Η κριτική κινηματογράφου για την ταινία «Tenet» του Christopher Nolan, από τον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη:
Όταν γράφεις κριτική για μια ταινία, δεν γράφεις αν σου άρεσε εσένα ή όχι, γιατί αυτό δεν είναι κριτική βέβαια, είναι απλά η γνώμη σου. Και η κριτική δεν είναι χρονογράφημα για να γράψεις απλά τη γνώμη σου.
Νομίζω το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι αν η ταινία είναι καλή γι’ αυτό που έχει φτιαχτεί να είναι και αν πέτυχε τελικά ο δημιουργός της να φτάσει τους στόχους του.
Το θέμα είναι κατά πόσο ο δημιουργός της ή οι δημιουργοί της κατάφεραν να ολοκληρώσουν το όραμά τους και τους στόχους τους με βάση τους κανόνες που διέπουν κάθε κινηματογραφικό είδος και κάθε κινηματογραφική προσπάθεια.
Οπότε ας πω από την αρχή πως με βάση αυτά που έμαθα ότι ήθελε να κάνει ο δημιουργός της από όλη την παραφιλολογία που κυκλοφορεί ελεύθερη στο ίντερνετ αλλά και με βάση αυτό που είδα συγκρίνοντάς τα, τότε η ταινία είναι πετυχημένη…
Μέσω του ανιψιού μου λοιπόν, ο οποίος κυκλοφορεί στο ίντερνετ, όπως κυκλοφορεί στο σπίτι του, έμαθα πως ο Κρίστοφερ Νόλαν ο οποίος τυγχάνει φανατικός θαυμαστής των ταινιών James Bond, ήθελε να φτιάξει ένα James Bond για την εποχή μας…
Αφήνω στην άκρη όλο το παραμύθι που κυκλοφορεί στο ίντερνετ και όχι μόνο προσπαθώντας να δημιουργήσει μύθο πριν καν προβληθεί η ταινία – διαβάστε αν θέλετε το προηγούμενο κομμάτι μου για την ταινία – και πέρα από διαφημιστικές μυστικοπάθειες του στυλ, κανείς δε διάβασε το σενάριο και κρατήθηκε απόλυτη μυστικότητα για αυτό ή φήμες για το ένα και για το άλλο, το ότι δεν υπάρχουν ιδιαίτερα οπτικά εφέ ή κομμάτια φτιαγμένα στο υπολογιστή για εντυπωσιασμό, όπως και το ότι αγοράστηκε ένα Boeing για να το καταστρέψουν κ.λπ. κ.λπ., η ουσία είναι μία, τι είναι οι ταινίες του James Bond που απευθύνονται και ποια είναι τα στοιχεία που τις κάνουν πετυχημένες.
Καταρχήν είναι ο βασικός ήρωας.
Εδώ λοιπόν ο Νόλαν και έφτιαξε αλλά και βρήκε το σωστό άτομο για να τον δημιουργήσει.
Ο αφροαμερικάνος John David Washington καταρχήν είναι αφροαμερικάνος που εκφράζει το political correct της εποχής και κατορθώνει όχι μόνο με το ολοκληρωμένο σενάριο αλλά και με τη σωστή σκηνοθεσία, αλλά και με τον τρόπο που το ερμηνεύει να δώσει και το ριψοκίνδυνο δυναμικό και αποτελεσματικό πάνω από όλα πράκτορα, αλλά και την ανάλαφρη παιδικότητα και αφέλεια και την ευαισθησία σε κάποιες στιγμές που χρειάζεται ο ήρωας αυτός για την εποχή μας για να μη θυμίζει τον στυλάτο ελαφρώς σνομπ Bond που ανήκει σε άλλη εποχή – άλλο αν έχει γίνει σήμερα κλασσικός.
Ο John David Washington άντεξε το ειδικό βάρος του ρόλου και κατάφερε να στηρίξει την ταινία στην πλάτη του. Και μια και η ταινία τελειώνει με τέτοιο τρόπο που προϋποθέτει σε περίπτωση επιτυχίας της και μια και δυο και πολλές συνέχειες.
Συγχρόνως και οι υπόλοιποι ηθοποιοί είναι διαλεγμένοι και καθοδηγημένοι έτσι που να τον πλαισιώνουν σωστά.
Να ξεχωρίσω τον Kenneth Branagh, τόσο πολύ αλλαγμένο εμφανισιακά από την ίδια τη ζωή κιόλας πλέον, που παίζει τον «κακό» του έργου, αλλά και τη σύντομη εμφάνιση του κλασσικό και γεμάτου στυλ Michael Caine.
Η Elizabeth Debicki είναι μια γυναίκα που πραγματικά αξίζει να υπάρχει σε μια τέτοια ταινία και να καθοδηγεί τους άντρες που την περιβάλλουν και τις πράξεις τους να την ερωτεύονται ή και να τη μισούν. Ψηλή, ξανθιά, γοητευτική, μοιάζει περισσότερο με ηρωίδα του Χίτσκοκ παρά με του James Bond. Συν το γεγονός ότι είναι μια γυναικά του σήμερα που δρα και δεν είναι απλώς αντικείμενο του πόθου.
