Τα χρώματα του λες και έχουν ξεχυθεί μετά από μια καλοκαιρινή μπόρα και έχουν βάψει τον ουρανό και την γη.
Οι γραμμές του μοναδικές και δικές του. Τις έχει ανακαλύψει Ο ίδιος.
Πόσο αγαπάει τον άνθρωπο ο Γιώργος Σταθόπουλος.
Κυριακή πρωί.
Τον συνάντησα στο εργαστήριο του στο Παγκράτι.
Φιλόξενος, ευγενής, τρυφερός, αφοπλιστικός.
Μιλήσαμε για την ζωγραφική του, για τον χώρο της τέχνης του, για την εποχή του κορωνοιού και για πολλά ακόμα σημαντικά θέματα.
Ο σπουδαίος συνθέτης Σταυρός Ξαρχάκος μας μίλησε αποκλειστικά στο Youfly.com για την ζωγραφική του Γιώργου Σταθόπουλου.
Γιάννης Γούνας
Γ.Γ: Κύριε Σταθόπουλε θα ήθελα να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας με μια ερώτηση που θα ήθελα πάντα να κάνω σε έναν μεγάλο ζωγράφο. Ποιά είναι η λειτουργία που θα πρέπει να ακολουθήσει ένας ζωγράφος για να βρεί τον προσωπικό του τρόπο;
Γ.Σ: Δεν υπάρχει κανένα μυστικό. Το μυστικό είναι η δουλειά. Δουλεύοντας συνέχεια θα βρείς την γραφή σου, το στύλ σου. Δεν μπορεί κατευθείαν να πάρεις το πινέλο και να έχεις ένα στύλ.
Το στύλ έρχεται με τα χρόνια και με πολύ δουλειά. Καταλήγεις κάπου…
Και αφού καταλήξεις κάπου εκεί είναι η γραφή σου. Μετά ζωγραφίζεις τα θέματα σου. Θα πείς αυτό που θέλεις. Αλλά με την δική σου γραφή. Που ανακάλυψες…Που βρήκες…Με κόπο…
Είναι τόσο απλό. Μόνο με δουλειά. Όλα με δουλειά γίνονται. Όταν ρώτησαν κάποιοι μαθητές τον Picasso τι είναι ταλέντο, εκείνος τους είπε τρία πράγματα :”Δουλειά-δουλειά-δουλειά”.
Δεν γίνεται μόνο του τίποτα. Πρέπει να σβήσεις και να γράφεις…Πολλά χαρτιά, πολλά σχέδια…
Και πάλι δεν σημαίνει ότι θα φτάσεις στον παράδεισο. Μπορεί να είναι φτωχό το ταλέντο σου αλλά αυτό είναι…Θα αξιοποιήσεις αυτό που έχεις ως άνθρωπος.
Γ.Γ: Για ποιό λόγο σε ένα πολύ μεγάλο μέρος των έργων σας διακρίνουμε στο βάθος ως φόντο το μοτίβο της πόλης και το αστικό τοπίο;
Γ.Σ: Εγώ ζω σε μια πόλη.
Σε αυτή την πόλη συμβαίνουν όλα. Και τα άσχημα και τα καλά. Και οι έρωτες και οι στενοχώριες. Και η πρόοδος και η παρακμή. Όλα γίνονται εδώ. Μέσα στην πόλη που ζούμε. Αυτό είναι το περιβάλλον. Αυτό είναι το περιβάλλον που φτιάχνει την φυσιογνωμία μας.
Δεν είναι ούτε τα ποτάμια, ούτε τα ρυάκια.
Εγώ είμαι από χωριό που έχει και λαγκάδια και ποτάμια.
Δεν είναι αυτό όμως η ζωή για μένα σήμερα. Είναι ωραίο να πας για μια-δυο-τρεις μέρες. Για μια εβδομάδα είναι πολύ δύσκολο.
Για αυτό δεν έχω κάνει ποτέ διακοπές στην ζωή μου.Ούτε μια μέρα. Βαριέμαι.
Τι να διακόψω; Να διακόψω αυτό που επέλεξα να κάνω…; Αυτό που μου δίνει χαρά, ζωή και ενδιαφέρον και ανακαλύπτω σχήματα, χρώματα, θέματα…;
Αυτή είναι η ζωή μου.
