«Για λόγους ευνόητους, το βιβλίο μου δεν θα πάρει το βραβείο», έλεγε πριν λίγες μέρες η Έλενα Ακρίτα σε μεγάλη συνέντευξή μας, στο Youfly.com. Και να που οι αναγνώστες με την ψήφο τους την… διέψευσαν!
Γράφει ο Παύλος Ηλ.Αγιαννίδης
«Οι αναγνώστες δεν με γουστάρουν. Σαν άνθρωπο. Ή τις ιδέες μου».
Μιλούσε για το τελευταίο βιβλίο της «Τα τάπερ της Αλίκης» (Εκδόσεις Διόπτρα), που ένα χρόνο τώρα βρίσκεται στην κορυφή των πλέον ευπώλητων εκδόσεων του 2019.
Και για την υποψηφιότητά της (που οι ίδιοι οι αναγνώστες καθόρισαν με την «ψήφο» τους) στην δεκάδα που διαγωνίστηκε για το Βραβείο αναγνωστών του Public.
Και να που οι αναγνώστες με την ψήφο τους την… διέψευσαν. «Τα τάπερ της Αλίκης» κέρδισαν τελικά το Βραβείο Public. Μία ακόμη μεγάλη ώθηση – και αναγνώριση – για το ήδη τόσο ευπώλητο βιβλίο. Και δίνοντας απάντηση στον τίτλο της συνέντευξης: «Είτε με αγαπούν πολύ, είτε με μισούν πολύ». Σαν βαρόμετρο…
Στην ίδια συνέντευξη στο Youfly.com η Έλενα Ακρίτα αιτιολογούσε τη φράση της: «Σαν χαρακτήρας και σαν ιδιοσυγκρασία δημοσιογραφική δεν είμαι άνθρωπος που κρατάω ίσες αποστάσεις από όλα. Δεν λειαίνω τις άκρες στα πράγματα.
Η σχέση μου με τους αναγνώστες είναι ή του ύψους ή του βάθους. Είτε με αγαπούν πολύ, είτε με μισούν πολύ. Και με μισούν με τρόπο καθαρά σεξιστικό. Και με ταξικό πρόσημο».
Έδινε δε και μια είδηση: το επόμενο βιβλίο της, άτιτλο ακόμη, θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο. «Θέμα του είναι καταρχάς, ένας βιασμός και όλα όσα αισθάνεται και ο βιαστής και το θύμα. Αυτός είναι ένας μόνον άξονας του βιβλίου.
Ένας άλλος είναι ο έρωτας δύο υπερήλικων ανθρώπων, που δεν δέχεται η κοινωνία να ερωτευθούν. Και όλα αυτά στο Σήμερα. Ίσως είναι ακόμη πιο τολμηρό βιβλίο από τα ‘Τάπερ’».
Στα «Τάπερ της Αλίκης», με ηρωΐδες τρεις γυναίκες (γιαγιά, μητέρα και εγγονή, την Αλίκη) σκιαγραφείται η Ελλάδα στις δεκαετίες ’80 και ’90, ενώ παρελαύνουν και υπαρκτά πρόσωπα. Και κυρίως η νονά της Αλίκης: η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Νονά του γιου της Έλενας Ακρίτα, Παύλου και κουμπάρα της ίδιας.
Όμως, η ίδια θεωρούσε πως στο ίδιο βιβλίο της έδινε φωνή και στους «αδύναμους ανθρώπους», που τη θεωρούν «φωνή τους. Τους αόρατους ανθρώπους. Τους χωρίς φωνή». Μιλώντας για ρατσισμό, ομοφοβία, ενδοοικογενειακή βία και bullying. Και εαυτόν ακτιβίστρια, όπως για τον Ζακ Κωστόπουλο ή τον έγκλειστο απεργό πείνας Βασίλη Δημάκη. Ή υπέρ των ζώων.
Η Έλενα Ακρίτα δήλωνε ακόμη ότι θα ήθελα να δει τα βραβευμένα πλέον «Τάπερ της Αλίκης» στο θέατρο, το σινεμά ή την τηλεόραση και θα αναλάμβανε η ίδια να τα μεταφέρει σε σενάριο ή θεατρική μορφή. Το βραβείο μάλλον της ανοίγει και αυτό το δρόμο…
