Με τον Covid-19, τα ίδια μας τα συναισθήματα ανήκουν πια στις ευπαθείς ομάδες, όπως και το Θέατρο.
Ο διπλανός μας εχθρός…
Τοξικός με πλούσιο βιογραφικό…
Κολλημένος στα παράθυρα της ζωής μας…
Να μας εμποδίζει την θέα…
Μια νέα πραγματικότητα και συναισθήματα που όλοι πρέπει να συνηθίσουμε με τον COVID-19…
Ένας καινούριος ιός εφ όλης της ύλης..
Και εμείς να πρέπει να ψηλαφίζουμε το μέλλον μας για να προχωράμε…
Νέα δεδομένα…
Στατιστικές στις ανθρώπινες σχέσεις…
Όλοι μας καχύποπτοι στην καθημερινότητα μας…
Αποστάσεις από τα όμορφα και απο αυτά που μας δίνουν χαρά…
Αριθμοί και πάνω από όλα ανθρώπινες ζωές…
Τα ίδια μας τα σχέδια και τα όνειρα έχουν μετατραπεί σε ομάδες υψηλού κινδύνου.
Όλα ρευστά… Όλα μπερδεμένα… Όλα αλλάζουν…
Διαβάζω αμέτρητα άρθρα και βλέπω εικόνες που με εξοργίζουν…
Μιλάω με φίλους… Με σοβαρούς επιστήμονες…
Ενημερώνομαι με πρώτιστο μέσο την κοινή λογική…
Προχθές έβλεπα αυτό το εξαιρετικό έργο του προφητικού μας ζωγράφου Γιάννη Γαίτη.
Τα ανθρωπάκια του…Όλοι εμείς… Σαν άμορφη μάζα σχεδόν… Ο ένας πάνω στον άλλον… Χωρίς ίχνος ανάσας και προσωπικής ελευθερίας…
Και παράλληλα παρακολουθώ αυτό τον τρόπο διασκέδασης που εμένα προσωπικά ποτέ δεν με κέρδιζε…
Άνθρωποι όρθιοι κολλημένοι σαν σαρδέλες χωρίς καμία επαφή…
Σε χώρους υποτιθέμενης διασκέδασης, σε ασφυκτικά μπάρ, με ένα ποτήρι στο χέρι… Η μουσική μόνο σαν άλλοθι…
Απλά να παίζει στο τέρμα… Κακοποιημένα τραγούδια από κάτι βρώμικα ηχεία να μολύνουν ακόμα περισσότερο όλους αυτούς τους τάχα μου χώρους διασκέδασης…
Άναρθρες κραυγές να μολύνουν πάνω από όλα την αισθητική και την ουσιαστική συνύπαρξη που όλοι μας έχουμε ανάγκη.
Σκέφτομαι πόσες επιλογές έχουμε για την διασκέδαση μας ακόμα και τώρα σε αυτή την κρίσιμη περίοδο… Και όμως οι περισσότεροι επιλέγουν τον πιο αγοραίο τρόπο…
Η διασκέδαση είναι επικοινωνία.. Το να συναγελάζεσαι στριμωγμένος με εκατοντάδες ανθρώπους είναι κάτι άλλο… Είναι μια απάνθρωπη και κακότεχνη ουτοπία…
Νομίζω (και το εύχομαι) ότι τα θέατρα τον προσεχή και δύσκολο χειμώνα θα αντικαταστήσουν πια σε ένα μεγάλο την ανάγκη του ανθρώπου να βγεί, να χαρεί, να επικοινωνήσει, να ξεσκάσει, να πάρει καθαρό αέρα…
Ναι με τις ανάλογες αποστάσεις…
Ναι με τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης…
Αλλά με έναν τρόπο ανθρώπινο και πολιτισμένο…
Γιατί έχουμε ανάγκη σε αυτή την γκρίζα εποχή να ονειρευτούμε, να προβληματιστούμε, να συγκινηθούμε, να γελάσουμε…
Αλλά πάνω από όλα να συνυπάρξουμε…
Με τρόπο απλό και καθαρό…
Από την θέση του θεατή… Πάντα με ασφάλεια…
Με τους θεατρικούς συγγραφείς και με τους ηθοποιούς… Να μαλακώσει η ψυχή μας… Να καταλαγιάσει ο φόβος μας…
Θα τα καταφέρει το Θέατρο απέναντι στον COVID-19…
Έχει πάντα εκείνο τον μαγικό τρόπο να στέκεται στα πόδια του…
Σε λίγο καιρό το τρίτο κουδούνι θα χτυπήσει και η αυλαία θα ανοίξει…
Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε…
