Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης είναι ένας άνθρωπος που μας έχει λείψει πολύ! Σα δημιουργός, σαν ηθοποιός, σαν καλλιτέχνης, αλλά και σαν άνθρωπος που θέλουμε να δούμε, να ακούσουμε και να διαβάσουμε τα νέα του. Ιδανικά θα θέλαμε να μάθουμε όσα ξέρουν οι φίλοι του για εκείνον, αλλά θα αρκεστούμε σε όσα μας επιτρέψει …Συνέντευξη στη Μαρί Κωνσταντάτου
ΜΚ: Πώς προέκυψε η Αμερική στη ζωή σου;
Χ.Π: Στο Λος Αντζελες πήγα με αφορμή την προηγούμενη ταινία και την πρεμιέρα της εκεί. Έπρεπε να πάω, έπρεπε να μείνω για ένα μικρό διάστημα έτσι κι αλλιώς. Απλά μετά ανακάλυψα πως είχε ενδιαφέρον αυτή η αλλαγή και ήταν για μένα μια ευκαιρία να πάρω τον χρόνο που ήθελα και να αποστασιοποιηθώ από την εδώ πραγματικότητα. Ήταν η εποχή που ήθελα να κάνω ενα διάλλειμα ώστε μετά να αρχίσω να γράφω και να προετοιμάζω το επόμενο σενάριο. Το Λος Αντζελες ήταν ένα κατάλληλο μέρος για κάτι τέτοιο μιας και είχα φίλους εκεί, ήξερα το μέρος, ένιωθα οικεία για να μείνω. Άρχισα λοιπόν να γράφω τη νέα ταινία ,επαγγελματικά να γνωρίζω κόσμο ,να κάνω ραντεβού και σιγά σιγά να χτίζω τις γέφυρες που ήθελα ανάμεσα σε Ελλάδα και Αμερική ώστε να είναι εφικτή η πραγματοποίηση της επόμενης δουλειάς μου. Έτσι ζούσα 6 μήνες εδώ και 6 μήνες εκεί.
Μ.Κ: Άρα απέκτησες δύο ζωές σε δύο μέρη
Χ.Π: Με έναν τρόπο ναι. Όμως η βάση μου παραμένει πάντα η Ελλάδα. Εξάλλου μη ξεχνάς η ιστορία της επόμενης δουλειάς εδώ στην Ελλάδα εξελίσσεται και εδώ στην Αθήνα θα γυριστεί ,άρα όλη η προετοιμασία και προ-παραγωγή εκ των πραγμάτων θα γίνει στην Ευρώπη.
Μ.Κ: Και τώρα με την Πανδημία;
Χ.Π: Σε αναμονή και εγώ όπως όλοι. Η ταινία λογικά θα άρχιζε το Σεπτέμβριο γυρίσματα βάσει προγραμμάτων των ξένων συνεργατών ,όμως τώρα φαντάζομαι θα υπάρξουν καθυστερήσεις, αλλαγές και αναπροσαρμογές με τις νέες συνθήκες . Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος και να σκέφτομαι διάφορους τρόπους ώστε να υλοποιηθεί σύμφωνα με τα νέα δεδομένα.
Μ.Κ: Η πανδημία πού σε πέτυχε εσένα;
Χ.Π: Συγκυριακά αρχές Μαρτίου είχα πολλά ταξίδια και ραντεβού και ήμουν ανάμεσα στο L.A, στη Σόφια και στο Λονδίνο. Θυμάμαι όμως να ταξιδεύω και να σκέφτομαι πως κάτι δεν πάει καλά.Ειδικά στο Λονδίνο όπου όλα λειτουργούσαν κανονικά σε αντίθεση με εδώ που όλα έκλειναν. Εκεί άρχισα να φοβάμαι πολύ και αποφάσισα να επιστρέψω στην Αθήνα και να μπω σε καραντίνα.
Μ.Κ: Ήταν τουλάχιστον δημιουργική αυτή η συνθήκη της καραντίνας για σένα;
Χ.Π: Νομίζω είχε τα πάντα. Και αγωνία , και φόβο και κάποιες στιγμές απόγνωση αλλά είχε και ηρεμία και ανεμελιά και φορές που ένιωθα απίστευτη γαλήνη. Ε, όλα αυτά με έναν τρόπο φτιάχνουν τις συνθήκες προκειμένου να εισαι δημιουργικός.
Μ.Κ: Έγραψες;
Χ.Π: Ναι, έγινε και αυτό. Αποφάσισα να γράψω μια σειρά έτσι για να μού κάνει εμένα παρέα και όπως την έγραφα άρχισε να μού αρέσει και να θέλω να δω τι θα γίνει στη συνέχεια με τούς ήρωες και την ιστορία . Ήταν αν θες ένας τρόπος να ξεφεύγω προκειμένου να μην φοβάμαι τόσο για όλα αυτά που άκουγα ότι έρχονται. Πάντα έτσι έκανα με το γράψιμο ,απλά αυτήν την φορά ήταν πρωτοφανές αυτό που ζούσαμε και μπορώ να σου πω πώς πιο πολύ με αγχώνει το μετά της καραντίνας, πάρα η ίδια καραντίνα που περάσαμε.
