Με τα μάτια στραμμένα στην Ουκρανία, αυτές τις ώρες, επιλέξαμε 5 Ουκρανικές ταινίες για να κατανοήσουμε καλύτερα την επιθετικότητα που δείχνει η Ρωσία απέναντι στη γειτονική της χώρα.
Τα τελευταία χρόνια, ορισμένοι από τους πιο ταλαντούχους σκηνοθέτες της Ουκρανίας επεξεργάζονται και εξερευνούν το τραύμα που ακολούθησε τις εισβολές της Ρωσίας στην Κριμαία και την περιοχή του Ντονμπάς.
Ο κινηματογράφος μέσα από ένα καλειδοσκόπιο μας μεταφέρει μια εικόνα για τις ζωές και τις ανησυχίες των σύγχρονων Ουκρανών που αντιμετωπίζουν τις θανατηφόρες δυσκολίες της κατάληψης της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014 και του σχεδόν συνεχούς πολέμου στην περιοχή του Ντονμπάς.
Ας δούμε, εδώ κάποιες λεπτομέρειες για τις Ουκρανικές ταινίες με θέμα τη στάση που έχει η Ρωσία απέναντι στην Ουκρανία.
Reflection (2021)
Η τελευταία ταινία του Ουκρανού Βαλέντιν Βασιάνοβιτς με τίτλο «Reflection», έκανε πέρσι πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και ήταν ένα από τα φαβορί. Θεωρείται μια πολύ δυνατή ταινία γεμάτη εικόνες φρίκης και καταστροφής αλλά και στιγμές αγάπης και ομορφιάς. Με εντυπωσιακή οπτική αυτοσυγκράτηση και καλλιτεχνική ματιά, ο Βασιάνοβιτς χρησιμοποιεί μια σειρά από σταθερές λήψεις για να πει μια θλιβερή ιστορία για έναν κοσμοπολίτη νεαρό γιατρό (Roman Lutskiy) που προσφέρεται εθελοντικά να φροντίσει τους τραυματίες κοντά στη ζώνη μάχης στην περιοχή Donbas της Ουκρανίας και ο οποίος αιχμαλωτίζεται σχεδόν αμέσως από ρωσόφωνους στρατιώτες που προσποιούνται ότι είναι Ουκρανοί, αλλά είναι πραγματικά Ρώσοι μισθοφόροι που μεταφέρθηκαν για να βοηθήσουν στην εισβολή. Ο γιατρός περνά δύσκολες στιγμές καθώς, φυλακίζεται και βασανίζεται προτού κερδίσει ξαφνικά την ελευθερία του και ξεκινήσει μια ιλιγγιώδη διαδικασία ανάρρωσης με τη μικρή του κόρη πίσω στο Κίεβο.
Winter on Fire: Ukraine’s Fight for Freedom’ (2015)
Το ντοκιμαντέρ του Evgeny Afineevsky που θα βρείτε στο Netflix παρουσιάζει ένα συναρπαστικό, επί τόπου μοντάζ των διαδηλώσεων που πυροδοτήθηκαν από την απόφαση της ουκρανικής κυβέρνησης το 2014 να αναστείλει την υπογραφή εμπορικής συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση υπέρ των στενότερων δεσμών με τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν — ένα βασικό κεφάλαιο ενόψει της ρωσικής εισβολής που ξεκίνησε την Πέμπτη.
Ο Afineevsky και η ομάδα του ακολουθούν τους διαδηλωτές από την πρώτη γραμμή καθώς αρχίζουν να διαδηλώνουν ενάντια στο καθεστώς του πρώην πρωθυπουργού Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ο οποίος είχε στενούς δεσμούς με τον Πούτιν. Βρίσκονται εκεί όταν οι διαδηλώσεις διογκώνονται σε εκατοντάδες χιλιάδες στην πλατεία Μαϊντάν του Κιέβου, προκαλώντας μια θανατηφόρα καταστολή από τις κυβερνητικές δυνάμεις.
Επί 93 ημέρες στην Ουκρανία αυτό που ξεκίνησε ως ειρηνική φοιτητική διαδήλωση μετατράπηκε σε βίαιη επανάσταση και κίνημα για τα ατομικά δικαιώματα.