Αυτός είναι ο τρόπος που ζώ. Να τον αλλάξω; Γιατί να τον αλλάξω; Να πάω να κάτσω σε μια παραλία και να λιάζομαι όλη μέρα και να βάζω λάδια;
Γ.Γ:Να υποθέσω ότι περνάτε πολλές ώρες στο εργαστήριο σας;
Γ.Σ: Έρχομαι κάθε μέρα στο εργαστήριο μου και ασχολούμαι με τα χρώματα και με τα τελάρα μου. Ζωγραφίζω. Και τρώγοντας έρχεται η όρεξη που λέει και η παροιμία.
Αν είσαι καλά στην ψυχή σου και στο μυαλό σου, κάνεις καλύτερα πράγματα.
Εγώ θέλω να έχω ψυχική ηρεμία και υγεία, την οποία μπορώ να πω ότι μέχρι στιγμής την έχω.
Εντάξει κάποια προβλήματα με την υγεία μου υπάρχουν…
Δεν έχω γυμναστεί ποτέ στην ζωή μου.
Δεν περπατάω καθόλου.
Τρώω, πίνω, δεν προσέχω την υγεία μου…
Αλλά πίνω χαπάκια. Οπότε υποστηρίζω την υγεία μου με χαπάκια.
Γ.Γ: Γνωρίζω ότι έχετε μια πολύ προσωπική και συγκεκριμένη άποψη όσο αναφορά τις τιμές των έργων τέχνης. Μάλιστα έχω διαβάσει σε παλαιότερη συνέντευξή σας ότι προτιμάτε οι τιμές των έργων σας να είναι προσιτές για ένα μεγάλο μέρος του κόσμου από το να υπάρχουν σε δέκα-δεκαπέντε σπίτια συλλεκτών.
Γ.Σ: Ντρέπομαι να ζητάω υπερβολικές τιμές που πολλοί συνάδερφοι το έχουν σαν αρχή αυτό.
Γιατί αν αξίζει το έργο θα πάρει την αξία του μόνο του με τα χρόνια.
Και αν αξίζει θα το βάλουν και σε μουσεία κτλ.
Με το ζόρι δεν έχει νόημα. Μπορεί τώρα να έχεις τα μέσα, κάπου να έχεις γνωριμίες και να βάλεις ένα έργο σου στην Πινακοθήκη η οπουδήποτε αλλού.
Αυτή η αγωνία των ζωγράφων που θέλουν οπωσδήποτε να βάλουν ένα έργο τους σε κάποιο μουσείο…
Η αγωνία τους και το μεγάλο τους δράμα, το οποίο το ζω…Θα υπάρχει πάντα μια πόρτα κλειστή που δεν θα μπούνε ποτέ.
Εμένα δεν με ενδιαφέρει κανένα μουσείο.
Δεν έχω ζητήσει ποτέ τίποτα. Όταν κάνω μια έκθεση την κάνω για να δείξω την δουλειά μου και για να πουλήσω. Γιατί ζω από αυτό. Δεν ντρέπομαι να το πω. Αλλά δεν κάνω και αίσχη για να πουλήσω. Να φανταστείτε δεν έχω στείλει ποτέ δελτίο τύπου για έκθεση που κάνω επειδή ντρέπομαι.
Βέβαια δεν είναι καλό και αυτό. Αλλά είναι και μια χωριάτικη αντίληψη, ένας εγωισμός ο οποίος δεν βοήθαει τον καλλιτέχνη σήμερα στην εποχή μας.
Παρόλο που ζω και βλέπω τι γίνεται μέσα στην πόλη. Όλοι οι ζωγράφοι σέρνονται πίσω από πλούσιους ανθρώπους και από συλλέκτες και ο ένας γλύφει τον άλλο.
Εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Και ότι έχει γίνει και αν έχω κάνει σε δύο τρεις σημαντικούς ανθρώπους εξώφυλλα έγινε από μόνο του. Δεν το επεδίωξα. Δεν είχα καν ούτε την πρόσβαση προς τα εκεί.
Κι έτσι έχω κάνει πολλά εξώφυλλα. Έχω κάνει πάνω από εκατό.Μια σειρά από μελοποιημένους ποιητές και σημαντικούς συνθέτες. Χατζιδάκις, Ξαρχάκος, Θεοδωράκης, Κουγιουμτζής.