Μ.Κ: Πώς βλέπεις την επόμενη μέρα;
Χ.Π: Πολύ δύσκολη. Και δε μιλάω μόνο για μένα .Μιλάω γενικότερα για τον χώρο μας. Εγώ αν θες είμαι από τούς τυχερούς που έχω ακόμα την πολυτέλεια να μη δουλέψω . Όλος αυτός ο κόσμος όμως που πρέπει να δουλέψει; Όλοι αυτοί οι ελεύθεροι επαγγελματίες στο χώρο που έτυχε να μη βρίσκονται κάτω από την ομπρέλα ενός δημόσιου φορέα; Ξέρεις για πόσο κόσμο μιλάμε που ακόμα δεν έχει πάρει κανένα επίδομα γιατί δε μπορούν να αποδείξουν πως είχαν δουλεια; Μουσικοί, χορευτές, τεχνικοί, βοηθοί σκηνοθέτη ,σκηνογράφοι, ενδυματολόγοι, μακιγιέρ και τόσοι άλλοι που είχαν δώσει τα χέρια για μία δουλειά αλλά που δεν πρόλαβαν να υπογράψουν μία σύμβαση και τώρα είναι αχαρτογράφητοι.
Μιλάμε για ικανούς και απαραίτητους επαγγελματίες τού χώρου που ξαφνικά βρέθηκαν στο κενό. Είναι πάρα πολύ δύσκολη η δουλειά που έχουν μπροστά τους οι πολιτικοί και οι υπεύθυνοι στο κομμάτι τού πολιτισμού και όχι μόνο. Είναι τεράστια η ζημιά που έχει γίνει και έγινε απότομα και παγκόσμια.
Μ.Κ: Πιστεύεις πως το έχουν διαχειριστεί σωστά οι πολιτικοί;
Χ.Π: Απο όσο μπορώ να καταλάβω, και από όσα βλέπω, ναι έχουν γίνει κινήσεις ώστε να ανακουφισθεί όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος. Και μάλλον έπαιξε και ρόλο όλη αυτή η κινητοποίηση των καλλιτεχνών ώστε να δώσουν ακόμα μεγαλύτερη σημασία οι υπεύθυνοι. Από την άλλη μην ξεχνάμε πως ένα κράτος χτυπημένο απο 10 χρόνιά κρίσης (με σχεδόν άδεια ταμεία),έχει ξαφνικά να καλύψει τα αποτελέσματα μίας πανδημίας και ενός lockdown που χτύπησε σαν οδοστρωτήρας, όλους μα όλους τούς χώρους.
Όχι μόνο το δικό μας. Απλά ο δικός μας χώρος λανθασμένα πάντα θεωρούνταν ένας πιο ελαφρύς (απο κάποιους) χώρος. Και αυτό είναι ένα τεράστιο λάθος για το οποίο ευθύνονται – χρόνια τώρα- όλες οι πλευρές, όχι μόνο οι κυβερνόντες. Τώρα λοιπόν πρέπει να σταματήσει αυτό και να τακτοποιηθούν σωστά κάποια πράγματα και να μπουν νέες βάσεις ώστε να καλύπτουν όλους τούς επαγγελματίες αυτού τού κλάδου.Θέλει πολλή ψυχραιμία και μεθοδικότητα μια τέτοια διαχείριση, στην οποία φαντάζομαι σίγουρα θα γίνουν και κάποια λάθη.Το θέμα όμως για μένα, σήμερα που μιλάμε, είναι ένα . Να βρεθούν αποτελεσματικές λύσεις για όσους υποχρεωτικά δε θα έχουν δουλειά , ώστε να κρατηθούν με αξιοπρέπεια οι άνθρωποι, έως ότου αρχίσουν πάλι να υπάρχουν δουλειές.
Μ.Κ: Η δημοσκόπηση του youfly.com έδειξε ότι το 50 με 60%τού κόσμου – είτε βρεθεί φάρμακο για την αντιμετώπιση του ιού, είτε όχι – φοβαται να πάει σε κλειστό χώρο να παρακολουθήσει ταινία η θεατρική παράσταση. Εσύ, πώς αισθάνεσαι γιαυτό;
Χ.Π: Το θεωρώ λογικό να φοβάται κάποιος μετά από ένα τόσο τρομακτικό σκηνικό που βιώσαμε.Όμως νομοτελειακά αυτός ο φόβος θα υποχωρήσει στο μέλλον. Εξάλλου δε γίνεται οι άνθρωποι να ζούνε με το φόβο επ’αόριστον, είναι κόντρα στην φύση μας αυτό. Απλά τώρα θέλει ψυχραιμία και προσοχή.
