Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης θυμάται τον μεγάλο γοητευτικό ηθοποιό Νίκο Κούρκουλο.
«Πως έγινε και έπαιξα στον «Κατήφορο»; Νέος ηθοποιός τότε είχα κάποιες εμπειρίες στο θέατρο αλλά και στο σινεμά, αλλά όχι τίποτα σπουδαίο, όμως τότε αρχές του ’60 έπαιζα σε ένα έργο του Σαστρέ το «Άννα Κλάιμπερ» στο θίασο της Έλσας Βεργή. Εκεί έκανα μάλλον έναν βίαιο νεαρό και ο Γιάννης Δαλιανίδης που είχε τύχει να δει την παράσταση θεώρησε ότι θα ήμουν ο ιδανικός πρωταγωνιστής στην ταινία «Κατήφορος» που ετοίμαζε εκείνη την εποχή στη Φίνος Φίλμς. Δηλαδή του βίαιου, παραστρατιμένου τύπου. Όμως όταν του το είπε του Φίνου εκείνος έγινε έξαλλος και του είπε ούτε για αστείο δεν ταιριάζει καθόλου στο ρόλο. Γιατί ο Φίνος αγαπούσε τόσο πολύ το σινεμά και τον ενδιέφερε όχι μόνο τι γίνεται στην εταιρεία του, αλλά και τι άλλες ταινίες ελληνικές φτιάχνονταν που έβλεπε όλες τις ταινίες που γυρίζονταν τότε και είχε τύχει να με δει σε μια ταινία με την Βασιλειάδου και τον Αυλωνίτη που λεγόταν «Η κυρία δήμαρχος» και από εκεί έκρινε πως δεν ταιριάζω καθόλου στο ρόλο. Πέρασε λίγος καιρός και φωνάζει ο Φίνος τον Δαλιανίδη, του δείχνει μια φωτογραφία που υπήρχε σε μια εφημερίδα που διάβαζε και του λέει ότι και να πεις αυτός είναι ο πρωταγωνιστής του Κατήφορου και στην φωτογραφία ήμουν εγώ. Τι είχε συμβεί όμως; Η φωτογραφία στην εφημερίδα με έδειχνε σε μια πολύ βίαιη σκηνή από το θεατρικό που έπαιζα, που δεν είχε καμία σχέση με το νεαρό που είχε δει ο Φίνος στην «Κυρία δήμαρχο». Με έδειχνε άγριο και βίαιο και ο Φίνος δεν είχε προλάβει καν να διαβάσει τα ονόματα κάτω από τη φωτογραφία.»…
Κοιτώντας πίσω…τη ζωή του Νίκου Κούρκουλου
Πριν λίγες μέρες έκλεισαν 15 χρόνια που μας αποχαιρέτησε ο Νίκος Κούρκουλος μετά από μια πραγματικά σκληρή και επώδυνη μάχη που κράτησε κάποια χρόνια με την επάρατο. Ήταν μόλις 73 ετών. Είχε προλάβει πολλά να ζήσει και πολλά να χαρεί και βέβαια ένα από αυτά ήταν το γεγονός ότι 3 χρόνια πριν το 2004 η κόρη του η Μελίτα τον είχε κάνει παππού.
Όλο αυτό το μαρτύριο των τελευταίων χρόνων το πέρασε σύμφωνα με τη δημόσια εικόνα του, που δεν ήταν όμως και μακριά από αυτό που ήταν πραγματικά, δηλαδή σαν παλικάρι, «Αητέ και παλικάρι» όπως λεγόταν το τραγούδι που τραγούδαγε στην ταινία «Το Χώμα βάφτηκε κόκκινο» του Βασίλη Γεωργιάδη το 1965 και που ήταν υποψήφιο για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Δύο χρόνια μετά ο ίδιος ο Κούρκουλος ήταν υποψήφιος για το Tony 2ου ανδρικού ρόλου για την παράσταση μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ «Ίλια Ντάρλινγκ» που ήταν η μεταφορά στο θέατρο του «Ποτέ την Κυριακή» του Ντασέν και του Χατζιδάκι με πρωταγωνίστρια τη Μελίνα. Δεν γίνεται ο καθένας υποψήφιος για Tony 2ου ανδρικού ρόλου, αλλά οι Νεοϋορκέζοι τότε γοητευτήκαν όχι μόνο από την εμφάνιση και την λάμψη αλλά και από το ταλέντο του. Μάλιστα σε αυτήν την παράσταση τραγουδούσε ένα θαυμάσιο κομμάτι του Χατζιδάκι ο Κούρκουλος το After love που αν το ακούσεις και δεν ξέρεις θα νομίζεις ότι είναι ο Νατ Κινγκ Κόουλ. Είχε υπέροχη φωνή ο Κούρκουλος αλλά τραγούδησε ελάχιστα και ακόμα πιο ελάχιστα είναι αυτά που έχουν καταγραφεί. Το τραγούδι από «Το Χώμα βάφτηκε κόκκινο», από το «Ίλια Ντάρλινγκ», το «Γυμνοί στο δρόμο» στο σινεμά, κάποια τραγούδια που έγραψε σε ένα δίσκο του Μίμη Πλέσσα όχι για επαγγελματικούς ή εμπορικούς λόγους, αλλά για να ακούσει τραγουδώντας τη φωνή του το παιδί του μια και έφυγε για την Αμερική για το «Ίλια Ντάρλινγκ» και η έγκυος σύζυγός τους δεν μπορούσε να τον ακολουθήσει πριν γεννήσει. Όταν γέννησε πήρε τον Άλκη Κούρκουλο μωρό και πήγε και αυτή στη Νέα Υόρκη. …