Γ.Γ: Δικές σας επιρροές Κύριε Σταθόπουλε;
Γ.Σ: Επηρεάζομαι από τους ζωγράφους που έχουν παράλληλο μυαλό με μένα.
Π.χ όπως μπορούμε να μιλάμε με ανθρώπους που σκέφτονται όπως σκεφτόμαστε εμείς περίπου, και έτσι γίνεται διάλογος και επίσης ανακαλύπτεις από ανθρώπους αυτά που θέλεις και αυτά που δεν έχεις διατυπώσει. Από συγγενείς ανθρώπους…Από συγγενείς ζωγράφους…Δηλαδή και από τον Αλέκο Φασιανό έχω βρεί στοιχεία που μου αρέσουν πάρα πολύ αλλά και από άλλους διαφορετικούς ζωγράφους. Από τον Νίκο τον Στεφάνου, και από τον φίλο μου που εκτιμώ πολύ και κάνει σπουδαία δουλειά, τον Γιάννη Αδαμάκη.
Και ο Μυταράς μου αρέσει πάρα πολύ.
Μάλιστα έχω ποζάρει στον Μυταρά με την μοτοσικλέτα. Οι μοτοσικλετιστές που έκανε ο Μυταράς ήμουνα εγώ.
Και φυσικά οι μεγάλοι δάσκαλοι όπως ο Τσαρούχης, ο Γκίκας, ο Μόραλης, ο Γραμματόπουλος. Αυτοί έφτιαξαν την νεώτερη φυσιογνωμία της Ελλάδος μετά τον πόλεμο. Είναι σημαντικοί άνθρωποι. Δεν είναι μόνο ζωγράφοι. Είναι λόγιοι.
Αν ήταν ευρωπαίοι θα τους ήξερε όλος ο κόσμος. Και ξέρετε…Αυτοί που βγήκαν έξω και κατακτήσανε τον κόσμο, τους αντιμετωπίζουν σαν ξένους, όχι σαν Έλληνες. Ο Τάκης, ο Κουνέλης, ο Σαμαράς…Όλοι αυτοί δεν είναι Έλληνες. Δεν μιλάνε καν ελληνικά. Αυτοί κάνανε καριέρα έξω. Δεν τους ξέρουνε εδώ. Τους ξέρουνε έξω.Εδω τους ξέρουνε μόνο όσοι ασχολούνται λίγο με την τέχνη.
Αλλά δεν έχουν περάσει στην συνείδηση των Ελλήνων όπως πέρασε ο Τσαρούχης η όπως περνάει ο Φασιανός και πολλοί άλλοι σημαντικοί νεώτεροι ζωγράφοι.
Ο Απόστολος ο Χατζαράς επίσης μου αρέσει πάρα πολύ. Μου αρέσει αυτή η ζωντάνια και η ζωή που εκφράζει μέσα από την δουλειά του. Θα έχει καλή εξέλιξη. Είναι και πολύ νέος. Παρόλο αυτά είναι σημαντικός.
Έχουμε καλό υλικό εδώ αλλα έχουμε και παράλληλα μια χώρα διαλυμένη. Δεν μπορεί εύκολα να ορθοποδήσει κάποιος εδώ.
Εδώ όποιος έχει κάτι θα τον πολεμήσουν. Προσπαθούν να βρουν κάτι για να τον θάψουν. Απλά πράγματα.
Γ.Γ: Πιστεύετε ότι αυτή η πανδημία θα φέρει αλλαγές στην ανθρωπότητα;
Γ.Σ: Πολλά φέρανε αλλαγές στην ανθρωπότητα. Δεν είναι η πρώτη φορά. Λοιμοί, καταποντισμοί και αρρώστειες και χολέρες και λέπρες έχει περάσει η ανθρωπότητα. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να τα βάλει με την φύση. Έχουμε ξεχάσει πόσα νησιά τα είχαμε κάνει για τους λεπρούς και για αρρώστιες που δεν θεραπευοντουσαν για να πεθάνουν εκεί…;
Τους πήγαιναν για να πεθάνουν εκεί.
