια από τα τραύματα/σημάνσεις του προσωπικού μου χάρτη ανήκουν στο φάσμα της έμφυλης βίας. Άλλωστε τα vocals της performance βασίστηκαν σε ποίημα της Sylvia Plath η οποία ήταν κακοποιημένη γυναίκα. Οι διαρκώς αυξανόμενες πράξεις βίας κατά των γυναικών στη χώρα μας, αλλά και παγκοσμίως, δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά, αλλά την πιο ακραία έκφραση της ανισότητας των φύλων.
Η θέση της γυναίκας στην σύγχρονη κοινωνία δεν είναι δεδομένη. Γυναίκες σε όλο τον κόσμο μάχονται για την επιβίωση και την αξιοπρέπεια. Ο Ζακ, η Ελένη, και τόσοι ακόμα «πονάν» μέσα μας …
Είναι τιμή που επιλέχθηκε το έργο μου, και μάλιστα υπό ένα τόσο επίκαιρο θέμα.
Πώς μπορεί να παρακολουθήσει το κοινό την video performance;
Το φεστιβάλ θα διεξαχθεί ηλεκτρονικά στην σελίδα της Artens: www.artens.gr
Στο διαδικτυακό κανάλι του οργανισμού στο youtube: https://www.youtube.com/channel/
Δυστυχώς, η φυσική παρουσία στον χώρο ή επιτέλεση μιας performance σε κανονικές συνθήκες λόγω της πανδημίας είναι αδύνατη…οπότε συνεχίζουμε ψηφιακά και διαδικτυακά.
Ευγενία Γραμμένου: Οι ανησυχίες, το νέο project και η ευχή για τη νέα χρονιά
Να σας ρωτήσω, στο statement αναφέρετε πως η πανδημία αποτελεί συλλογικό τραύμα, που ίσως να καταστεί στο μέλλον ως μια συλλογική τραυματική ανάμνηση; Τι θα σημαίνει αυτό για τον κόσμο;
Το Άουσβιτς, η Χιροσίμα, οι δίδυμοι πύργοι αποτελούν συλλογικά τραύματα που στοιχειώνουν την ιστορία και τη μνήμη της ανθρωπότητας. Στη σημερινή συνθήκη, φοβάμαι πως η πανδημία θα γίνει ένα από αυτά, θα προστεθεί στην μακριά αλυσίδα των βαθιών επώδυνων χαρακιών στη συλλογική μνήμη.
Τι σας απασχολεί ως καλλιτέχνιδα, ποιες είναι οι ανησυχίες σας;
Όπως έχω ήδη αναφέρει η μνήμη, ο χρόνος, οι εσωτερικές αντιφάσεις αποτελούν κεντρικά θέματα στην έρευνα μου. Ήδη έχω περάσει στο επόμενο project που ξεκίνησα τον Σεπτέμβριο και με μια παύση συνεχίζω και αφορά στην πρόσληψη της έννοιας της πατρίδας σήμερα, πως προσλαμβάνουμε τη έννοια της «πατρίδας» και πως την εμπεριέχουμε;
Τι εν τέλει αποτελεί «πατρίδα» για τον καθένα, είναι ένα ζήτημα που με απασχολεί και που ελπίζω ότι θα εμβαθύνω. Ωστόσο, όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να συμβούν και να συνεχίσουν αν δεν είχα την βοήθεια αγαπημένων φίλων και συνεργατών όπως ο Άρης Ρουπίνας, Δέσποινα Χρυσίδου, Ινώ Αθανασιάδου, Δημήτρης Πανάγου, Έλσα Ιατρού, Έφη Αντωνίου, Λία Γυιόκα, Γιάννης Διδασκάλου, άνθρωποι που με στηρίξαν και τους οφείλω πολλά.
Ποια είναι η ευχή σας για τη νέα χρονιά;
Με έχει στοιχειώσει βαθιά τελευταία μια η σκέψη του Tzvetan Todorov «Τα ανθρώπινα όντα έχουν ανάγκη να εξασφαλίζουν την υλική τους επιβίωση, να αποκτούν κοινωνική αναγνώριση, να γεύονται τις απολαύσεις της ζωής· ωστόσο, προσπαθούν επίσης, με τρόπο λιγότερο συνειδητό αλλά όχι λιγότερο επιτακτικό, να οργανώνουν, στα πλαίσια της ύπαρξής τους, μια θέση για το απόλυτο».
Η ευχή μου λοιπόν θα είναι πέραν των αναντίρρητα σημαντικών ευχών για υγεία και αγάπη. Να πετύχει ο καθένας να έρθει λίγο πιο κοντά στο απόλυτο του.
Το έργο «Inner Topography» της Ευγενίας Γραμμένου επιλέχτηκε και θα παρουσιαστεί στο ΑRTENS festival- “τι εννοείς δεν είσαι ευτυχισμένη;” με κεντρικό θέμα την έμφυλη βία σε όλες τις εκφάνσεις της. Άλλωστε η βία που προέρχεται από ένα άλλο πρόσωπο δεν εγγράφει τραυματικά είτε σε ψυχολογικό ή σωματικό επίπεδο; Δεν αποτελεί ένα βίαιο εγκλεισμό της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας και της υπόστασης του θύματος;
Το Artens Festival θα διεξαχθεί από τις 16 μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου 2020 ηλεκτρονικά μέσω Ζoom, Υoutube καθώς και μέσω της ιστοσελίδας μας (www.artens.gr), όπου και θα παρουσιαστούν τα έργα.
H Ευγενία Γραμμένου σε μια συνέντευξη για τη video performance “Inner Topography”, στο Youfly.com.
Δείτε περισσότερα για τον Πολιτισμό, στην στήλη του Youfly.com.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