Οι γυναίκες της ζωής του
Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι παράξενο, αλλά δεν είναι και τόσο αν το σκεφτεί κανείς σοβαρά πως ο Νίκος Κούρκουλος που από τον «Κατήφορο» και μετά μέχρι το τέλος της ζωής του ήταν τόσο γοητευτικός, ήταν το σύμβολο του ανδρισμού σε αυτήν τη χώρα, αυτός που όλοι οι άντρες ήθελαν να μιμηθούν και όλες οι γυναίκες ήθελαν να πάνε μαζί του στην ουσία μόνο με δυο γυναίκες ακούστηκε να έχει μια ερωτική σχέση και οι δύο πολύχρονες και οι δύο μητέρες των παιδιών του. Η πρώτη μεγάλος έρωτας από τα χρυσά του νιάτα πριν κάνει τον Κατήφορο η Μελίτα Κούρκουλου στάθηκε δίπλα του πιστή και πολύτιμη όχι μόνο σαν σύζυγος και μητέρα των παιδιών, αλλά και ως στήριγμα στα επαγγελματικά του και ως η γυναίκα που στην ουσία τον βοήθησε να φτιάξει με τις οικονομίες από τις πολύ μεγάλες αμοιβές του στο σινεμά το δικό του θέατρο, το Θέατρο Κάππα στην οδό Κυψέλης και να ενσαρκώσει εκεί τα θεατρικά του όνειρα. Η δεύτερη σύντροφος και επίσης μητέρα των παιδιών του ήταν η Μαριάννα Λάτση μετά το 1986 και μέχρι το τέλος της ζωής του. Και στις δυο περιπτώσεις πάντως ήταν διακριτικός όσον αφορά την ιδιωτική του ζωή και τη σχέση του με την δημοσιότητα κρατώντας την στο σπίτι με κλειστή την πόρτα και η όποια δημόσια παρουσία της ήταν σωστή και επιλεγμένη. Ο Νίκος Κούρκουλος ήξερε να ξεχωρίζει τη δουλειά του από το σπίτι του…
Ο Νίκος Κούρκουλος, το Θέατρο Κάππα και το Εθνικό Θέατρο
Τον είχα ρωτήσει κάποτε όταν ήταν διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου – ένας από τους πιο επιτυχημένους διευθυντές του Εθνικού Θεάτρου που έχουν περάσει- πως γίνεται το ρεπερτόριο αλλά και οι συντελεστές των θεατρικών του έργων που είχε ανεβάσει στο Θέατρο Κάππα να είναι παραστάσεις Εθνικού Θεάτρου ενώ στο Εθνικό Θέατρο να φροντίζει τόσο πολύ και για τα εισιτήρια και για το πόσος κόσμος θα πάει, περισσότερο πάντα απ’ ότι έκανε στη δική του δουλειά που έβαζε τα δικά του λεφτά.. με κοίταξε με εκείνη την φοβερή και τρομερή ματιά του που από κοντά όμως ήταν γεμάτη γλύκα και δεν είχε σχέση με το δυναμικό Κούρκουλο των ταινιών και μου είπε «αχ κύριε Τριανταφυλλίδη τώρα με χτυπάτε σε ανοιχτή πληγή» και χαμογέλασε «άλλο το δικό μου θέατρο και άλλο τα δικά μου λεφτά και άλλο το Εθνικό θέατρο που είναι θέατρο όλου του ελληνικού λαού»…
Μου έκανε εντύπωση γιατί εδώ που τα λέμε στη χρυσή θεατρική εποχή του θεάτρου Κάππα του Κούρκουλου δεν του περίσσευαν τα λεφτά μια και το θέατρο και όλες τις θεατρικές παραστάσεις, άρχισε να τις κάνει όταν τέλειωσε η σχέση του με τον κινηματογράφο. …
Δεν μπέρδεψε ποτέ το σινεμά με το θέατρο ο Κούρκουλος. Πρώτα έκανε το σινεμά και μετά το θέατρο. Και το τι έκανε στο σινεμά ήταν επίσης δικές του επιλογές και μια δική του στρατηγική θα έλεγε κανείς πως επέλεξε τους σωστούς ανθρώπους μέσα στον Φίνο για να φτιάξουν μαζί τις ταινίες που ο ίδιος πίστευε ότι έπρεπε να κάνει όπως και στο θέατρο μετά ανέβασε τα πραγματικά θεατρικά του όνειρα. Το κακό είναι πως το ιδανικό Εθνικό Θέατρο που ήθελε να φτιάξει και που εν πολλοίς τα κατάφερε μετά το θάνατό του εκτινάχτηκε στον αέρα…
Η σχέση του με τον Φιλοποίμενα Φίνο
Δεν μιλούσε πολύ και συχνά, έδινε μόνο συνεντεύξεις όταν είχε κάτι να πει και μάλιστα για το θέατρο και από ένα σημείο και μετά για το Εθνικό Θέατρο. Για το σινεμά σπάνια μιλούσε και είχα την τύχη να μου δώσει την μοναδική συνέντευξη εφτά χρόνια πριν φύγει από τη ζωή για τη σχέση του με το σινεμά και ειδικά με τον Φιλοποίμενα Φίνο που τον είχε σαν πατέρα του.