Αυτά θα υπάρχουν πάντα. Δεν σταματάει η ζωή. Θυμάστε το τσουνάμι πριν λίγα χρόνια; Μέσα σε μισή ώρα χάθηκαν 200.000 ζωές. Εμείς είμαστε έρμαια της φύσης. Ότι αποφασίσει η φύση. Και η φύση είναι τυχαίο πράγμα. Κάθε μέρα λένε οι αστροφυσικοί ότι στο διάστημα, μέσα στους γαλαξίες, γίνονται εκρήξεις. Ηλιακά συστήματα γίνονται σκόνη. Συστήματα αστεριών γίνονται σκόνη. Και θα έρθει και η σειρά μας. Αν τα δούμε τα πράγματα έτσι αυτό μπορεί να μας παραλύσει. Να μην κάνουμε τίποτα. Αλλά όσο ζούμε πρέπει να κάνουμε.
Γ.Γ: Δεν φοβηθήκατε καθόλου στην πανδημία;
Γ.Σ: Όχι βέβαια. Ούτε μάσκες φόρεσα. Όχι από αναισθησία. Αλλά δεν πήγαινα και γυρεύοντας.
Δεν υπήρχαν επισκέψεις. Οι φιλίες σταματήσανε. Δούλευα από το πρωί έως το βράδυ. Και το βράδυ που πήγαινα σπίτι μαγείρευα, έβλεπα φιλμ.
Ωραία ήτανε. Και τώρα τα ίδια κάνω. Δεν κάνω κάτι διαφορετικό. Δεν με ενόχλησε καθόλου όλο αυτό. Δεν είναι εγωιστικό αυτό που λέω. Ότι συμβαίνει είναι φυσικό πράγμα.
Και το κακό που μπορεί να έρθει στον οργανισμό μας…
Εγώ ας πούμε έχω κάνει από τα πιο σοβαρά χειρουργεία. Έχω κάνει τριπλό bypass. Ζορίστηκα για δύο τρεις μέρες…Όταν με βγάλανε από το χειρουργείο. Αλλά δεν το κουβαλάω. Να πω “Αχ τι έπαθα”…Δεν με νοιάζει. Και ούτε εφαρμόζω τις συμβουλές των γιατρών. Βαριέμαι. Μου λέει ο γιατρός να περπατάω μια ώρα την ημέρα. Δεν περπατάω ούτε πέντε λεπτά. Να βγώ έξω να περπατάω σαν τρελλός…; Αλλά πίνω τα χαπάκια. Ενας φίλος μου ζωγράφος που εχει ακριβώς το ίδιο πρόβλημα περπατάει όχι μια αλλά δύο ώρες κάθε μέρα. Προσέχει την διατροφή του. Αλλά εντάξει…
Θα ζήσεις δύο τρία χρόνια παραπάνω. Στο χωριό μου λένε μια παροιμία…
“Είτε Σάββατο βράδυ πεθάνεις είτε Κυριακή πρωί δεν αλλάζει τίποτα.”
Γ.Γ: Κάποια μελλοντικά ανακοινώσιμα σχέδια;
Γ.Σ: Ετοιμάζω μια έκθεση για το φθινόπωρο σε μια μεγάλη αίθουσα στο Γκάζι με τα έργα του κορωνοιου… Τα οποία είναι όλα ερωτικά. Γιατί είναι ερωτικά…; Γιατί αυτό βγήκε…Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.
⚫ Ο ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟ
“Μια ζωγραφιά του Σταθόπουλου είναι σαν να ακούς ένα παραμύθι, αν φυσικά μπορείς να το ακούσεις…
Μυρίζεις νυχτολούλουδο.
Αν φυσικά μπορείς να το μυρίσεις.
Γεύεσαι μούσμουλο.
Αν φυσικά μπορείς να το γευτείς.
Οι παραμυθένιες πολιτείες του έχουν τόσα να σου διηγηθούν.
Οι έγκαυλες γυναικείες μορφές του, έχουν να σου πούν τόσα παραμύθια για ατελείωτους οργασμούς με ασφοδελους, με δελφίνια, με το φως της πανσελήνου, με ένα τσιγάρο, με ένα εφηβαιο σαν κάστανο.
Αυτός είναι ο φίλος μου ο Γιώργος, ο παραμυθάς ζωγράφος. Που ζει αυτός καλά με τις ζωγραφιές του αλλά και εμείς καλύτερα”.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ YOUFLY.COM ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ.
