Ο απολεσθείς παράδεισος μιας αγροτικής ζωής τού Marc Chagall (1887-1985) αποκαλύπτει όλα τα παιδικά όνειρα και τα συναισθήματα τού ζωγράφου και δημιουργεί ένα σύμπαν εξωπραγματικά όμορφο.
Τα χρώματα του φαντάζουν πρωτόγνωρα στα μάτια του θεατή. Λες και κάποια απο αυτά να τα ανακάλυψε Ο ίδιος.
Σα χάδι η ζωγραφική του.
Σε αγγίζει τρυφερά στο πρόσωπο και σε γυρίζει στην παιδική σου ηλικία.
Και ο θεατής με ανυπομονησία επιβιβάζεται στο τρενάκι της μνήμης του και ξεκινάει ένα μαγικό ταξίδι σε μια χώρα γεμάτη αρλεκίνους, παράξενα και τρυφερά ζωάκια, πλανόδιους μουσικούς και ανθισμένους ουρανούς.
Το σύμπαν του Chagall μοιάζει με ένα ξέφρενο πανηγύρι όπου όλα τα σχήματα της ζωγραφικής του σαν να έχουν μεθύσει και να χαίρονται την ελευθερία και τη ζωή που κυλάει.
Ένα αναποδογυρισμένο φεγγάρι, ένα καταπράσινο αλογάκι να συνομιλεί με μια χορεύτρια, ένα αγγελάκι που βολτάρει μέσα στη νύχτα, ένας κόκορας που κουβαλάει στην ράχη του ένα ερωτευμένο ζευγάρι, ένας αρλεκίνος να πετάει πάνω από ένα χιονισμένο χωριό, ένα κατακόκκινο κατσικάκι ανεβασμένο στα κεραμίδια ενός σπιτιού.
Η ομορφιά στους πίνακες τού Chagall σου κλείνει το μάτι και σε προσκαλεί σαν την Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων να βρεθείς στον ουρανό και να παρασυρθείς σε έναν άλλο κόσμο γεμάτο φώτα, μουσική και χορό.
Τα έργα του τοιχογραφίες ενός βίου αγροτικού, βαθιά ποιητικές, γεμάτες σύμβολα και μυστικά μονοπάτια.
Τα πάντα ανθισμένα στην ζωγραφική του.
Πολύχρωμα λουλούδια φυτρώνουν στον ουρανό, στη γή, σε σκεπές σπιτιών, στις καρδιές των ανθρώπων.
“Όταν δημιουργώ απο την καρδιά, σχεδόν όλα δουλεύουν. Όταν δημιουργώ απο το κεφάλι, σχεδόν τίποτα”, έχει πει ο ίδιος.
Το ζωγραφικό σύμπαν τού Chagall μοιάζει με παρθένο δάσος.
Όλα τα συναισθήματα κυκλοφορούν ελεύθερα χωρίς περιορισμούς, ανάμεσα σε πυκνά χρώματα και παράξενα δέντρα.
“Όταν ζωγραφίζει ο Chagall δεν ξέρεις αν είναι ξύπνιος η κοιμάται. Πρέπει να υπάρχει κάποιος άγγελος στο κεφάλι του”, έλεγε συχνά ο Pablo Picasso για τον σπουδαίο αυτόν καλλιτέχνη.
Γιάννης Γούνας