«Ο πατέρας μου είχε 4 παιδιά και ο Φίνος ήθελε να με υιοθετήσει. Θυμάμαι που μου είχε πει θέλω να σε κάνω γιο μου. Γέλασα θυμάμαι και του απάντησα είμαι πολύ μεγάλος και βέβαια αρνήθηκε ο πατέρας μου κάτι τέτοιο αλλά ναι μεν δεν ήταν λογικό να γίνει κάτι τέτοιο αλλά η σχέση μας όλα αυτά τα χρόνια ήταν σχέση πατέρα και γιου. Ήταν σπουδαίος άνθρωπος ο Φίνος, δεν ήταν παραγωγός, ήταν καλλιτέχνης. Και αγαπούσε τους ηθοποιούς, αγαπούσε τους ανθρώπους και δεν ήταν κοινωνικός με την έννοια της κοσμικότητας, τον ενδιέφερε μόνο η δουλειά του. Ήξερε όμως να βοηθάει και να στέκεται δίπλα σε κάποιον άνθρωπο που αγαπούσε. Θυμάμαι την βραδιά του Πολυτεχνείου, τότε ο Φίνος με την Τζέλλα έμεναν σε ένα διαμέρισμα ακριβώς απέναντι από την αρχή της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και εμείς μέναμε Ευελπίδων στην Κυψέλη, είχαν έρθει σπίτι μας με την Τζελλα και αργά το βράδυ λόγω των γεγονότων εγώ και η Μελίτα τους συνοδεύσαμε μέσα από το Πεδίο του Άρεως να φτάσουν στο σπίτι τους. Θυμάμαι ότι τον κρατούσα αγκαλιά για να τον βοηθήσω γιατί ήταν πλέον άρρωστος και μου έλεγε ιστορίες και συμβουλές. Δεν έχω μετανιώσει για καμιά από τις ταινίες μου και μάλιστα για κάποιες από αυτές ή μάλλον για όλες έχω βάλει κομμάτι της ψυχής μου. Ακόμα και όταν είχα πρόταση για να κάνω ταινίες στην Αμερική ήξερα ότι έπρεπε να γυρίσω στην Ελλάδα γιατί εδώ είναι η πατρίδα μου..
Σαν χαρακτήρας είμαι αυτό ακριβώς. Αν δεν αγαπήσω κάτι δεν μπορώ να το κάνω. Δεν δέχομαι καν να ασχοληθώ μαζί του. Κάνω μόνο πράγματα που μπορώ να καταθέσω από την ψυχή μου για να μπορώ και εγώ να είμαι χαρούμενος και να τα ευχαριστιέμαι. Και στις ταινίες και στο θέατρό μου και στο εθνικό και στο σπίτι μου μου αρέσει να ασχολούμαι με όλα γιατί θεωρώ πως είναι δικά μου πράγματα και είναι υποχρέωση μου. Δεν κάνω ποτέ κάτι απλώς για να το κάνω, ή από υποχρέωση. Στη ζωή μου πάντα έκανα και κάνω αυτό που μίλαγαν στην καρδιά»…
Να είναι καλά εκεί που βρίσκεται… Εμείς εννοείται πως δεν τον ξεχνάμε ποτέ….
Δείτε επίσης:
- 14 χρόνια χωρίς τον Νίκο Κούρκουλο
- Μόνικα Βίτι: Έφυγε από την ζωή η μούσα του Μικελάντζελο Αντονιόνι
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
