Μαγαζιά και άνθρωποι περίκλειστοι…
Ζευγάρια τόσο κοντά μα τόσο μακρυά…
Γράφει ο Γιάννης Γούνας
Χρώματα βαθιά μελαγχολικά αποτυπώνουν την ιδιωτικότητα των συναισθημάτων.
Η ωμή πραγματικότητα του σύγχρονου τρόπου ζωής καθρεφτίζεται στα έργα του σπουδαίου ζωγράφου.
Οι ήρωες του Edward Hopper ανθρώπινοι, θλιμμένοι και παγερά μόνοι…
Παρόλο που φαίνονται πολυάσχολοι τους περιτριγυρίζει το κενό του ελεύθερου χρόνου.
Πίσω από ένα γραφείο…
Επάνω σε ένα κρεββάτι…
Μπροστά από ένα παράθυρο…
Μέσα σε ένα άδειο σπίτι…
Με χρώματα φυλακισμένα και σκιές γύρω από τα σώματα.
Η συνύπαρξη ανύπαρκτη.
Παρόλο που υπάρχει στην ατμόσφαιρα και στις ανθρώπινες υπάρξεις μέγα αίτημα πνευματικής και σωματικής επαφής, αυτό το βασικότερο στοιχείο ζωής φαίνεται να απουσιάζει.
Οι άνθρωποι φαντάζουν να έχουν συμφιλιωθεί με την μοίρα της μοναξιάς και να πορεύονται μέσα στην ζωή.
Ωστόσο μια κραυγαλέα σιωπή απόγνωσης διαπερνάει την ζωή τους σαν ένα άηχο κλάμα ευτυχίας.
Είναι σαν ο κόσμος να έχει κάνει μια στάση και να έχει βρεί επιτέλους το σχήμα ζωής που του ταιριάζει.
Το βολικό αυτό σχήμα παρόλο αυτά όμως φαίνεται να στενεύει τους ανθρώπους.