Το ότι δεν υπάρχουν ειδικά εφέ και καταστροφές ή άλλες σκηνές δράσεις στον υπολογιστή και είναι όλα φτιαγμένα φυσικά, αυτό δε σημαίνει κάτι.
Για εμένα γιατί ο κινηματογράφος δεν είναι μόνο τέχνη, είναι και η τεχνική του και στις μεγάλες παραγωγές είναι φυσικό ο υπολογιστής να βοηθάει στην καλύτερη δημιουργία της ταινίας. Άλλωστε – ποιος δεν το ξέρει – το σινεμά όσο πιο ψεύτικα είναι φτιαγμένο κάτι τόσο πιο αληθινό φαίνεται, από την καταστροφή έως τη συγκίνηση. Ενώ η ψυχρή κινηματογράφηση της αλήθειας συχνά φαίνεται κατασκευασμένη. Και όμως…
Εδώ βέβαια οι σκηνές δράσεις όπως και αν είναι γυρισμένες δείχνουν την εξαιρετική σκηνοθετική επιδεξιότητα του σκηνοθέτη.
Συν το μοντάζ που σίγουρα θα φτάσει μέχρι τα Όσκαρ, το οποίο πρωταγωνιστεί. Συν τα σκηνικά και τα κοστούμια. Ο τρόπος που έντυσαν τον πρωταγωνιστή σε όλες τις σκηνές συμβάλλει στο μύθο που θέλει να δημιουργήσει. Και σίγουρα δυο καλά λόγια για τη μουσική του νέου στο χώρο Ludwig Göransson που συμβάλλει στη φιλμική δράση.
Να σας πω και δύο λόγια για την υπόθεση;
Εντάξει, αλλά να ξέρετε πως όσο και αν το διηγηθείς κάπου θα χάσει και θα φανεί ενδεχομένως πολύ μπερδεμένο ενώ όταν το βλέπεις δεν ισχύει αυτό.
Ένας πράκτορας λοιπόν αναλαμβάνει μια υπόθεση για να αποτρέψει την καταστροφή του κόσμου από έναν τύπο, πολύ πλούσιο και πολύ έξυπνο, που κινείται συγχρόνως στο σήμερα και στο μέλλον. Ως εδώ.
Η σχέση βέβαια του Νόλαν στο έργο του με το χρόνο και τις επιπτώσεις του είναι γνωστή. Εδώ όμως έχει καταφέρει να το απλοποιήσει αρκετά έτσι που να μη χάνεται ο μέσος θεατής αλλά συγχρόνως να διαθέτει τη σοβαροφάνεια, τη σπουδαιοφάνεια και την επιστημονικοφάνεια που χρειάζονται τέτοιες ταινίες. Δηλαδή εμβάθυνση αλλά όχι σε ιδιαίτερο βάθος, τόσο όση χρειάζεται για να εντυπωσιαστεί ο θεατής, αλλά και να την καταλάβει συγχρόνως χωρίς να χρειάζεται να έχει κάνει διδακτορικό.
Σε κάποιες στιγμές βέβαια, του ξεφεύγουν κάποια υπερβολικά σε αυτό το κομμάτι, αλλά ευτυχώς δεν είναι πολλά και έτσι ο θεατής εκεί που αρχίζει να χάνει το μπούσουλα με κάποια πράγματα, γρήγορα επανέρχεται…
Στο TENET πραγματικά ο θεατής μπορεί να εντυπωσιαστεί με μια χορταστική περιπέτεια.
Με πολύ δράση, με μεγάλες σκηνές και λίγο αίσθημα, με όσα ψυχολογικά προβλήματα μπορεί να έχουνε αυτοί οι ήρωες, με τοπία από την Ινδία έως την Εσθονία και συγχρόνως να αισθανθεί και «συνένοχος» του σκηνοθέτη, μια και στην εποχή μας με όλο το πήγαινε-έλα των πάντων στο ίντερνετ η συνωμοσιολογία και το «τι κρύβεται πίσω από όλα» κυριαρχεί.
Με λίγα λόγια: εφόσον ο Νόλαν ήθελε να κάνει ένα James Bond για την εποχή μας, δείχνει πως ξέρει καλά την εποχή μας, τα θετικά και τα αρνητικά της, αλλά ξέρει καλά και το είδος James Bond.
Επομένως; Τα κατάφερε…
Ένας πιο ψαγμένος James Bond για το 2020 με όσο πλάτος χρειάζεται και λίγο παραπάνω βάθος… Να πάτε να το δείτε ή όχι; Αν σας αρέσουν αυτές οι ταινίες, σίγουρα. Εδώ που τα λέμε καιρό έχει να βγει ταινία της προκοπής…
Και επειδή η βαθμολογίες και η κριτική κινηματογράφου μετράνε πολύ από ότι έχω καταλάβει, βρίσκομαι στη σκέψη να βάλω στο Tenet μεταξύ 8.5 με 9 στα 10!
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ YOUFLY.COM ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