Μ.Κ: Έχεις να εμφανιστείς στη σκηνή πάνω από 8 χρόνια νομίζω.. Σού λείπει το θέατρο, το αγαπάς;
Χ.Π: Ναι η τελευταία φορά που έκανα θέατρο ήταν το Amadeus με το Δημήτρη Λιγνάδη το 2011 και 12.Κοίτα, φυσικά και είναι φορές που μού λείπει το θέατρο και στο μέλλον θα ξανακάνω ,όμως το σινεμά μπήκε τόσο δυναμικά στη ζωή μου που με ρούφηξε και δε μού άφησε το περιθώριο να σκεφτώ οτιδήποτε άλλο. Μετά ήταν τα ταξίδια με την ταινία ,μετά η Αμερική με το νέο σενάριο κι έτσι πρίν το καταλάβω πέρασε ο χρόνος.Εξάλλου είμαι ένας άνθρωπος που μού αρέσει πολύ να μετακινούμαι και το θέατρο έχει μία μονιμότητα που εμένα η σεζόν, πάντα με πίεζε. Το σινεμά σου δίνει ένα διαβατήριο σε όλα τα μέρη τού κόσμου και αυτό για μένα είναι έμπνευση και βενζίνη για αυτά που θέλω να γράφω. Είναι στη φύση μου πιο κοντά το σινεμά.
Μ.Κ: Και από την τηλεόραση έχεις λείψει πολύ. Έχεις γράψει σειρές με τεράστια επιτυχια, που ο κόσμος αγκάλιασε αμεσως. Σκέφτεσαι να γράψεις κάτι καινούριο; Σου λείπει η υποκριτική;
Χ.Π: Ξέρεις τι είναι αυτό που μού λείπει πιο πολύ από οτιδήποτε; Το γύρισμα .Και μπρος και πίσω από την κάμερα. Είτε είναι για σειρά, είτε για ταινία.Το γύρισμα είναι για μένα ένας ζωντανός οργανισμός όπου μπορώ να φτιάχνω τις εικόνες που φαντάζομαι.Αυτή η διαδικασία τού γυρίσματος μού λείπει όσο τίποτα άλλο στη ζωή μου.Άρα φυσικά θα κάνω πάλι τηλεόραση ,αλλά όταν βρω τον τρόπο ώστε να είναι όπως εγώ την οραματίζομαι και όπως αξίζει στο κοινό.
Μ.Κ: Πρόσφατα, το Υπουργείο Πολιτισμού, έδωσε οδηγίες στούς ηθοποιούς για το πώς θα γίνονται οι πρόβες. Συνιστούν – μεταξύ άλλων – να βρίσκονται σε απόσταση 1.5 – 2 μέτρων μεταξύ τους, φορώντας μάσκα, χωρίς να ακουμπά φυσικά ο ένας τον άλλον.. Πώς σού φαίνεται αυτό; εαν αναγκαζόσουν να σκηνοθετήσεις έτσι τούς ηθοποιούς σου, πώς θα έβλεπες εαν βγαίνει το συναισθημα που θέλεις; πώς φαίνονται οι εκφράσεις πίσω από τη μασκα;
Χ.Π: Θα έψαχνα να βρω ενναλακτικούς τρόπους ώστε να αφηγηθώ την ιστορία που θέλω και να περάσω τα μηνύματα που θέλω με ένα διαφορετικό τρόπο. Είναι εαν θέλεις και μία πρόκληση αυτό για όλους τούς σκηνοθέτες.Φαντάζει πολύ νοσηρό και απάνθρωπο, όμως ακόμα και μέσα σε μία τόσο ξένη συνθήκη ο άνθρωπος βρίσκει τρόπους να επικοινωνήσει αυτά που πραγματικά τον αφορούν. Η τέχνη δεν εχει μόνο έναν τρόπο έκφρασης. Εχει πολλές διαστάσεις.
Μ.Κ: Οι ζέστες έπιασαν και ο κόσμος βγήκε εξω, οι παραλίες είναι γεμάτες και μόλις επιτραπεί η έξοδος στα νησιά, ο κόσμος θα φύγει! Εσύ λατρεύεις τούς Παξούς. Έχεις κάνει και γυρίσματα εκεί σε σήριάλ σου. Τι σε δένει με το συγκεκριμένο νησί; θα το επισκεφτείς φέτος;
Χ.Π: Φυσικά και θα το επισκεφτώ γιατί έχω σπίτι εκεί. Πάω κάθε χρόνο απο παιδί.Οι Παξοί είναι για μένα απο τα πιο όμορφα μέρη του κόσμου και θέλω σύντομα να κάνω γύρισμα πάλι εκεί.Απλά εκκρεμεί η ταινία τώρα και περιμένω να δω τι θα γίνει με αυτό. Όμως όλα θα γίνουν. Με τον έναν ή τον αλλο τρόπο όλα θα τα κάνουμε πάλι. Όλοι μας.
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ YOUFLY.COM ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ.