Homeward (2019)
Το Homeward του Ουκρανού σκηνοθέτη Nariman Aliev έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών το 2019, είναι ακόμα μια από τις Ουκρανικές ταινίες που εξερευνούν την επιθετικότητα της Ρωσίας. Η ταινία ξεκινά με τον θερμό 50χρονο πατέρα Mustafa (Akhtem Seitablaev) και τον σκυθρωπό 20χρονο γιο του Alim (Remzi Bilyalov) να επισκέπτονται ένα νεκροτομείο στο Κίεβο για να συλλέξουν το πτώμα του μεγαλύτερου αδερφού του Alim, Nazim, που σκοτώθηκε στη μάχη αφού προσφέρθηκε εθελοντικά να πολεμήσει στον συνεχιζόμενο πόλεμο στα σύνορα με τη Ρωσία. Ο Mustafa έχει ρίζες στην πολύ καταπιεσμένη μουσουλμανική μειονότητα των Τατάρων της Κριμαίας και πιστεύει ότι πρέπει να μεταφέρει το σώμα του Nazim σε όλη τη χώρα για να τον θάψει στην πατρίδα των προγόνων του. Ξεκινά λοιπόν ένα οδικό ταξίδι σε όλη την Ουκρανία γεμάτο δράση, αντιμετωπίζοντας την τροχαία, μια αναγκαστική στάση σε ένα ήρεμο χωριό, μια ληστεία δίπλα στη λίμνη και μια σύγκρουση με τους συνοριοφύλακες. Οι Τάταροι της Ουκρανίας υπέμειναν ανείπωτες φρικαλεότητες κατά τη σοβιετική εποχή και με την Κριμαία να βρίσκεται υπό ρωσική κατοχή από το 2014, αντιμετωπίζουν ένα νέο κύμα διώξεων σήμερα (η γη τους κατασχέθηκε, οι πολιτικές τους οργανώσεις απαγορεύτηκαν). Η ρωσική αυτοκρατορική δύναμη, λοιπόν, παραμένει ο κακοποιός εκτός σκηνής στο Homeward.
The Earth Is Blue as an Orange (2020)
Το ευρηματικό ντοκιμαντέρ της Iryna Tsilyk The Earth Is Blue as an Orange είναι ταυτόχρονα ένας διαλογισμός για τη λυτρωτική δύναμη του κινηματογράφου και μια ανάκριση για τα δεινά των γυναικών και των παιδιών που ζουν εν μέσω του πολυετούς πολέμου της Ουκρανίας στο Donbas. Η ταινία ακολουθεί μια Ουκρανή ανύπαντρη μητέρα που ονομάζεται Hanna και τα τέσσερα παιδιά της καθώς προσπαθούν να κρατήσουν το σπίτι τους ως ένα ασφαλές καταφύγιο γεμάτο ζωή και χαρά καθώς οι βόμβες πέφτουν και το χάος ξετυλίγεται γύρω τους. Κάθε μέλος της οικογένειας έχει πάθος για τον κινηματογράφο και η Tsilyk τους κινηματογραφεί καθώς γυρίζουν τη δική τους ταινία εμπνευσμένη από τις δικές τους ζωές σε μια εποχή πολέμου – μετατρέποντας το τραύμα σε τέχνη ως τρόπο να παραμείνουν άνθρωποι. Η ταινία κέρδισε το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας για παγκόσμιο ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Sundance 2020.
Atlantis (2018)
Κατά ευτυχή σύμπτωση, η δυστοπική ταινία Atlantis του σκηνοθέτη Valentyn Vasyanovych κέρδισε το βραβείο για την καλύτερη ταινία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας 2018 στην ενότητα «Ορίζοντες» την ίδια ημέρα που ο φυλακισμένος Ουκρανός σκηνοθέτης Όλεγκ Σέντσοφ αφέθηκε ελεύθερος από τη Ρωσία σε ανταλλαγή κρατουμένων. Αλλά η ταινία του Valentyn Vasyanovych δεν είχε ευτυχισμένο τέλος. Η ταινία διαδραματίζεται στο μέλλον και μάλιστα στο 2025, όπου οι πατριωτικές δυνάμεις στην Ανατολική Ουκρανία έφεραν επιτέλους ένα επιτυχές τέλος στον μακρύ πόλεμο με τη Ρωσία. Αλλά δεν είναι όλα καλά σε αυτή την αγωνιώδη ιστορία που βλέπουμε μέσα από τα μάτια ενός στρατιώτη που πάσχει από PTSD που έχει χάσει την οικογένειά του, το σπίτι του και το ίδιο το νόημα της ζωής στον πόλεμο.
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
