Μια που έγραφα πριν λίγες μέρες για το Θεατρικό Μουσείο, ας πω και για το άλλο μεγάλο ίδρυμα – κιβωτό του νεοελληνικού πολιτισμού, που λέγεται Ταινιοθήκη της Ελλάδος.
Η οποία βέβαια επειδή βρίσκεται στην ουσία σε ιδιωτικά χέρια, στα σωστά ιδιωτικά χέρια, δεν έχει φτάσει στην ώρα μηδέν που βρίσκεται το θεατρικό μουσείο αλλά οπωσδήποτε χρειάζεται και αυτό στήριξη και βοήθεια…
Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος ήταν το κατόρθωμα ζωής μια σπουδαίας γυναίκας, της Αγλαΐας Μητροπούλου, μιας ιδιαίτερα ευκατάστατης αστής, καλλιεργημένης, μορφωμένης και πάνω από όλα αποφασισμένης να κάνει τα όνειρα της πραγματικότητα…
Η Αγλαΐα Μητροπούλου, κριτικός κινηματογράφου, ήτανε από αυτούς που το 1950 ίδρυσαν την κινηματογραφική λέσχη που εξελίχθηκε στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος από το 1962 και μετά, οπότε και έγινε ίδρυμα.
Κάποια στιγμή και μάλιστα σύντομα θα κάνω ένα μεγάλο σωστό αφιέρωμα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, όπως της αξίζει. Να πω όμως προς το παρόν πως αυτή η ιστορία φτιάχτηκε με χρήματα της αξέχαστης Αγλαΐας και της αδερφής της. Ούτε ξέρω που χρειάστηκε να ψάξει, ακόμα και σε σκουπίδια, σε αποθήκες, σε υπόγεια, σε πατάρια για να βρει η Αγλαΐα μια χαμένη ταινία της προϊστορίας ή και της ιστορίας του ελληνικού σινεμά ή και μόλις λίγα μέτρα φιλμ ακόμα και μόλις μερικά καρέ, κάποια φωτογραφία ή μια παλιά μηχανή λήψεως ή προβολής.
Η Αγλαΐα ήταν αυτή που φορούσε τη γούνα της και πήγαινε χαράματα χειμώνα μες το κρύο στο νεοκλασικό που βρίσκεται γωνία Κανάρη και Ακαδημίας και που τότε στεγαζόταν η Ταινιοθήκη και στεκόταν μπροστά στην πόρτα για να μην περάσει η μπουλντόζα να το γκρεμίσει για να γίνει και αυτό πολυκατοικία αντιπαροχής λέγοντας «πρώτα θα περάσετε από πάνω μου» και μετά θα το γκρεμίσετε.
Αυτή η πραγματική ηρωίδα της μνήμης κατάφερε να φτιάξει μια πραγματικά σπουδαία συλλογή, να φτιάξει το μουσείο κινηματογράφου και μόνο η Μελίνα Μερκούρη τη βοήθησε και για να μην της αρπάξουν την Ταινιοθήκη διάφοροι που την είχαν βάλει στο μάτι.
Και να αποκτήσει η Ταινιοθήκη της Ελλάδος το σημερινό κτίριο της στο παλιό σινεμά «Λαΐς» γωνία Ιερά Οδός και Μεγάλου Αλεξάνδρου στο Γκάζι.
Από την προεδρία της Ταινιοθήκης έχουν περάσει ο Κακογιάννης, ο Κούνδουρος, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος και ευτυχώς σήμερα έχει τα ηνία η κόρη της Αγλαΐας η Μαρία Κομνηνού, καθηγήτρια πανεπιστημίου που προσπαθεί πάντα με νύχια και με δόντια να διασώσει αυτή τη σπουδαία ιστορία.
Δεν προχωρώ σε λεπτομέρειες αλλά νομίζω πως και η προηγούμενη και αυτή η κυβέρνηση δεν προσπαθούν, κάθε άλλο παρά να βοηθήσουν την Ταινιοθήκη. Αντιθέτως βοηθιούνται πάλι για να κάνουν κάτι σαν αυτή, αλλά χωρίς βέβαια να είναι αυτή. Βλέπεις να πηγαίνουν πολλά χρήματα σε προσπάθειες στην ουσία χωρίς λόγο αλλά… ας μη συνεχίσω σε αυτόν τον τόνο…
Μόνο η Άντζελα Γκερέκου όταν ήταν Υφυπουργός Πολιτισμού, προς τιμήν της, προσπάθησε να κάνει κάτι αλλά δεν πρόλαβε.
Ελπίζω και εύχομαι πως η Υπουργός Πολιτισμού κυρία Λίνα Μενδώνη, -οφείλει και πρέπει – να σταθεί βοηθός και αρωγός στο πολύτιμο έργο εδώ και κάποιες γενιές της Ταινιοθήκης της Ελλάδος.
Δε χρειάζεται να φτάνει κανείς στο αμήν για να γίνεται κάτι. Θα επανέλθω βέβαια…
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ YOUFLY.COM ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
